Vikan - 29.01.1981, Side 45

Eiríkur á Brúnum og Paradísarheimt
svo lét ég dóttur mína fara inn í miðjan
hópinn með barnið í fanginu og svo
gengið á stað niður að sjónum. Þegar
umsátursmennirnir sáu það. standa 6
upp, en 2 sátu kyrrir. var þá auðséð, og
heyrt. að það var hershöfðingjalaust
liðið. því sitt vildi hver og töluvert
hávaðaþjark á millum þeirra. og varð
þess vegna ekkert úr atlögu. Svo við
fórum óhindruð niður að sjó og um
borð, en kapparnir lölluðu heim í
Reykjavik með tómar hendur og ósigur
ur herferðinni. Eftir að við vorum
komin um borð. kemur þar alþingis-
maður Sighvatur Árnason frá Eyvindar-
holti. og er þá sendur til min frá Þorvaldi
og biskupi með 200 kr. að kaupa út
barnið, því Þorvaldur vissi vel. að við
Sighvatur vorum gamlir og nýir góð-
kunningjar og mundi honuni ganga
best við mig að fá barnið. sem
var rétt hugsað. En af því að
allt var komið svona i alspennu, þá fékk.
hann ekki barnið og fór jafn nær. En
hefði Þorvaldur meðgengið drenginn
strax og beðið dóttur mina um að láta
sig fá barnið, þá hefði hún gert það
góðmótlega. Og svo héldum við á stað
um kveldið vestur til Ameríku með heilu
og höldnu. og drengurinn hefur alist þar
upp og er nú 19 ára, stór og gerðarlegur.
duglegur og skikkanlegur og af öllum vel
látinn. vel greindur og svipar í mörgu til
föðurins. Þorvaldar.
Til Skotlands
Skipið skreið á stað kl. 8 e. m. og
vorum um sólarlag hjá Reykjanesi, þann
9. amringur á móti, kl. 12 fram af
Hjörleifshöfða og þaðan tekin bein lina
til Skotlands; farið kostaði fyrir hvern
fullorðinn 40 kr.. en við höfðum nógan
mat.
Þann 10. var sama veður til kl. 12. þá
í útsuður með storm og kom aldan á
kinnung. Skipið reif sig áfram móti
öldunni og muldi sjóinn undir sig.
Þann 11. kl. 6 f. m. vorum við komnir
undir Skotland vestarlega, skipið rann
fram með Skotlandi allan daginn í slétt-
sævi, allir voru þá uppi á dekki í blíða
veðri að horfa upp á landið, þvi Skotland
er nijög fallegt land og bygging glæsileg.
Þann 12. kl. 9 f. m. komum við að
bryggjunni á Grantónshöfn. og fórum
við þar með allt okkar góss upp á bryggj-
una. Þar komu tollþjónar að skoða
okkar farangur. Þeir beiddu okkur að
Ijúka upp kofortum, er við gjörðum
strax. Þeir spurðu helst um tóbak og
brennivín. Ég var með 2 vélakofort, og
er ég var að Ijúka þeim upp, kölluðu þeir
á marga sína landa. er þar stóðu skammt
frá, að koma og sjá læsinguna og höfðu
gaman af að sjá. Þeir keyptu af mér
lítinn vélastokk, 36 ára gamlan. fyrir 4
krónur, eftir mig smíðaðan. og uppdrátt-
ar og stafabréf eftir Ólaf, son minn, á 3
krónur, og hafði ég ábata og gaman af
skoðuninni hjá mér. Að þessu búnu
komu 2 menn með sinn hestinn hvor og
vagna aftan í. og tóku allt góssið í þá og
við gengum með lítinn spotta að vagna-
trossu. og við og góssið þar inn i og svo
strax á stað, og þótti þeim óvönu heldur
ætla að koma hreyfing á, er þeir voru
komnir á stað. Sumt varð hálf hrætt
fyrst í stað af þeirri fljúgandi fart.
stundum i myrkri, en þegar það fór að
venjast við, hafði það gaman af fartinni.
Við sátum í vögnunum á mjúkum sóf-
örum og sáum mjög margt út um
gluggana. Við fórum frá Granton
norðuryfir England til Liverpool. það
eru 320 mílur enskar, 80 danskar. eins
langt og fjórum sinnum úr Reykjavík
til Heklu. og þetta flugum við
á 8 klukkutimum og sáum margt merki-
legt. helst í einni borg af 5, er við fórum í
gegn um. I henni var glerhiminn yfir
einu stóru stræti með svo margbrotnri
og yndislega fallegri undirbyggingu. að
vart mun nokkur fegri í heimi.
Við komum til Liverpool um kvöldið,
og var okkur ágætlega vel tekið, eins og
alls staðar á allri leiðinni hvar sem við
komum. Þessi ferð yfir England kostaði
fyrir hvern fullorðinn 10 krónur. Þá er
við fórum úr vögnunum var allt okkar
góss látið inn í hús og læst svo vandlega.
og svo var okkur fylgt til yfirmanns
dampskipalínunnar, sem kölluð er
Guonlína (en þær eru margar fleiri).
Þessi lina flytur yfir Atlantshafið alla
mormóna og hefur 13 stór dampskip í
förum. sem eru fram og aftur árið um
kring. Það stærsta er 500 fet á lengd. 87
faðmar. Siðan þeir fóru að flytja
mormóna, hafa þeir ekkert skip misst í
yfir 20 ár. Það er eitt merkilegt, að í
öngvu dagblaði eða afvisurum stendur.
að mormónar hafi verið þar á, sem
dampskip hafa farist og ekki heldur í
járnbrautarslysum, sem eru fjarska
mikil.
Þegar við komum til yfirmannsins.
sagði hann okkur velkomna og bauð
okkur strax inn i fína stofu og svo kaffi
og brauð eins og hvur vildi hafa. Hann
spurði okkur ýmsra frétta. Hann sagðist
alltaf hýsa mormóna. því sér væri vel við
þá, þeir væri alltaf skikkanlegir og vel
siðaðir menn, svo líka njóta þeir Joseps
Smitt. Ég þekkti hann að öllu góðu i
Ameriku fyrir liðugum 40 árum. er ég
var þar. Ég er nú rúmt 60ugur. ekki hefi
ég tekið mormónatrú ennþá, en ég veit.
að hún er sú réttasta. Svo fengum við
besta rúm aðsofa í.
Þann 13. gengum við um borgina að
gamni okkar og kaupa okkur ýmislegt til
feröarinnar, því skipið var ekki tilbúið.
Við fengum þar þrisvar mat um daginn
eins' og bestu veislu og vorum þar aðra
nótt til í besta yfirlæti.
Áfram vestur
Þann 14., eftir máltíð. fór hann með
okkur og okkar allt góss um borð i skipið
og fékk okkur farbréf, kvaddi okkur svo
vingjarnlega og óskaði lukkulegrar
ferðar. og þetta kostaði allt 3 krónur
fyrir hvern mann og var birlegt. Þar i
Liverpool borguðum við allt fargjaldið
þaðan frá. alla leið til Saltsjóstaðarins
hér, fyrir hvern mann, sem er yfir 12
ára. borgað 300 krónur, en frá 5 og upp
að 12 ára 150 krónur, en frá 1 og upp að
5 ára 40 krónur, en ekkert á 1. ári.
Maður fær nógan og góðan mat yfir
Atlantshafið, en yfir Ameríku verður
maður að leggja sér hann sjálfur.
Litlu eftir að við vorum komin um
borð, fór skipið út úr legrinu út á stóra
vatnselfu. sem rennur í gegn um borgina
og lagðist þar við akkeri. Þá komu þar úr
öllum áttum stórir gufubátar með fólk
og góss i skipið allan daginn. i einum
hóp komu 270 manns úr ýmsum löndum
og daginn eftir til kl. 12 sama rennsli
með fólk og góss i skipið; kl. 1 á stað út
af elfunni og vestur með Englandi að
norðan, daginn eftir rann skipið vestur
með írlandi að sunnan og stoppuðum
þar 1 tíma fram af borginni Klinston.
þar kom dampskip úr landi að okkur
með 50 manns að fara með okkur vestur
yfir hafið, ungt og sumt fjarska gamalt.
ein kerling var borin I stólnum af 4
mönnum upp á okkar skip. Var svo
haldið vestur á það stóra Atlantshaf. og
var þá litill kaldi á móti, var þá tekin
stefna lítið fyrir norðan miðaftanstað.
Í næsta blaði Ijúkum við sögunni af
Eiriki. Þá segjum við frá þvi er hann
var sendur heim til mormónatrú-
boðs og einnig þvi er hann gekk af
mormónatrú. Sögu hans lýkur svo,
eins og sögu Steinars i Hliðum,
heima á gamla Fróni.
5. tbl. Vikan 45