Vikan - 13.01.1983, Blaðsíða 7

og ökuferð um Skotland?
í kjarrlendi, allt upp í skóglendi,
með ásum, holtum og fjöllum í
kring, fram í það ganga skógi
vaxin nes og upp úr því standa
kjarri vaxnir hólmar. Hins vegar
er þar miklum mun meira af
bátum alls konar og mörgum
þeirra vélknúnum, en vélar munu
vera bannaöar í bátum á Hreöa-
vatni. I kring eru margir sumar-
bústaðir og jafnvel hallir, eins og
viö Hreðavatn, því þarna á fína
fólkið í þéttbýlinu athvarf í faðmi
náttúrunnar — eins og hér.
Við höfðum hugsað okkur að
fara með endilöngu vatninu og þar
yfir fjalliö niður að ströndinni. En
þegar inn í botninn kom var rign-
ingin orðin eins og úr bruna-
slöngu, frekar en eins og hellt væri
úr fötu, svo við ákváðum að snúa
við og fara heldur út með Clyde-
firði sunnanverðum. Við töldum
okkur hafa veöur af því að þar
væri alltént þurrara í veðri. Svo
líka og þegar birtir upp milli
skúra eru allir litir mjög skírir og
hreinir.
Á víkingaslóðum
Bæirnir standa þétt þarna á
ströndinni, mismunandi fallegir
eins og gengur. Því minni, því
fallegri. Sums staðar eru þorpin
ekki annað en ein húsaröð ofan viö
veginn sem liggur á sjávar-
kambinum. Þetta eru allajafna
einbýlishús, falleg og vel hirt, með
fallegum og vel hirtum görðum.
Það stingur því dálítið í stúf að
ströndin er yfirleitt ekki eins vel
hirt, hefur jafnvel sums staöar
verið notuð til að sturta á hana
rusli sem ekki forgengur svo
glatt: múrsteinsbrotum, brotnum
snyrtitækjum, járnarusli. Raunar
ber þessi strönd með sér að hún er
ekki til að flatmaga á um sumar-
tíma því hvergi sem viö fórum
fundum viö sandströnd, aðeins
grjót.
Raunar munu þetta vera slóðir
forfeðra vorra því þarna viö
Clydefjörðinn var vrnsæll
viðskiptastaður víkinga hér fyrr á
tíð. Viöskiptin fóru gjaman fram
með þeim hætti að víkingarnir
tóku þaö sem þeim sýndist en létu
lítið koma fyrir, nema nokkra
dauða skrokka og brunarústir ef
því var að skipta. Samt eru menn
á þessum slóðum enn að minnast
þess ama og í einum bænum, sem
við áðum í (og átum fish and
chips) — Largs heitir hann — var
okkur sagt að haldin væri víkinga-
hátíð einu sinni á ári. Kannski er
hún til að halda upp á að víkinga-
ferðir með þessum hætti eru nú af
lagðar.
Þegar við komum til Largs var
farið að halla degi. Nú var um það
að velja að snúa við og fara sömu
leið til baka, halda áfram til Ayr,
sem er sunnar og sagður
skemmtilegur og fallegur staður,
eða halda áfram og beygja aftur í
átt til Glasgow skömmu áður en
kemur að Ayr — eða þetta voru
þeir kostir sem kortið okkar bauð
upp á. Allt virtist þetta vera
svipað að vegalengd. Mig langaði
hins vegar að líta yfir byggöina
áður en við yfirgæfum Largs og
skrúfaði Escortinn upp eftir
þröngri og brattri götu sem liggur
Hvarvetna með vegunum er hægt
að staldra við og fá sér huggulegan
kaffisopa eða annað sér til hress-
ingar, jafnvel þótt Bretar séu yfir-
leitt dálítið íhaldssamir með
opnunartíma á sunnudögum.
var, þótt af og til dropaði. Hins
vegar fréttum viö það daginn eftir
að ef við hefðum haldið við
upprunalegu áætlunina hefðum
við komið á eina sólarstaðinn í
Skotlandi þennan sunnudaginn —
og hann ekki af lakari sortinni
hvað náttúrufegurð og útivistar-
yndi snertir.
En sem sagt: Viö fórum út með
Clydefiröi. Þar er líka víða mjög
fallegt og hefði ábyggilega verið
enn fallegra í bjartara veðri. Þó
hefur dumbungurinn sinn sjarma
Hjálpræðisherinn i Largs var með
útisamkomu á „torginu" með
ræðuflutningi, söng og hljóðfæra-
slætti.
upp frá Largs líkt og leiðin til
Norðf jarðar upp úr Eskifirði.
En það gekk seint að finna
útsýnisstaö. Beggja vegna við
þennan þrönga veg voru hlaðnir
steingarðar, háir, og ekki gert ráö
fyrir bílastæðum. Þar að auki tóku
há tré við strax handan garðanna
og ekki mikillar útsýni von. "Fyrr
en varði vorum við komin upp á
heiði. Hvert lá nú þessi vegur?
Enn var ekki gert ráö fyrir því
hér að bílar væru stöðvaðir.
Hefðum við gert það heföum við
lokað hálfum veginum. Okkur
langaði samt að skoða kortið og
þegar slóði opnaðist til hægri eftir
þó nokkurn akstur stungum við
okkur inn á hann milli tveggja
dranga og vorum þá stödd í hring-
laga malar- og grjótnámu. Þar
Verslun og viðskipti þurfa ekki
alltaf mikinn umbúnað. Þessi bóndi
stillti sér upp við bílastæði hjá Loch
Lomond og seldi afurðir sinar. Við
keyptum af honum mjólk og gul-
rætur og eitthvað fleira — ódýrt og
fyrsta flokks.
var allt fullt af bömum, tvennt eða
þrennt fuilorðið og tveir bílar. Einn
hinna fullorðnu sagði okkur að
þetta væri bekkur úr skóla í
Glasgow í jarðfræöiferð og spurði
hvort okkur fyndist ekki þetta
landslag (grjótnáman) ósköp
íslenskt? Hann fræddi okkur líka
um að ef viö héldum áfram þessa
leið yfir heiðina bæri okkur að
Paisley sem er næsti bær sunnan
við Glasgow og skammt á milli, og
værum þar með nærri komin
heim. Kortiö okkar væri fjarska
bágborið, sagöi hann, enda var
þessi leið yfir heiðina ekki á því.
2. tbl. Vikan 7