Vikan - 23.08.1984, Page 6

Tískufatnaðurinn er það sem fyrst og fremst kom nafninu Cardin á framfæri.
Núna má finna það á flestum hlutum sem hönnun tengjast en ennþá eru fötin
veigamikill þáttur í framleióslunni.
Það er ekki bara aó á skrifstofunni standi stólar hannaðir af forstjóranum, þotan
ber þess glögg merki líka. Hraðskreiðir hlutir hafa löngum heillað Cardin og meðal
handaverka hans eru bílar.
Fróðleikskorn um Cardin:
1922 - Fæddur í Feneyjum, flutt-
ist til Frakklands tveimur árum
síðar. Fer í klæðskeranám fjórtán
ára og lærir endurskoðun í kvöld-
skóla.
1945 - Atvinnutækifæri tengt
tísku í fyrsta skipti, hjá Paquin.
Næst kemur vinna fyrir Dior.
1950 - Tískuhús hans sjálfs í
burðarliðnum - Richepanse -
leikbúningar gerðir fyrir leikhús.
1953 - Fyrsta tískusýningin á
kvenfötum - kúlukjólarnir „des
robes bulles" ná heimsathygli.
1960 - Kynnt fyrsta karlmanna-
tískan. Fyrir og eftir kemur opn-
un verslana fyrir karla, konur og
börn.
1970 - Opnað Espace Cardin,
höllin í Champs Elyséesgörðun
um. Þar eru meðal annars kvik-
myndasalir, veitingasalur og leik-
hús. Það síðastnefnda er stund-
um kallað óskabarn Cardins.
1979-1984 - Maxim's veitinga-
hús og búðir opnuð í helstu stór-
borgum heimsins, bæði austan
hafs og vestan. Til dæmis var
Maxim's í Peking opnaður í
september árið 1983.
„Hversu miklu stærra eöa
minna en Frakkland, hvað ertu
lengi aö fljúga þvert yfir?” Vanur
samningamaöur lætur ekki snúa
svo auðveldlega á sig svo eina
leiðin er að játa að svarið verði
bara að koma síðar. Hann verður
samt undrandi á þeirri staðreynd
að Island skuli svo miklu stærra en
Danmörk. En hlutverk eru þama
eitthvað farin að snúast viö — það
var ég sem ætlaði að taka viðtal
við hann en ekki öfugt.
Skokkið er einfaldlega tíska
„Hvað ég geri í frístundum?
Held áfram að vinna við það sem
ég hef áhuga á. Vinnan er mitt
áhugamál. Stunda engar íþróttir
enda er skokkið bara tíska. Hins
vegar mætti lyftan í húsinu héma
missa sig fyrir mér, nota hana
aldrei. Hleyp upp og niður stigana
oft á dag, það er mín líkamsrækt
og dugar vel. Sérðu bara mig — á
mínum aldri — fjallhress. Og líttu
svo á þessa veiklulegu ungu menn
sem með mér eru. Þeir stunda
líkamsræktina af mikilli sam-
viskusemi, hendast af staö í fína
hlaupabúningnum sínum eftir að
vinnu er lokið, skokka þangað til
tungan lafir út úr þeim og
dragast heim í gufubaðið. Um
morguninn ganga þeir svo út að
bílnum sínum og aka í vinnuna —
flýgur ekki í hug að ganga frekar
eins og ég geri. Héma inni nota
þeir svo lyftuna á milli hæða; hug-
kvæmist ekki að nota fætuma.
Þetta er hreinræktað tískufyrir-
brigði og svo uppskera þeir alls
kyns meiðsli af hlaupum og
hjálpartólum.”
Hann brosir kvikindislega til
samstarfsmannanna sem sumir
roðna örlitið og mikið má þakka
fyrir að hann veit ekki um síðasta
afrakstur minnar likamsræktar —
fimm mínútna hjólreiðaferðar
sem endaði í rófubroti.
„Þetta er tímaeyðsla sem er í
tísku og talsvert gáfulegra aö gera
eitthvað nytsamlegra — skapa
nýja hluti og láta hugann vinna.
Ég hef aldrei haft þolinmæði til að
dútla í golfi eöa liggja í sólbaði.”
Vinnan er mín hvíld
„Það er engin þörf á því að hafa
eilífar áhyggjur af því hvemig fara
eigi að því að ná góðri hvíld. Ef
þreytan segir til sín er ágætt ráð
að skipta um verkefni, snúa
huganum að einhverju alveg nýju.
Mestu skiptir að gera hlutina vel
og fullvissan um að svo hafi veriö
veitir meiri fullnægju og hugarró
en allt annað. Héðan fer ekkert á
markað án þess að ég hafi sjálfur
orðið ánægður með það, unnið að
því á einhvem hátt. Hins vegar
N
6 Vikan 34. tbl.