Vikan - 22.05.1986, Blaðsíða 52

Konfektkassi
Það var foraðsveður. Slagviðrið lamdi hús-
ið utan. Við Poirot sátum fyrir framan arininn.
Á litlu borði á milli okkar stóð glas með heitu
toddíi sem ég var að drekka og fyrir framan
Poirot var bleikur postulínsbolli fullur af heitu
súkkulaði sem ég hefði ekki látið inn fyrir mín-
ar varir þótt líf mitt lægi við. Poirot saup á
þykkri leðjunni og dæsti nautnalega.
„Lífið er dásamlegt,“ muldraði hann.
„Já, að minnsta kosti getum við ekki kvart-
að,“ samsinnti ég. „Ég er í góðri stöðu og þú
ert frægur...“
„Oho, kæri vinur,“ mótmælti Poirot.
„En það er satt og reyndar er full ástæða til
að þú sért frægur. Gleymdu ekkí öllum þeim
málum sem þú hefur leyst giftusamlega. Það
er sannarlega undravert. Ég efast um að þú
hafir nokkurn tíma beðið ósigur.“
„Það væri eítthvað skrítið ef svo hefði aldrei I
farið.“
„En í fúlustu alvöru, hefur þér einhvern tíma
mistekist?"
„Oft og mörgum sinnum, kæri vinur. Heppn-
in hefur ekki alltaf verið mér hliðholl. Oft hefur
emhver sem stetnt helur að sama markmiði
orðið á undan mér. Tvisvar hef ég veikst á ell-
eftu stundu og stundum hef ég ekki getað lokið
málum. Það skiptast á skin og skúrir, kæri vin-
ur.“
„Ég átti nú ekki við það,“ sagði ég. „Hefurðu
einhvern tíma gert grundvallarmistök í máls-
rannsókn, mistök sem þú getur kennt sjálfum
þér um?“
„Aha, ég skil. Þú vilt vita hvort ég hafi ekki
einhvern tíma klúðrað máli og staðið eftir eins
og glópur. Jú, reyndar, það hef ég svo sannar-
lega gert.“ Hægt og rólega færðist bros yfir
andlit hans meðan hann rifjaði. atburðina upp.
„Jú, einu sinni gerði ég mig að algjöru fífli.“
Hann lyfti sér í sætinu.
„Sko, sjáðu nú til, kæri vinur, þú hefur hald-
ið skýrslu um afrek mín, nii skaltu bæta við
frásögn af því þegar ég klúðraði máli.“
Hann teygði sig fram og setti viðarbút á eld-
inn. Því næst þurrkaði hann hendur sínar á
lítilli handþurrku sem hékk á hanka við eld-
stóna. Síðan hallaði hann sér aftur á bak og
hóf frásögnina.
„Þeir atburðir, sem ég ætla að segja þér frá,
gerðust í Belgíu fyrir mörgum árum. Þetta var
á þeim árum þegar barátta ríkis og kirkju í
Frakklandi stóð sem hæst. Einn helsti þing-
skörungur Frakka á þessum árum var Paul
Deroulard. Það var altalað að hann myndi fljót-
lega taka sæti í ríkisstjórninni og hann var
fremstur í flokki andstæðinga kirkjunnar.
Deroulard var að mörgu leyti undarlegur mað-
ur. Hann var stækur bindindismaður bæði á
vín og tóbak en hins vegar horfði kvensemi
hans oft til vandræða. Hann hafði kvongast
nokkrum árum áður, vel stæðri stúlku frá
Brussel. Fjármunir hennar komu sér vel fyrir
hann því hann var ekki af ríku foreldri. Hann
bar hins vegar barónstitil. Þau hjón voru enn
barnlaus þegar frúin lést af völdum höfuðhöggs
er hún hlaut þegar hún féll niður stiga. Þetta
gerðist aðeins tveim arum eftir að þau gengu
í hjónaband. Meðal þess sem hann erfði var
húseign í Brussel, nánar tiltekið við Lovísu-
stræti.
Það var í þessu húsi sem dauða hans bar að
í þann mund sem hann átti að taka við ráð-
52 VIKAN 21. TBL