Vikan - 22.05.1986, Blaðsíða 34

krifstofustúlkurnar,
sem vinna með henni,
I eru allar komnar í
I skæru litina- svo mik-
. _ il er dýrðin að það
liggur við að fólk fái of-
birtu í augun þegar það
stendur fyrir framan
föngulegan hópinn. Síða,
þunna frakkann í ár eru
þær allar búnar að verða
sér úti um og engu líkara
en kaupið leyfi fatakaup
við hver mánaðamót. En
það eru fleiri á skrifstof-
unni og afar erfitt að
alhæfa nokkuð enda stúlk-
urnar á mismunandi aldri.
Skrifstofustúlkan í skær-
lita frakkanum á -síðan
kynsystur í bönkum, sjopp-
um og hinum fj ölbreyttustu
störfum og skólastúlkur,
aðeins yngri en hún, elska
sömu flíkurnar og fara í
sömu verslanirnar í leit að
fatnaði - í þetta sinn í
verslunina Sautján.
Hún er kona á frama-
braut, gjarnan í
stjórnunarstarfi en
gæti þó verið lög-
fræðingur hjá stór-
um samtökum, og fer að
sjálfsögðu aldrei í strætó.
Fötin kaupir hún eftir
merkjum og ekki er óal-
gengt að hún kippi þeim
með í tíðum ferðum sínum
til útlanda. Fötin, og þá
sérstaklega vinnufötin,
verða að vera klassísk og
ekkert er upplagðara en að
fá flíkur sem hægt er að
nota til skiptis við hinar
ýmsu peysur og blússur
þannig að í hvert sinn
myndist nýr búningur.
Buxnadragt sem þessa fær
hún í versluninni Assa og
ekkert auðveldara en að fá
pils í stíl sem hægt er að
bregða sér í þegar hádegis-
verðarfundir á Arnarhóli
eru annars vegar. Hvers
vegna velur hún einmitt
svona föt? Jú, hún um-
gengst mikið fólk í svona
fötum, hittir það erlendis,
tekur eftir að það eltir ekki
tískuna heldur fer í vissar
búðir og heldur upp á
merki eins og Mondi og
Etienne Eigner. Góð taska
undir mikilvæga pappíra
er nauðsynleg og þá helst
þessi góða úr mjúka leðr-
inu með merkinu utan á en
síður harða, svarta stress-
boxið. Aftur á móti má hún
vera farin að láta aðeins á
sjá, það sýnir bara hversu
mikið hún er notuð og um
að gera að slá því þá fram
að nú sé mál til komið að
endurnýja. Frakkinn á öxl-
unum er ómissandi þegar
konan á framabraut kemur
hlaupandi inn á fundi og
þá er líka gott að gleraug-
un hangi í keðju.
Hann er blaðamaður,
oft að flýta sér, kem-
ur við á ólíklegustu
stöðum og finnst
ekkert að því að
hvíla sig á strætóbekknum
þegar bíllinn er eina ferð-
ina enn á verkstæði og
leigubílaferð á leið í viðtal
ekki á dagskránni. Hann
spáir lítið í fötin en er samt
í vissum stíl og mundi aldr-
ei fara og kaupa það sem
er í tísku. Gamlir frakkar
sýna hvað hann velur og
skórnir með háu hælunum,
sem eru að verða með síð-
ustu pörum sinnar tegund-
ar, eru gersemi í augum
blaðamannsins. Hann hef-
ur hvort sem er ekki etm a
að vera alltaf að endurnýja
- þessa kannast kunningj-
arnir við og minnast
jafnvel á þá endrum og eins
- sem er langt frá því að
vera þyrnir í augum þessa
frjálslega manns.