Vikan - 24.09.1987, Blaðsíða 8

Sólarlagið er ekki síður tignarlegt séð frá sjónarhorni fuglanna.
lega tvö hundruð klukkustundir sem þýða
rúmlega sex hundruð flugtök svo hver flug-
ferð er að jafnaði ekki löng. Lengst hef ég
verið á lofti í einu í rúma tvo tíma á rnótor-
drekanum en þá er maður líka búinn að fá
sig alveg fullsaddan.
Á landinu öllu eru til fjórtán eða fimmtán
mótordrekar í ýmsu ásigkomulagi; surnir cru
ófleygir, eru orðnir gamlir og lúnir, svo eru
til góðir drekar sem sjaldan eða aldrei er llog-
ið. Það eru svona fjórir sem eru alveg klárir
í flugið. í sumar hafa bæst fimm nýir drekar
í flotann. Það hefur orðið alveg geysileg þró-
un hér á landi í mótorsvifdrekaflugi og í
viðhaldi drekanna, það má að sumu leyti jafna
þessu orðið við vélflugið. Fjórir af þessum
nýju drekum eru tveggja manna, þeir hafa
mikla burðargetu, bera hundrað og áttatíu
kíló. Vængurinn er mjög sterkur, jafnsterkur
ef ekki sterkari heldur en á litlum tveggja
manna flugvélum. Vegna þess hversu litlir og
léttir mótordrekar eru taka þeir talsverðan
vind á sig. Til eru gírókoptar og léttvængjur
með stýribúnað eins og litlar flugvélar, svo-
kallaða „ultralights". Þetta er mikið notað
um allan heim. Það er að sumu leyti erfiðara
að nota þá hérna á íslandi vegna veðráttunn-
ar.
Mótorsvifdrekaflug er ekki hættulegt. Þetta
eru bara eins og önnur farartæki og allir vita
að einhver hætta fylgir öllum farartækjum en
með varkárni er hægt að minnka hana veru-
lega þó hún sé alltaf einhver. Númer eitt er
að halda drekunum í góðu lagi. Númer tvö
er að vera ekki að fljúga í miklum hliðarvindi
eða í ókyrrð í skjóli við fjöll. Það er heljarmik-
i! ögun að vera ekki að taka óþarfa áhættu.
Það eru engar reglur til en Flugmálastjórn er
þó að semja reglur núna. í þeim kemur fram
að ef drekinn er undir hundrað og tuttugu
kílóum og eins manns þarf ekki að skrá hann
eða sérstakt próf. Þó má hvorki valda þeim
sem eru á jörðu niðri eða annarri flugumferð
ónæði. Menn mega smíða dreka sjálfir, nota
hvaða mótor sem er og mönnum er gefið
þetta alveg frjálst, þeir mega fljúga hvert sem
þeir vilja og þurfa ekki að tilkynna sig. En
ef drekarnir eru tveggja manna eða orðnir
yfir hundrað og tuttugu kíló koma menn til
með að þurfa að fara eftir flugreglum. Þær
eru mjög stífar því þá má eiginlega jafna
tveggja manna mótorsvifdreka við flugvél og
þá þurfa menn að hafa einkaflugmannspróf
og skrá drekana. Þessar reglur verða að mestu
bein þýðing á amerískum og breskum regl-
um.“
Við Hans fórum í loftið þegar við vorum
búnir að gera klárt. Það kom mér á óvart
hversu stutta flugbraut þurfti. Þegar búið var
að ná hæð og lækka í mótornum var þetta
eins og að fljúga líkt og fugl. Við flugum í
fjörutíu mínútur um kvöldið. Daginn eftir
fíugum við meira og eyddum deginum síðan
í að bardúsa úti á velli. Ég vissi ekki fyrr til
en flugvél frá Arnarflugi kom inn til lending-
ar og það þýddi að þar með var þessi yndislegi
tími minn á enda; ég varð að snúa aftur til
vinnu.
Hans Óli Hansen - fékk æskudrauminn upp-
fylltan þegar hann komst I tæri við svifdrekana.
8 VI K A N 39. TBL