Vikan - 24.09.1987, Page 31

Á góðri stundu á veitingahúsi í Buenos Aires. Anna Erla, Friðrik Ólafsson og Gravinhorst.
minn meðan hann dveldi í Argentínu, hann
þáði það og það var alveg sérstaklega indælt
að hafa hann. Allar götur síðan hefur hann
rækt kunningsskap við mig.
íslensk hjón fluttu út til Argentínu á meðan
ég bjó þar; við hjónin höfðum kynnst þeim
þegar við komum heim 1961. Það kom upp
úr dúrnum að manninn hafði alltaf langað til
að flytja til Argentínu bg maðurinn minn
bauð þeim vinnu við verksmiðjuna svo þau
fluttu til Argentínu nokkru seinna. Annars
voru ekki margir íslendingar búsettir í Argent-
ínu á þeim tíma sem ég bjó þar. Guðmundur
Jónsson. bróðir Emils Jónssonar alþingis-
manns. bjó í Rosario sem var nú raunar dálítið
langt frá Buenos Aires en við kynntumst hon-
um líka. sonur hans fór að vinna fyrir
manninn minn. Svo bjó íslensk stúlka, Kol-
brún Halldórsdóttir, í Jacksonville í Flórída,
hún var að vinna hjá Lofleiðum, þau komu
bæði til okkar og ætluðu að vinna hjá Gravin-
horst en úr því varð nú ekki.
Eftir að ég flutti til Bandaríkjanna hefur
verið mun auðveldara að halda tengslum við
heimalandið. Hér áður fyrr _var starfandi
Scandinavian-félag á Miami. Ég var forseti
þess í nokkur ár en það lognaðist út af eftir
fráfall Hildar Dunbar sem hafði verið for-
stöðumaður þess um skeið. En um daginn var
Þórir Gröndal. konsúll íslands, að skrifa mér
og leggja það til að við stofnuðum íslendinga-
félag á Miami. Ég er alveg tilbúin að leggja
mitt af mörkum til að svo megi verða."
Allt í einu segir Anna Erla: „Mér frnnst
þorramatur mikill gæðamatur, ég borða allan
íslenskan mat nema hákarl, það er svo vond
lykt af honum. Ég held líka ailtaf íslensk jól,
með hangikjöti. Þá býð ég gjarnan vinum
mínum og þeim þykja jólin mjög hátíðleg hjá
mér. Til að skapa jólastemninguna dreg ég
fyrir alla glugga og útiloka þannig birtuna
og set jólasálma á fóninn."
Það vekur athygli hversu góða íslensku
Anna Erla talar, hvernig hefur hún varðveitt
móðurmálið svo vel?
„Ég hef alveg óstjórnlega gaman af ljóðum
og les mikið af þeim. Ég á mér mörg uppá-
haldsskáld en les þó allt milli himins og jarðar.
Ég hlusta mikið á íslenska tónlist, hann Hauk-
ur Morthens hefur fóðrað mig á tónlist í öll
þessi ár,“ segir hún og raular um leið nokkrar
laglínur úr Loftleiðavalsinum.
„ísland hefur breyst alveg ótrúlega mikið
þá þrjá áratugi sem ég hef búið úti. Ég er eigin-
lega orðlaus yfír þyí hversu örar framfarir
hafa orðið hérna. Ég er óstjórnlega stolt af
Islendingum vegna þess hversu vel þeir hafa
komið sér áfram. Ég tek ofan fyrir þeim. Það
sem ég er þó mest hissa á er hvernig fólk
hefur efni á að halda þeim lífsstandard sem
hér virðist vera. Annars er sagt um íslendinga
að þeir vinni mikið og skemmti sér mikið.
„They work hard and they play high.“
ísland er að komast miklu meira á alþjóða-
landakortið heldur en áður var. Leiðtoga-
fundurinn fyrir tæpu ári breytti miklu um
stöðu Islands á alþjóðavett'Vangi. Landið og
þjóðin fengu gífurlega umfjöllun í erlendum
fjölmiðlum. Ég veit ekki hvort þessar auglýs-
ingar hafa verið til góðs fyrir íslendinga. Það
verður ekki hægt að meta það fyrr en eftir tvö
þrjú ár.“
Talið berst að áhugamálum Önnu Erlu.
„Ég hef lerðast óskaplega mikið út um allan
heim, til Evrópu, Ameríku og til allra landa
í Suður-Ameríku og Mið-Austurlanda og er
ekki hætt að ferðast, það eru svo margir stað-
ir sem ég á eftir að skoða. Fallegustu staðirnir,
sem ég hef komið til, eru Rio de Janeiro og
Valpariso í Chile, það er svo sérstaklega fall-
egt á þessum stöðum. Þó er ekki jafnfallegt
þar eins og á íslandi. Ég hef ferðast mikið
um ísland þó ég hafi ekki séð það allt. Fegurð-
in á íslandi er bara allt öðruvísi en annars
staðar. Annars er alls staðar fallegt, meira að
segja á Miami þó þar sé allt flatt og engin
fjöll, en það eru þau sem maður saknar. En
þá er það ströndin á Miami, hún er falleg -
og hafið. En fjöll eru alltaf svo tignarleg."
Anna Erla er mikill dýravinur og leggur
árlega mikla vinnu og fjármuni í dýravernd.
Hún var einn af stofnendum Greenpeace sam-
takanna, því til sönnunar á hún heiðursplagg
þar sem henni er þakkað fyrir að vera einn
af stofnendunum. „Við verðum öll að leggja
okkar af mörkum til dýraverndunar. Það eru
ótal villt dýr í útrýmingarhættu og við verðum
að hjálpa þeim að komast af. Ég vil helst
ekkert dýr drepa. Ef allir gæfu fimm dollara
á mánuði til umhverfismála þá væri hægt að
gera ýmislegt. Ég vildi að ég gæti hjálpað öll-
um en það er víst ekki hægt svo það er betra
að reyna að einbeita sér að einni stofnun."
Tíminn hefur þotið áfram og tími er kom-
inn til að kveðja. Talan 24 hefur oftar en
ekki komið upp í samtali okkar og ég spyr
Önnu Erlu hvort þessi tala sé örlagatalan
hennar. „Það held ég ekki, ég held að það sé
tilviljun hversu oft hún hefur komið upp í lífi
mínu.“
39. TBL VIKAN 31