Vikan - 24.09.1987, Blaðsíða 42

Pósturinn
Geðillskan gengur
fram af mér
Kæri Póstur.
Ég ákvað að skrifa þér bréf og sjá til hvort
þú gætir liðsinnt mér. Ég er fimm barna móð-
ir og íjögur af börnunum eru uppkomin en
yngsti sonurinn (16 ára) býr ennþá heima.
Það er skemmst frá því að segja að hann er
algjörlega ómögulegur þessa dagana og svo
geðvondur og dónalegur að mér stendur ekki
á sama. Þegar stelpurnar voru yngri átti ég í
samskiptaörðugleikum við eina þeirra. Ég lét
sem ég yrði ekki vör við óhemjuganginn í
henni þegar hún gekk urn skellandi hurðum
og hreytandi ónotum í allt og alla. Þetta gekk
yfir hjá henni og nú erum við bestu vinkonur
og njótum þess að bralla hitt og þetta saman.
Hegðun sonar míns er, að ég held, miklu al-
varlegri og ég tek hana mjög nærri mér. Hann
segir mér að halda kjafti ef ég opna munninn
og það gekk svo langt á afmælisdaginn hans
að þegar ég kom í dyragættina á herberginu
hans og ætlaði að óska honurn til hamingju
með afmælið þá rak hann ntig út með ókvæð-
isorðum. Hann er svo ruddafenginn að mér
líður orðið hálfilla í návist hans. Hann er allt
öðruvísi gagnvart pabba sínum. Það virðist
sem hann sé einungis svona grófur heima því
hann fær mjög góð meðmæli frá skólanum
og víðast hvar annars staðar. Mér er næst að
halda að hann sé einungis svona vondur við
mig og nú er ég farin að óska þess að hafa
aldrei eignast hann. Þessar hugsanir vekja hjá
rnér sektarkennd þannig að mér líður enn
verr en áður. Ég vona að þú getir gefið mér
góð ráð því ég er að fara yfir um á taugum
vegna þessa ástands.
Pósturinn telur tímabart aó maðurinn þinn
tali við piltinn og geri honum grein fyrir aó
meóan hann býr í foreldrahúsum verói hunn aó
taka tillit til annarra heimiiismanna og sýna
almenna kurteisi. Einnig er skvnsamiegt aó leita
ráóa Itjá dóttur þinni sem hefur fariö i gegnum
svipaó ferli á sínum unglingsárum. Hún á auó-
veldara meó aó útskýra hegöun hans fyrir þér
vegna þeirrar reynslu sinnar og gœti jafnvel
talaó um fyrir bróöur sínum. Pósturinn álítur
aö' sonur þinn sé hugsunarlaus og kcerulaus og
hafi ekki skilning á hversu djúpt hann sarir þig
meó Jramkomu sinni. Hvernig vteri aó þú hatt-
ir aö skammast vió hann en létir hann ftnna
hvaó þú tekur þetta nœrri þér? Skapgerö hans
er líklega frábrugöin skapgeró dóttur þinnar
svo aö þú veróur aó bregöast öóruvísi viö duttl-
ungum hans. Vingjarnleg ávörp og þolinmœói
eru sennilega farsœlasta ráóió gegn geðillskunni
i lionum fyrst hún virðist einskoröast vió þig,
móóur hans.
Afinn vill
ganga inn í
föðurhlutverkið
Elsku Póstur.
Fyrir ári fór ég frá kærastanum mínum og
flutti heim til pabba með dóttur okkar. Þrátt
fyrir að ég sé um tvítugt átti ég ekki í önnur
hús að venda og fyrst pabbi bauð ntér að
vera hjá sér sá ég ekkert athugavert við það.
Nú er svo komið að ég vil snúa aftur til barns-
föður míns en pabbi má ekki heyra á það
minnst. Hann segist geta veitt barninu miklu
rneira en kærastinn minn og krefst þess að
ég hugsi um framtíð þess. Hann er að reyna
að kenna dóttur minni að kalla sig pabba en
mér mislíkar það og mér fellur ekki hvemig
hann lætur með hana. Ef ég tala við kærast-
ann minn í síma þá er hann í fýlu það sem
eftir er dagsins og talar ekki við mig. Það er
reyndar satt að hann getur veitt dótturdóttur
sinni meiri veraldleg gæði en faðir hennar. en
ntér finnst hún þarfnast raunverulegs föður.
Það sem ég þrái er að ala dóttur mína upp
eftir mínu höfði á mínu eigin heimili og njóta
aðstoðar föður hennar.
Þti œttir aó Jlvtja frá fööur þirtu eins fjótt
og þess er nokkur kostur, áóur en aöstieður
versna enn frekar. Aö sjáfsögóu átt þú aó ráða
uppeldinu á dóttur þinni og ég Iteld aó þú gerir
rétt í aó fara aftur til barnsfööur þins, ef þér
þykir vcent um hann. Þaó er miklu skynsam-
legra en aó láta afann ganga inn i fööurhlut-
verkió. Hann viróist dekra viö telpuna og gera
sér undarlegustu hugmyndir um hlutverk hennar
í líjt sínu. Þú nefnir mömnni þina ekki á nafn
og Pósturinn veltir þvifyrir sér hvar luin stend-
ur i þessu öllu saman. Ef hún er ekki til slaöar
hvarflar að Póstinum að pabbi þinn , fantas-
eri" þannig að dóttir þín sé hans eigiö barn og
þú konan hans. Svona hugarburóur er ekki
heilbrigóur, hvorki fyrir þig né dóttur þína,
þannig aó best vcerifyrirþig aó flytja frá honum.
Viðviljumeignast
barn en...
Kæri elskulegi Póstur.
Þetta bréf, sem þér berst í hendurnar núna,
er ekki það fyrsta sem þú færð frá mér. Ég
vona að þú reynist mér betur en í fyrri skipt-
in þvi þá fóru þau beint í ruslafötuna. Mig
langar að koma með fyrirspurn og vona að
þú gerir ekki gys að mér fyrir vikið. Ég á við
erfitt vandamál að stríða sem er að fara með
mig á taugum.
Þannig er mál með vexti að ég er með strák
sem ég hef þekkt í þrjá mánuði. Okkur lang-
ar til að eignast barn saman en ég er bara svo
hrædd við hvað mamma og pabbi segja við
því. Ég veit að ég er orðin eldri en tvævetur
og á ekki að hugsa svona en ég veit að ef ég
kæmi stormandi heim einn góðan veðurdag
og segðist vera ófrísk þá yrði allt vitlaust í
fjölskyldunni. Þau eru nefnilega að tönglast
á því í tíma og ótíma að ég verði að passa
mig. Strákurinn, sem ég er með, er tuttugu
og fjögra ára og sjálf er ég um tvítugt. Hann
er svakalega góður við mig og ég reyni að
gera mitt besta fyrir hann. Hann hefur oft
spurt mig hvort hann mætti barna mig en ég
hrekk í kút í hvert skipti sem hann minnist á
þetta. Ég elska hann mjög heitt og hann vill
að við trúlofum okkur og ég flytji í íbúðina
til hans. Við höfum verið hvort öðru trú.
Heldurðu að hann vilji bara barna mig og
svíki mig síðan?
1. Á ég að leyfa honum að bama mig?
2. Á ég að leyfa honum að fara upp á mig?
3. Er skammarlegt að vera hrein mey um tví-
tugt9
4. Á eg að gera eins og foreldrar mínir segja?
Ein í stökustu vandræðum.
Pósturinn fœr ekki betur séð en allt sé í
stakasta lagi á milli ykkar nema þetta með aó
42 VIKAN 39. TBL