Vikan - 24.09.1987, Page 52

Sakamálasaga eftir Edmund Crispen
Humbleby, lögregluforingi hjá Scot-
land Yard, dreypti á kaffinu, leit á úrið
sitt og dæsti. Hann gat svo sem verið
að dæsa af ánægju yfir hádegisverðinum
sem hann var að ljúka við en þetta gat
einnig verið örvæntingarstuna manns
sem átti eitthvert leiðindaverk fyrir
höndum, til dæmis að slá grasið á blett-
inum eða skrifa einhverjum þakkarbréf.
Humbleby dæsti aftur og bar kaffi-
bollann að vörunum á kringluleitu
andlitinu. Vel snyrt hárið var lítið eitt
farið að grána. Stunur lögregluforingj-
ans urðu til þess að gestgjafi hans í
Sameinaða háskólaklúbbnum, Gervas
Fen, spurði hvað þessi undarlegu hljóð
táknuðu og hvort eitthvað væri að.
„Það er Bolsovermálið,“ sagði
Humbleby þunglyndislega. „Náungi,
sem hét Bolsover, var myrtur og ég get
ekki með nokkru móti skilið hvernie
það var gert.“ 6
Fen var fullur áhuga: „Veistu hver
myrti hann?“
„Nei, ég veit það ekki heldur.“ Þung-
lyndi Humblebys fór vaxandi. „Það eru
þrju sem koma til greina og grunurinn
fellur jafnt a þau öll rétt eins og í saka-
malasögu. Má reykja hér?“
„Nei, því miður en við skulum fara
niður í reyksalinn á eftir. En nú skaltu
fá þér meiri ost og segja mér nánar frá
þessu Bolsovermáli. Hafa komið fréttir
af því í blöðunum?“
„Það voru smágreinar um þetta mál
í morgunblöðunum vegna þess að þetta
gerðist í gærkvöldi. Einn erfingja hans
drap hann með því að setja atrópín í
bjórinn hans.“
„En atorkusamt fólk,“ sagði Fen með
uppgerðar dálæti. „Hvernig gerðist
þetta?“
„Það er víst best að byrja á byrjun-
inni.“ Þessi kjánalegu upphafsorð voru
svo langt frá frásagnarstíl Humblebys
að Fen leit uggandi á hann. Það var
augljóst að hann hafði meira en litlar
áhyggjur af Bolsovermálinu. „í upphafi
var Bolsover. ..“ sagði hann eins og
klerkur í stól, „og Bolsover var, ég á
við. . .athafnamaður í Birmingham.