Vikan - 26.05.1988, Qupperneq 9

Hildur Petersen: „Bjartsýnin er mikil hjá
okkur (slendingum, gallinn er hins vegar
sá, að hér á landi eru alltof margir að
gera það sama. . .“
skemmtilegt að geta ráðið því sjálfur
hvernig maður vill hafa veitingastað."
„Það er nú kannski fyrst og fremst að
vera heiðarlegur og sjálfum sér samkvæm-
ur í viðskiptum og svo þarf fólk að vera til-
búið að leggja töluvert á sig ef vel á að
ganga. Ekki skaðar að hafa gaman af því
sem verið er að gera,“ sagði Rúna bros-
andi.
Hún sagði ennfremur að vinnutíminn
gæti verið langur en á móti kæmi að mað-
ur gæti ráðið honum að nokkru leyti
sjálfur. „Það er viss lífsfylling fólgin í því að
geta stundað þá vinnu sem maður hefur
ánægju af,“ sagði Rúna. Hún taldi að tím-
arnir hefðu breyst og viðskiptalíflð tekið
stakkaskiptum á síðustu árum. Hún hóf
verslunarstörf í verslun Ragnars Þórðar-
sonar sem verslunarstjóri en síðan stofn-
aði hún sitt eigið fyrirtæki. „Ég þurfti nátt-
úrlega að skapa mér lífsviðurværi og það
var ekki alltaf auðvelt að fá vinnu í þá daga.
Ég hugsaði því með mér að ef ég gæti unn-
ið verslunarstörf fyrir aðra gæti ég unnið
þau fyrir sjálfa mig. Svo þróaðist þetta
smámsaman og þar kom að ég ákvað í fé-
lagi við vinkonu mína að opna verslunina.
Við veðsettum báðar íbúðirnar okkar til
þess að fá fjármagn. Þetta var auðvitað
heilmikil áhætta en allt blessaðist þetta
þó,“ sagði Rúna og brosti.
Aðspurð kvaðst Rúna hafa lagt sig fram
um að hafa vandaða og góða vöru á boð-
stólum. Einnig væri mikilvægt, ef vel ætti
að ganga, að viðskiptavininum liði vel og
treysti fyrirtækinu. „Svo hef ég verið
óskaplega heppin með samstarfsfólk, við
erum hér eins og ein fjölskylda. Viðskipta-
vinir mínir eru mér mjög tryggir og flestir
þeirra eru góðir vinir mínir,“ sagði Rúna.
„Þarf að beita aðhaldi
á öllum sviðum rekstursins“
Kolbrún Jóhannesdóttir, eigandi veit-
ingahússins Lækjarbrekku, sagði að sam-
keppnin væri gífurleg. „Ég held að veiting-
ahúsin séu orðin allt of mörg fyrir okkar
litla markað, við erum svo fá. Þegar illa
árar hjá fólki þá byrjar það nær undantekn-
ingarlaust að skera niður við sig þann
munað að fara út að borða og á skemmti-
staði," sagði Kolbrún.
„Ég hef mjög gaman af því sem ég er að
gera þótt misjafnlega hafi gengið. Áhuginn
á veitingarekstri hefur loðað við mig frá
unglingsaldri. Ég vann í mörg ár á Hressó
og var því búin að mynda mér skoðanir á
því hvernig ég vildi að hlutirnir væru
gerðir. Það er skemmtilegt að geta ráðið
því sjálfur hvernig maður vill hafa veit-
ingastað. Númer eitt er að láta viðskipta-
vininum líða vel. Ég vil að kúnnarnir mínir
séu ánægðir og tek það afskaplega nærri
mér ef svo er ekki. Hingað kemur mikið
sama fólkið, sérstaklega í hádeginu," sagði
Kolbrún og bætti því við að það þyrfti að
beita aðhaldi á öllum sviðum rekstursins
ef vel ætti að ganga og það þyrftu þeir að
hafa í huga sem væru að hugsa um að
leggja land undir fót í íslensku viðskipta-
iífl.
„Helst að karlmenn
vilji alltaf vera að
ráðleggja manni“
„Það er nú kannski ekki hægt að segja að
samkeppnin sé mikil á mínu sviði enda er
Fyrirsætan eina fyrirtækið sinnar tegundar
hér á landi," sagði Anna Björk Eðwalds-
dóttir, eigandi Fyrirsætunnar.
„Það má segja að mér hafi gengið mjög
vel með þetta fyrirtæki. Ég vinn hér ein og
vinnudagurinn getur oft á tíðum verið
langur. Mér finnst þetta mjög spennandi
og skemmtilegt og ég held að þegar fólk er
að stofna sitt eigið fyrirtæki þá þurfi það
að hafa brennandi áhuga á því sem það er
að gera, því oft er ekki mikið upp úr
rekstrinum að hafa meðan fyrirtækið er að
skipa sér sess. Það er góð tilfinning að
vinna fyrir sjáifan sig. Það styrkir sjálfs-
ímyndina þegar maður finnur að það sem
maður tekur sér fyrir hendur gengur vel.“
Anna Björk sagði að ekki hefði verið
tekin mikil áhætta við stofnun fyrirtækis-
ins. „Svona fyrirtæki var ekki til áður og
við kynntum okkur mjög vel í byrjun, svo
hafa viðskiptin verið að aukast stig af stigi.
Mér finnst ég aldrei hafa fundið fyrir því
að erfitt væri að vera kona í svona starfi.
Það er kannski helst að karlmenn vilji allt-
af vera að ráðleggja manni og benda á
hvað sé réttast að gera, sérstaklega í pen-
ingamálum," sagði Anna Björk.
„Alltaf nokkur togstreita
milli fjármálahliðarinnar og
skapandi vinnu“
Sama sögðu þær Anna Ágústsdóttir og
Guðrún Ragnarsdóttir hjá auglýsingastof-
unni Krass. Þær sögðu að það væri oft eins
og konur sættu sig frekar við að fá minna
fyrir sinn snúð heldur en karlar. Þær töldu
að ef einkafyrirtæki ættu að ganga vel
þyrfti að hella sér út í verkefnið af fúllum
krafti og passa sig að vera ákveðinn í við-
skiptum við aðra.
„Við byrjuðum með tvær hendur tómar,
nýútskrifaðir auglýsingateikningar, fyrir
þremur árum. Við tókum bankalán, leigð-
um okkur húsnæði og byrjuðum. Okkur
fannst það mjög gefandi að vinna á eigin
vegum en auðvitað er þetta mikil vinna,
sérstaklega til að byrja með. Starfið er
mjög krefjandi og alltaf nokkur togstreita
milli fjármálahliðarinnar og skapandi vinn-
unnar. Samkeppnin er líka mikil í þessum
bransa eins og í öðru. Auglýsingastofurnar
eru margar og margir um hituna," sögðu
Anna og Guðrún. Þær voru einnig sam-
mála um að þeir sem færu út í eigin rekst-
ur yrðu að gera sér grein fýrir því að það
væri meira bindandi að vera með eigin
fyrirtæki heldur en að vinna hjá öðrum.
Maður þyrfti alltaf að vera með hugann við
reksturinn og þau verkefni sem unnið væri
að hverju sinni.
„Hér á landi eru alltaf margir
að gera það sama.“
Hildur Petersen, framkvæmdastjóri
Hans Petersen hf., sagði hins vegar að hún
hefði aldrei fundið fyrir því að það væri
eitthvað öðruvísi að vera kona en karl í
viðskiptalífinu. Hún lagði áherslu á að til
þess að hlutirnir gengju upp þá væri aðal-
atriðið að stunda vel sína vinnu og vera
vel vakandi yfir ytri aðstæðum. Viðskipta-
menn og starfsfólk þyrftu að finna fýrir
trausti og hafa alltaf á tilfinningunni að
hlutirnir væru gerðir af alvöru.
„Það er að mörgu leyti erfitt að reka
fyrirtæki á íslandi í dag,“ sagði Hildur.
„Hér á landi hefur verið mikið launaskrið
en gengið hefur verið stöðugt, þannig að
laun hækka mikið en vöruverð stendur í
stað. Hlutföllin eru því svolítið skökk
gagnvart fyrirtækjunum. Samkeppnin hef-
ur einnig aukist mjög rnikið og í dag er
miklu flóknara að markaðssetja vöru en
áður en að sama skapi skemmtilegra. Bjart-
sýnin er mikil í okkur íslendingum, gallinn
er hins vegar sá að hér á landi eru allt of
margir að gera það sama. Á síðasta áratug
voru nokkur fyrirtæki sem fengust við
framköllun en nú eru þau á milli þrjátíu og
fjörtíu," sagði Hildur og tók því í sama
streng og hinar, þ.e.a.s. allir virðast vera að
gera það sama, ef einum gengur vel með
eitthvað þá fylgja allir á eftir.
„Ef vel á að ganga verður maður að vera
hugmyndaríkur og tilbúinn til að leggja
hart að sér og svo verður maður líka að
hafa gaman af því sem maður er að gera,“
sagði Hildur að lokum og við leyfúm
henni að eiga síðasta orðið.
VIKAN 9