Vikan - 26.05.1988, Page 17

BRIDGE ísak Örn Sigurðsson
Er bridge ekki fyrir kvenmenn?
Slök staða kvenna hér á landi
Hversu undarlegt sem
það er, þá virðist sem
bridgeíþróttin, líkt og skák-
íþróttin, sé mun minna
stunduð af konum heldur
en körlum. Karlmenn virð-
ast einnig ná miklu betri
árangri í íþróttinni heldur
en konur. Þetta er sérstak-
lega áberandi hér á landi.
Bridgespilarar eru með stig
sem kveða á um styrkleika líkt
og Elo-stig skákmanna og þar
tala tölurnar skýru máli. Af 40
stigahæstu spilurum landsins,
er aðeins ein kona. Auk þess
hefur kona aldrei orðið ís-
landsmeistari í tvímenning né
sveitakeppni í bridge. Árangur
kvennalandsliðsins er heldur
ekki til að hrópa húrra fyrir. Á
Evrópumótum hefur best
náðst 13 sæti af 16 og á
Norðurlandamótum eru kon-
urnar vanar að vera í neðsta
sæti eða því næst neðsta.
Karlalandsliðið hefur aftur á
móti oft náð góðum árangri,
varð til dæmis í 4—5 sæti á síð-
asta Evrópumóti af 23 þátt-
tökuþjóðum.
Jöfn skilyrði
Þegar gengið er út frá þeirri
staðreynd að kvenfólk er ekki
verr gefið en karlmenn, hver
er þá ástæðan fyrir þessum
mun? íþróttin er þess eðlis að
jafnir möguleikar ættu að vera
fyrir bæði kynin. Þetta er ekki
íþrótt eins og knattspyrna þar
sem kvenmenn eiga ekki
möguleika líkamsbyggingar
vegna að verða jaínokar karla í
íþróttinni.
Ástæðan er í raun ósköp ein-
föld. Stærsti áhrifavaldurinn er
sá að íþróttin er að mestu
stunduð frá hálf átta á kvöldin
þegar áhugamenn í bridge
þyrpast á spilastaði landsins til
að etja kappi hver við annan.
Fyrir þann sem stundar bridge,
rétt vinnst tími til að hvolfa í
sig kvöldmat og rjúka af stað,
og það er iðulega svo að kven-
maðurinn situr eftir og verður
að eyða sínum tíma í að ganga
ffá eftir matinn. Auk þess verð-
ur oft í ofanálag að passa lítil
börn, og það hlutverk lendir
enn sem komið er ffekar á
kvenmanninum. Til þess að ná
góðum árangri í bridge þarf
helst að spila lágmark tvisvar í
viku á virkum dögum og taka
þátt í stærri keppnum um
helgar. Það eru fáir kvenmenn
sem finna sér þann frítíma og
því er hlutfallið svona óhag-
stætt kvenfólkinu. Þessi atriði
eru líklega meginástæða þess
að mun færra kvenfólk stundar
bridge og nær síður árangri.
Þó er ekki laust við að konur
almennt séu frekar neikvæðari
fyrir íþróttinni en karlar og
getur það átt sinn þátt í þessu
ójafhvægi.
Stórmót framundan
Nú eru framundan á þessu
ári bæði Norðurlandamót og
Evrópumót fyrir íslenska
kvennalandsliðið og spurning
hvort einhverra breytinga sé
að vænta. Nokkur breyting
hefúr orðið á íslenska kvenna-
landsiiðinu sem nú um árabil
hefúr verið skipuð sömu kón-
unum. Tvö ný nöfn eru í lands-
liðinu nú, það eru ungar stúlk-
ur með litla reynslu sem koma
inn í liðið, en þær heita Anna
Þóra Jónsdóttir og Hjördís Ey-
þórsdóttir.
Anna Þóra Jónsdóttir hefur
fjögurra ára reynslu af keppn-
isbridge, en Hjördís Eyþórs-
dóttir byrjaði að spila keppnis-
bridge fyrir um ári síðan. Það
að þær skuli vera komnar í
landsliðið eftir svona stuttan
tíma sýnir í raun að kvenna-
landsliðið er ekki vel á vegi
statt, án þess að verið sé að
kasta rýrð á þær sem spilara,
því þær þykja mjög efnilegar
og áhugasamar.
Eyðir miklum tíma
Undirritaður setti sig í sam-
band við Hjördísi og spurði
hana nokkurra spurninga um
feril hennar og stöðu kvenna-
landsliðsins. Það má segja um
Hjördísi eins og marga aðra
bridgespilara, að bridgeíþrótt-
in er í ættinni. Faðir hennar og
móðir spila bridge en hafa þó
ekki hellt sér eins rækilega í
spilamennsku eins og hún
sjálf.
Hjördís segir bridgeíþrótt-
ina hafa heltekið sig og sinn
ffítíma og hún eyði að meðal-
tali 4 kvöldum á viku í spila-
mennsku þessa dagana. Vegna
tilkomu hennar í landsliðið
verður hún að æfa með því að
minnsta kosti tvisvar í viku og
hrekkur þó hvergi nærri til.
Hjördís telur að megin-
vanda kvennalandsliðsins
megi rekja til þess að það hafi
aldrei fengið nægilegan tíma
til undirbúnings, auk þess sem
konurnar verði að vera tilbún-
ar að leggja meira á sig fyrir
íþróttina. Þegar þessi atriði
eru komin í lag, þá fer árangur
kvennalandsliðsins að batna er
álit Hjördísar.
Hérna koma
topparnir
Hjördís Eyþórsdóttir segist
hafa orðið óþægilega vör við
sérkennilega afstöðu karla til
kvenna í bridge.
„Hérna koma topparnir
hugsa þeir með sér og ætla sér
aldeilis að taka okkur í bakarí-
ið, en fara oft með skottið á
milli fótanna frá borðinu," seg-
ir Hjördís, „ég skal segja þér
dæmi. Þegar við Anna Þóra
byrjuðum að spila bridge vor-
um við ákaflega „grænar" i
íþróttinni. Til dæmis vissum
við ekki að dobl er oft notað í
öðrum tilgangi en sem áhugi á
refsingu. Einmitt vegna þess
reyndist okkur létt að rass-
skella spilara sem ætluðu að
éta okkur í einum bita í spili
sem ég spilaði fyrir tæpu ári.
Þá sat ég með þessa hendi í
suður.
KDG109X
XX
XXX
XX
„Við spiluðum eðlilegt kerfi
(Standard) og Anna Þóra opn-
aði á einu laufi. Austur sem var
með lítil spil ákvað að stela af
okkur spaðalitnum og sagði
einn spaða. Ég doblaði í sak-
leysi mínu og vestur bætti um
betur og hækkaði í tvo spaða.
Anna doblaði einnig því hún
átti sterka hendi. Austur var nú
orðinn hræddur og redoblaði
sem beiðni um annan lit hjá
félaga. En félagi hans skildi
ekki merkingu redoblsins sem
flótta og sat sem fastast. Tveir
spaðar redoblaðir utan hættu
og fimm niður var ekkert sér-
lega góð tala fyrir þá. Við skrif-
uðum 2200 á skorblaðið og
það voru lúpulegir menn sem
stóðu upp ffá borðum í það
skiptið. Reyndin er sú að flest-
ir karlmenn þola ekki að tapa
fýrir kvcnmönnum," sagði
Hjördís að lokum.
Kvennalandsliðið í ár er
skipað 6 konum eða þremur
pörum, þeim Hjördísi og
Önnu Þóru, Esther Jakobs-
dóttur (móður Önnu Þóru),
Valgerði Kristjónsdóttur, Erlu
Sigurjónsdóttur og Kristjönu
Steingrímsdóttur. Þær Esther,
Valgerður, Erla og Kristjana
hafa allar áður verið í kvenna-
landsliðinu og því margreynd-
ar. Landslið kvenna æfir nú
stíft fyrir Evrópu- og Norður-
landamótið eins og áður sagði
og umsjónarmaður bridgeþátt-
arins óskar þeim góðs gengis í
þeirri rimmu.
Anna Þóra Jónsdóttir (snýr baki í Ijósmyndarann) og Hjördís
Eyþórsdóttir eru komnar í kvennalandslið íslands í bridge þó
þærhafi ekki spilað saman nema í tæptár. Hér sjást þær spila
hjá sterkasta félagi landsins, Bridgefélagi Reykjavíkur.
VIKAN 17