Vikan - 24.08.1989, Blaðsíða 49

LEIKLI5T
k
fæðist..." Barniðl? Ég datt næst-
um úr rúminu. í júní 1944,
þegar ég hafði legið í rúminu í
marga mánuði, var mér sagt að
blóðkreppusóttin gæti gert
vart við sig á ný, þannig að ég
var útskrifaður úr hernum
með sóma. Ég hélt því austur á
leið til að hitta konu mína og
væntanlegt barn.
Við Diana bjuggum um tíma
hjá systur hennar, Ruth. Ég fór
niður í bæ á hverjum degi og
reyndi að fá vinnu á Broadway.
Áður en mjög langt um leið
varð gæfan mér hliðholl. Ég
tók yflr hlutverk annars leikara
í leikritinu Kiss and Tell.
Eitt kvöldið, þegar ég kom
heim úr leikhúsinu, var Diana
enn glaðvakandi og búin að
pakka niður; það var kominn
tími til að fara með hana á spít-
alann. Sonur minn feddist
næsta morgun, klukkan hálf-
ellefú þann 25. september
1944. Diana vildi nefha hann í
höfúðið á mér: Kirk Douglas.
En mér hefúr aldrei líkað við
titilinn „yngri“. Og samkvæmt
venjum gyðinga eru börn
aldrei látin heita í höfúðið á
ættingja sem er enn á lífi. Við
komumst að samkomulagi og
létum hann heita Michael K.
Douglas.
Þegar Michael var um
þriggja vikna fluttum við í
íbúð í Greenwich Village. í
júní 1945 lék ég í leikriti sem
hét The Wind Is Ninety. Þegar
gagnrýnin birtist þá var þar
mynd af mér og undir stóð:
„Ekkert minna en frábær!“
Þessa nótt, þar sem ég lá við
hlið Dianu, gat ég ekki soflð:
Hvað eiga þeir við með „ekk-
ert minna en“? Ef þeim finnst
ég frábær, af hverju segja þeir
það þá ekki?
Framhjáhöldin
Þrátt fyrir nánar stundir, þá
áttum við Diana okkar vanda-
mál. Við höfðum gifst, eins og
svo margt annað ungt fólk í
stríðinu, í flýti og af hræðslu.
Þegar við vorum búin að koma
okkur fyrir og fórum að takast
á við daglega lífið þá komumst
við að því að við þekktum
hvort annað í raun og veru
ekki mjög vel.
Án þess að ég vissi hafði
Lauren Bacall gert mér
greiða. Hún hafði sagt
þekktum kvikmyndaffamleið-
anda, Hal Wallis, frá mér og
hann hringdi til mín og bauð
mér hlutverk í mynd og Bar-
bara Stanwyck átti að leika á
móti mér. Ég ákvað að gefa
Hollywood tækiferi. Byrjað
var á tökum og ég var ungur
og hræddur en reyndi að láta
sem ég væri eldri en ég var. Og
í miðjum tökum birtust þær
Diana og móðir hennar með
Michael.
Ég lék síðan í annarri mynd
fyrir Hal og þá með Burt Lan-
caster. Okkur Burt samdi jafn-
vel þá eins og nú. Eftir að ann-
ar sonurinn, Joel, feddist fór
þetta að verða enn erfiðara hjá
okkur Diana. Við vorum svo
ólík í skapi. Einu sinni sagði ég
við hana: ‘Þú ert alltaf glöð og
ánægð nema eitthvað gerist
sem gerir þig óánægða. Ég er
alltaf óánægður nema eitthvað
gerist sem gerir mig ánægðan
og meira að segja þá er ég ekki
viss um að ég sé ánægður.
Ég lék ýmis hlutverk sem
mér líkaði ekki, í myndum sem
mér líkaði ekki. Ég lék besta
vin kvensöguhetjunnar í Walls
of Jerícho á móti Lindu
Darnell...og líka þegar við vor-
um ekki að leika. Þegar ég lék
enskan prófessor í A Letter to
Three Wives og Ann Sothern
lék eiginkonu mína, þá æfðum
við hlutverk okkar án þess að
vera nálægt sviðinu. Ég held að
Diana hafi vitað meira en hún
lét uppi.
Einu sinni þegar við Diana
rifumst heiftarlega í eldhúsinu
þá sáum við hvar Michael, sem
þá var um 6 ára, kom gangandi
í áttina til okkar. Við hættum
að rífast um leið, en hann brast
í grát. Hann fann álagið. Þá
17. TBL.1989 VIKAN 47