Vikan - 23.03.1939, Blaðsíða 17

Nr. 12, 1939
VIKAN
17
Kannske - og ef til vill ekki.
Framh. af bls. 10.
að það var eitthvað að, en hún vissi ekki,
hvernig hún átti að komast hjá því. Dick
var eitthvað svo skrítinn.
— Weston er búinn að bjóða í veizluna
á afmælisdaginn hennar Kathleen á þriðju-
daginn, sagði Dick að lokum.
Ronnie kinkaði kolli. Það var einhver
mesti viðburður ársins.
— Þau buðu Lucille auðvitað líka, bætti
Dick við. Og — ég lofaði að sækja hana —
Ronnie varð niðurlút, svo að hann sæi
ekki, hvað hún roðnaði af auðmýkingu og
vonbrigðum.
— Mér er sama, sagði hún við foreldra
sína, þegar þau voru að borða. — Ég held,
að ég nenni ekki að fara á þessa barna-
samkomu!
— Hvenær varzt þú of stór til að fara í
afmælisveizlur ? spurði móðir hennar undr-
andi.
— Æ, ég er orðin svo þreytt á þessu öllu
í þessum leiðinlega bæ. Ég vildi óska, að
ég gæti komizt héðan!
John Ferguson og kona hans horfðu
livort á annað, en þau sögðu ekkert.
Tveir næstu dagar ætluðu aldrei að líða.
Ronnie fór tvisvar ein í kvikmyndahús og
hún sótti tíu bækur á bókasafnið. Á þriðju-
daginn kom Ginger til hennar og færði
lienni mikla fregn: Caroll fjölskyldan fer
til Austurlanda í dag.
— Mrs. Caroll er veik og þar að auki
segist hún vera að drepast úr leiðindum.
Hefir þú nokkurntíma heyrt annað eins!
— Þú munt áreiðanlega sakna Lucille,
sagði Ronnie kuldalega. Þú ert svo hrifin
af henni!
Ginger eldroðnaði.
— Þú veizt nú, hvernig þetta er, sagði
Lún hálffeimnislega. Ókunnugir eru alltaf
dálítið skemmtilegir — á vissan hátt.
— Svo þér finnst það ? sagði Ronnie.
Dick kom seinni part dagsins og spurði
Ronnie, hvort hann mætti sækja hana í
veizluna.
Ronnie glápti á hann steinilostin, og
sagði að lokum:
— Þú hlýtur að hafa undarlega skoðun
á mér!
— Þú meinar vegna Lucille?
Ronnie kinkaði kolli.
— Þú mátt ekki halda, að mér hafi
leiðst, að þú ætlaðir að vera með Lucille.
Mér var alveg nákvæmlega sama. En, að
þú skulir vera svo frekur að bjóða mér
bara af því, að Lucille er farin----
Hún barðist við tárin og gat brosað
fyrirlitlega áður en hún sneri sér við og
Ihljóp inn.
Ronnie læsti dyrunum að svefnherbergi
sínu og fleygði sér upp í rúm. Allt hafði
verið svo dásamlegt, — en hann hafði
-eyðilagt allt.
Dick hafði ekki farið. Pabbi hennar var
í forstofunni, og Dick fór að spjalla við
hann. Hún vonaði, að pabbi hennar myndi
vera svo skynsamur, að hann segði við
Dick: — O, Ronnie er búin að neita svo
mörgum að fara með þeim í veizluna í
kvöld. Hún nennir ekki að fara. Hún segir,
að sér leiðist allir í þessum bæ---. En
það var ekki hægt að búast við því, að
pabbi hennar væri svo skynsamur!
Ronnie læddist að dyrunum og opnaði
þær í hálfa gátt.
— Eg skal segja yður, hvernig þetta er,
Mr. Ferguson, sagði Dick hátt. — Ég var
ekki einu sinni skotinn í Lucille.
— Ekki?
— Nei. Ég á við — þér vitið, hvernig
maður getur flækst inn í svona?
— Já, það veit ég, taustaði Mr. Fergu-
son.
— Ronnie sagði mér, að ég yrði að vera
almennilegur við Lucille, því að hún væri
ókunnug og svo fór ég þangað til að leika
tennis. En þá varð Ronnie svo kuldaleg við
mig, og þegar ég spurði hana, hvort hún
vildi síður, að ég færi þangað,varð hún enn
kuldalegri. Hún sagði alltaf, að sér væri
alveg sama, hvað ég gerði — henni kæmi
það ekkert við. Skiljið þér þetta, Mr.
Ferguson ?
— Karlmenn skilja þetta aldrei, góði
minn.
— Þetta er engin meining, sagði Dick.
Ég gat heldur ekki sagt Ronnie, að Lucille
hefði beðið mig að vera með sér í veizl-
unni Þér skiljið þetta auðvitað ekki, Mr.
Ferguson ?
— Jú, sagði pabbi Ronnie. — Ég hefi
þekkt margar konur.
— En ég gat ekki sagt Ronnie þetta.
Ég hélt, að hún myndi ekki skilja þetta.
— Stundum skilja þær og stundum ekki.
*
Ronnie læddist að stiganum og gekk
hægt niður.
Mr. Ferguson fór inn í stofu. Ronnie og
Dick horfðu eldrauð hvort á annað.
— Ég heyrði það, sem þú varst að segja
pabba, sagði Ronnie.
— Ég talaði viljandi eins hátt og ég
gat. Ég vildi, að þú vissir, að ég hefi aldrei
kært mig neitt um Lucille.
Ronnie horfði andartak á hann.
— Kannske trúi ég þér, — og ef til vill
trúi ég þér ekki.
— Heyrðu, sagði hann, — þú verður að
trúa mér! Ég fer með þér í kvöld af því
að ég — þú og ég —
Hann vissi ekkert, hvað hann átti að
segja. Þau voru bæði svo ung, að þaú
hræddust öll orð.
— Jæja, sagði hún, ég verð tilbúin
klukkan átta, og þá förum við.
— Allt í lagi, sagði hann og skellti úti-
dyrahurðinni á eftir sér. En skjátlaðist
honum nú ekki, — var allt í lagi?
Kristján: Hvar er vindurinn, pabbi
minn, þegar logn er?
Það er óneitanlega kynlegt, en samt
satt, að mállausir menn tala upp úr svefni.
Þeir tala á fingramáli.
#
Amerísk kona vildi skilja við mann sinn
af því að hann bölvaði Roosevelt. Fyrir
réttinum sagði hún, að þetta væri svo
þreytandi fyrir sig, þar sem allir sínir
vinir væru fylgjendur Roosevelts.
*
Hjónabandsskrifstofur í Bandaríkjunum
hafa svo marga viðskiptavini, að 1000
brúðkaup eru haldin í hverri viku.
#
1 mörgum kvikmyndahúsum í Suður-
Ameríku fá áhorfendurnir að sjá nýja
kvikmynd, ef þeir eru óánægðir með þá,
sem verið er að sýna. Eins geta þeir fengið
að sjá ákveðið atriði í kvikmyndinni aftur,
ef þeir kæra sig um. Þetta hlýtur að vera
mikil fyrirhöfn.
1 Englandi er enn þann dag í dag siður,
að dómarinn hafi svart klæði yfir hár-
kollunni, þegar hann kveður upp dauða-
dóm, og fangavörðurinn lætur svartan
fána blakta yfir fangelsinu að aftökunni
lokinni.
Enginn flugmaður mun eiga að baki sér
svipaða sögu og franska flugliðshetjan
René Fonck. 1 heimsstyrjöldinni flaug
hann 1000 klukkustundir yfir vígvöllun-
um, skaut niður með eigin hendi 32 þýzk-
ar flugvélar og tók þátt í 206 loftárásum,
án þess að vél hans sakaði nokkru sinni.
#
Þó margar sögur séu til um það, að fólk
hafi fundið dýrmætar perlur í skelfiski,
sem það var að borða, þá mun engin slík
perla vera í miklu verði — því dýrmæt-
ustu perlurnar finnast í skelfiski, sem er
eitraður og því aldrei etinn.
#
Sum blóm gefa frá sér mismunandi ilm,
eftir því á hvaða tíma sólarhringsins er.
Orsakast þetta af efnaskiptingu, sem á sér
stað í blómunum. Orkideur gefa t. d. frá
sér mjög mismunandi ilm.
#
Hæfileikinn til að rata aftur til átthag-
anna kvað vera þroskaðri með hjartardýr-
um en öðrum skepnum. Sagt er að skozk-
ur hjörtur hafi einhverju sinni verið seld-
ur til Nýja-Sjálands, en þegar þangað kom
hafi hann „strokið úr vistinni" og síðar
fundist á sundi út í rúmsjó, 130 mílur frá
landi, og hafi þá haldið beina stefnu heim
til Skotlands.
#
Einhverjar einkennilegustu hrygninga-
göngur í dýraríkinu eiga sér stað í Vestur-
Afríku á ákveðnum tíma ár hvert, þegar
urmuli af landkröbbum leitar út til sjávar
til að verpa eggjum sínum. Þeir eru mjög
hraðskreiðir, vafnir þétt saman, og hávað-
inn frá skjöldum þeirra er eins mikill og
hann væri frá heilli riddaraliðssveit.