Vikan - 25.01.1940, Síða 18

18
VIKAN, nr. 4, 1940
33. krossgáta
Viku
nnar.
Lárétt:
1. Undanfari jólanna. — 8. Gamalt
millilandaskip. — 13. Jarðeign. — 14.
Lausir aurar. — 15. Ekki hægt að
heimta. — 16. Þvottaefni. — 17. Biti.
— 18. Henda. — 19. llát. — 20. Ögn.
— 21. Bóndi. — 22. Hýði. — 24.
Frumefnistákn. — 25. Nöldur. — 26.
Óeigingjarn. — 28. Biblíunafn. — 30.
Fjölin. — 31. Svipu. — 33. Steggur.
— 35. Rafleiðandi efni. — 37. Líttu á.
— 38. Virðing. — 40. Spámaður. —
43. Samtenging. — 45. Fóru fyrir
vindi. — 46. Ómóttækileg. — 48.
Tveir samstæðir í stafrófinu. — 50.
Svifta hári. — 52. Strandstaður Nóa.
— 54. Herma eftir. — 56. Sjaldgæfur.
— 58. Lifum. — 60 Tala. — 62.
Böggull. — 63. Fiska. —- 64. Höfuð-
borg í Israel. — 66. Málmur. — 67.
Úttekið. — 69. Ástfólgnar. — 70.
Næri. — 71. Flokkslið. — 72. Bætti
við. — 74. Óþrif. — 75. Mánuður. —
76. Fæðu. — 77. Sú, sem ekk er
reiknuð með. — 79. Umræðurnar. —
80. Skussi. — 81. Algeng jólagjöf.
Lóðrétt:
1. Er Rvik fyrir jólin. — 2. Hamstola. — 3. Fisk- ■
ur. — 4. Steintegund. — 5. Fengur. — 6. Líta *
augum. — 7. Drykkur. — 8. Hluta. — 9. Sögn. —
10. Öhæf. — 11. Vantreystir. — 12. 1 þvottahúsi.
— 15. Óþekkt. — 17. Gust. — 18. Rita. — 21.
Jólaundirbúningur. — 22. Heiður. — 23. Bæjar-
nafn (þolf.). — 25. Faðir Stalin. — 26. Fjarlægð.
— 27. Risafyrirtæki. — 29. Lærði. — 32. Koma
fyrir. — 34. Indíánar. — 36. Kvikmyndaleikari.
— 39. Fyrir utan. - - 41. Eldsneyti. — 42. Ökyrrð
hafsins. — 44. Stór jól. — 47. Ættarnafn. -— 49.
Gusa. — 51. = 52. lárétt. — 52. Ganga. — 53.
Tölunafnorð (þolf.). — 55. Dönsk eyja. — 57.
Keyrir. — 59. Snjólausa. — 61. Hélt ekki. — 62.
Indversk öreigastétt. — 65. Horfði. —66. Manns-
nafn (forn ending). — 68. Á hljóðfæri. — 70.
Eins. — 71. Gráða. — 73. Drep. — 75. Virðing.
— 76. Rennur. — 78. Tveir eins. — 79. Tveir eins.
— 80. Tóntegund.
Karl Strand, Steingr. Þorsteinsson og
fleiri háskólaborgarar, gengu á götu og
ræddu landsins gagn og nauðsynjar. Eink-
um snerist málið um vaxandi ' dýrtíð,
hvernig allt stígi í verði, t. d. fatnaður.
Karl tók mjög kröftuglega undir um það,
að allt hækkaði í verði og lífsbaráttan
harðnaði með hverjum degi. Ræðu sinni
lauk hann með þessum orðum:
— Það hækkar allt nema við, Steingrím-
ur minn!
En það skal tekið fram, að hvorugur er
hár í loftinu, báðir í lægra meallægi.
Háskólaborgari nokkur gerði sér það til
gamans og dægradvalar í jólafríinu að lesa
trúarbragðasögu Jan de Vries. I öðru bindi
bókarinnar á bls. 228 rakst hann á eftir-
farandi setningu:
— In Skandinavien ist der heilige Olaf
Thors Nachfolger geworden.
Þessu snéri hann í huga sínum óðar á
íslenzku á þessa leið:
— Á Norðurlöndum er hinn heilagi
Ólafur Thors orðinn arftaki.
#
Eins og allir vita voru kenningar mjög
um hönd hafðar í forníslenzkum skáld-
skap. En í ljóðagerð síðari tíma hefir þess-
ara þjóðlegu og merkilegu fyrirbrigða lítið
gætt. Eftirfarandi vísa sýnir þó, að kenn-
ingar geta ekki síður farið vel í nútíma-
formi, heldur en gömlu máli:
Rýmdi klókur vonar völl
viður „smoking“-spjara,
þegar brókarblúnduþöll
brosin tóku að spara.
Vísa þessi er eftir Isleif Gíslason á
Sauðárkróki.
Það var í þann tíð að Jón Pálsson var
féhirðir Landsbankans, að í bankann kom
Vilhelm Jónsson, er lengi var innan búðar
í kjötverzlun Tómasar Jónssonar, og þurfti
að fá sig afgreiddan. Var hann allvel við
öl, og þótti afgreiðslan sækjast seint, því
þótt Jón væri gætinn vel, var hann enginn
vinnugarpur. Og er Vilhelm ofbauð sein-
læti Jóns, kallaði hann bálreiður:
— Þér ráðið því rétt, hvort þér látið
renna. af mér meðan ég bíð hérna í bank-
anum.
*
Prófessor Árni Pálsson mætti Svía á
götu, er vindur sér að honum og spyr:
— Er Ni Svenskare?
Muldraði þá Árni niður í barm sinn og
lét ólíkindalega: — Ne-e-e-nei.
— Er Ni Svenskare? spurði Svíinn
aftur.
Þá svaraði Árni:
— Nej, Jeg er et Menneske.
Einar bóndi á Hæli, faðir þeirra Gests
og Eiríks alþingismanns, tók, sem kunnugt
er, það ráð að efla Gest til þess að verða
bónda á Hæli, en setti Eirík til mennta.
Þótti mörgum sú ráðabreytni undarleg,
því að Gestur var afburða gáfumaður. —
Einu sinni kom nágranni Einars að máli
við hann og segir:
— Því léztu ekki hann Gest studera,
jafn andskoti bráðgreindur og hann er?
— Eg á ekki von á, að það þurfi að
kaupa vitið í hann Gest minn, sagði Einar.
#
Þar til í byrjun síðast liðinnar aldar héldu
kristnir bændur í Palestínu boðorð gamla
testamenntisins, sem bauð að skilja eitt-
hvað af uppskerun'ni eftir handa fátækum.
Eigendur olífu-trjánna héldu sérstaklega
boðorðið um að hrista tréð aðeins einu
sinni, svo að það yrðu eftir ávextir handa
„ókunnugum, munaðarlausum og ekkjum.“
1 einu hliðarherbergi Alþingis varð
mönnum nú undir þinglokin tíðrætt um
hina innilegu samvinnu Ólafs Thors at-
vinnumálaráðherra og Jónasar Jónssonar
um „höggorminn“ og fleiri þjóðnytjamál.
Var ýmsum getum að því leitt, hvað valda
myndi. Ásgeir Ásgeirsson, bankastjóri,
hafði setið hljóður hjá, en rumskar nú allt
í einu við sér og segir:
— Þetta er ekki svo undarlegt, þegar
alls er gáð. Þeir hafa báðir tapað. Ólafur
sínum veraldlega auði, en Jónas æskuhug-
sjónum sínum og umbótarvilja. Nú eru
þeir að hugga hvorn annan í gjaldþrotinu.
Þótti Vilmundi þetta snögglega mælt.
*
I írlandi er bannað að bera páskaliljur
á páskasunnudag, þar sem þetta blóm er
skoðað sem táknrænt merki um uppreisn-
ina í Dublin árið 1916.