Vikan - 23.05.1940, Síða 9

4
— Þér eruð alltaf að yngjast, ungfrú. Það verður ekki langt
þangað til maður verður að fara að þúa yður.
Skurðlæknirinn: Þessi uppskurður er gerður á síðustu stundu —
einum klukkutíma síðar hefði sjúklingurinn verið orðinn heilbrigður.
Móðirin: Af hverju stendurðu með lokuð augun fyrir framan
spegilinn, Rúna mín?
Rúna: Mig langar bara að sjá, hvemig ég lít út, þegar ég sef.
— Hestamannafélagið var að
skemmta sér héma uppi hjá okk-
ur í gærkvöldi. Við höfum vonandi
ekki gert yður ónæði?
— Nei, nei! En hvernig fóruð
þér að því að koma hestunum
þama upp til yðar?
Dómarinn: Hafið þér ekkert að
segja yður til málsvarnar ?
Ákærði: Jú, ég hefi aðeins stolið
innlendum iðnaði.
— Eg kynntist konunni minni í lest á Esju milli Reykjavíkur
og Akureyrar.
— Já, það getur verið dýrt spaug að spara ekki á réttan hátt.
Pétur, mikið agalega skallast þeir fallega!