Vikan - 16.01.1941, Side 8

8
VIKAN, nr. 3, 1941
Gissur í fríi.
Rasmína: Ég vil ekki hafa, að þú sért að flækjast
neitt úti á meðan ég fer að heimsækja Dódó frænku,
mundu það, og svo vil ég ekki hafa neina af þessum
vinum þínum inn fyrir mínar dyr.
Gissur: Góða Rasmína mín, þú ættir heldur al
segja mér, hvað ég má gera, það væri miklu auð-
veldara.
Rasmína: Ég vona, að þú hafir ekkert nema gott
að segja mér, þegar ég kem aftur. Ég verð eina
þrjá daga i burtu.
Gissur: Þú heldur þó ekki að ég fari að segja þér
eitthvað ljótt um sjálfan mig?
Gissur: Jceja, það er líklega eins gott fyrir mig
að fara að hátta. Það eina góða við þetta allt sam-
an er, að þessi Dódó frænka hcnnar skyldi ekki
koma hingað. Það hefði verið laglegt!
Gissur: Það getur ekki verið að Rasmína sé að Groggur: Segðu honum, að okkur langi alla til að sjá hann. Gissur: Allt i lagi, Stjáni, ég skal bíða.
hringja svona fljótt. Það hlýtur að vera einhver Stjáni: Halló, skarfur! Hvernig lízt þér á að heimsækja
annar. okkur í kvöld? Ég skal hringja til þín eftir 10 mínútur og
segja þér, hvar þú átt að hitta okkur.
Gissur: Tíu minútur — ég varð tilbúinn eftir 5 Gissur: Þetta var óvænt gleði. Ég hélt, að strák- Gissur: Hana, nú hringir síminn aftur.
minútur. Hvar er bindið mitt? arnir væru allir burtu úr bænum.
Gissur: Halló, halló!
Rödd í símanum: Jæja, skarfur, hittu okkur á
„Ljónagrifjunni“ og hafðu með þér innbrotstækin
þín.
Rödd i símanum: Jæja, bless á meðan, Halli, vertu
nú fljótur, við bíðum.
Gissur: Halli? Hver er Halli? Ég heiti Gissur.
Röddin: Gissur? Hver er Gissur? Hver and-
sk......ég hefi fengið skakkt númer!