Vikan - 16.01.1941, Blaðsíða 13

VIKAN, nr. 3, 1941
13
KREPPA SKAPAR LIST.
Framhald af bls. 3.
William C. Palmer og er í biðsölum Queen
County General Hospital í New York. Það
sýnir hinn geysilega mismun á læknavís-
indum miðaldanna og vorra tíma.
Stjórn amerískra fangelsismála hefir
ekki látið sitt eftir liggja, hvað slíka
skreytingu snertir. Mörg fangelsin hafa
því fengið veggmálverk. I dagstofunni í
kvennafangelsinu í New York er mikið
veggmálverk, er sýnir hversdagslegt líf
mæðra og barna. Og í baksýn eru bygg-
ingar borgarinnar. Auðvitað er það ætlun-
in, að mynd þessi vekji löngun fanganna
til þess að lifa heilbrigðu fjölskyldulífi.
I bókasafni háskóla eins í New York eru
veggmálverk, er vekja sérstaklega athygli
Norðurlandabúa, því að þau sýna víking-
ana og þann þátt, sem Norðurlönd eiga í
þróun vestrænnar menningar. Þau eru mál-
uð af James Michael Newell og eru 200
fermetrar að stærð.
Þannig mætti lengi telja, en hér verður
Staðar numið. Þessi glæsilegu listaverk,
sem prýða amerískar byggingar, eru minn-
isvarðar um þá tíma, þegar atvinnuleysið
lá eins og mara á þjóðunum.
Þetta veggmálverk heitir: Grái hesturirm í frumskóginum.
Bandaríkin hafa á margvíslegan hátt hjálpað listamönnunum, ekki einungis með þvi að láta þá gera veggmálverk, heldur hafa þeir einnig verið
látnir sýna hugvit sitt við myndaauglýsingar og bæklinga. Oft koma fram mjög vel hugsuð verk, eins og þessi myndasamsteypa (Fotomontage).
Læknirinn: „Það bezta, sem þér getið
gert, er að hætta að reykja og drekka og
fara í rúmið klukkan 10 á hverju kvöldi.“
Sjúklingurinn: „Hm • - og það næst-
bezta?“
Frúin: „Við erum vön að drekka kaffi
klukkan 8 á hverjum morgni.“
Nýja vinnukonan: „Jæja, en ef ég skyldi
ekki vera komin á fætur, þá blessuð verið
þið ekki að bíða eftir mér.“
Dómarinn: „Voruð þér einn um að
fremja þjófnaðinn?"
Ákærði: „Já, það er engum treystandi.
Þó að maður fái sér félaga, veit maður
aldrei hvort það er heiðarlegur maður.“