Vikan - 06.02.1941, Qupperneq 1

Nr. 6.
6. febrúar 1941.
Iþulur Ufvarpsins.
Samtal við Þorstein O. Stephensen
um sjálfan hann og starf hans.
UTVARPIÐ er orðið ríkur þátt-
ur í lífi fjölda manns á landi
hér. Það þykir ómissandi fyrir
hvert heimili að eiga viðtæki, og
fæstir geta án þess verið eftir að
hafa einu sinni haft það. Sumir
hlusta á svo að segja hvert orð, sem
útvarpað er, aðrir velja úr dag-
skránni það, sem þeir hafa sérstak-
an áhuga fyrir og vilja ekki heyra
neitt annað, og enn aðrir láta alveg
tilviljunina ráða um það, hvaða út-
varpsefni þeir hlusta á.
Það fer að vonum um stofnun,
sem svona mikið grípur inn í frí-
stundir manna, að dómarnir um
hana, starfshætti hennar, efnisval
og fólkið, sem hún lætur annast
dagsskráratriðin, eru á ýmsa lund.
Sumum líkar þetta, öðrum hitt og
ekki skortir aðfinnslurnar. Um ein-
staka atriði og menn virðast þó
flestir geta orðið sammála. Það er
þá venjulega vegna þess, að þar
vantar hvorki getu, vilja né þrek til
að vinna verkið vel á allan hátt.
Slíkir menn verða og vinsælir mjög
með þjóðinni, þótt fæstir lands-
manna hafi þá augum litið, og viti
í rauninni harla lítið um æfi þeirra
og áhugamál. Er það svo um flest
fólk, að það langar mjög til að sjá
þessi eftirlætisgoð sín, eða að
minsta kosti mynd af þeim, og
heyra eitthvað um þau.
Einn þessarra dáðu manna Út-
varpsins er Þorsteinn Ö. Stephen-
sen, aðalþulur þess. Hann hefir frá
því fyrsta, að hann lét til sín heyra,
notið alveg sérstakra vinsælda.
Þess vegna höfum vér nú snúið oss
til hans og beðið hann um mynd og
spurt hann nokkurra spurninga, er
hann svaraði á eftirfarandi hátt:
Sjá viðtalið á blaðsíðu þrjú.