Vikan - 27.03.1941, Blaðsíða 10

10
VIKAN, nr. 13, 1941
Heimilið
Fjallagrasa-réttir.
Fjallagrasavellingur.
30 gr. fjallagrös.
25 gr. haframjöl eða grjón.
iy2 líter mjólk.
Sykur, salt.
Þegar mjólkin og vatnið sýður, er
haframjölið sett út í ásamt grösun-
um, sem eru vel þvegin. Soðið í 5
mínútur, salt og sykur látið í eftir
smekk. Ágætt er að sjóða þennan
velling í moðsuðu, eru þá grösin látin
í, þegar sýður, potturinn látinn í moð-
suðuna í 1—2 klst., suðan látin koma
upp á eftir. Séu notuð hrísgrjón, eru
þau soðin í y2 klst. fyrst.
Fjallagrös í
rabarbarasúpu.
1 kg. rabarbari.
li/2 líter vatn.
20 gr. fjallagrös.
50 gr. sykur.
Fjallagrösin eru þvegin vel úr
köldu og heitu vatni, lögð í heitt
vatn í % klst. Rabarbarinn er hreins-
aður og skorinn smátt; þegar vatnið
sýður, er hann settur út í ásamt
fjallagrösunum og sykrinum. Súpan
er soðin í 5 min. Þá eiga f jallagrösin
að vera þrútnuð út og rabarbarabit-
amir sem heillegastir. Súpan verður
miklu ljúffengari og hollari sé hún
jöfnuð með 1—2 eggjum.
Fjallagrasagrautur.
60 gr. fjallagrös.
1 líter vatn.
1 líter mjólk.
Salt.
Grösin eru hreinsuð, þvegin vel úr
köldu og heitu vatni og síðan söxuð.
Þegar mjólkin og vatnið sýður, eru
grösin látin út í og soðin við hægan
eld í 2 klst., söltuð. Þennan graut ,er
nauðsynlegt að sjóða svona lengi, því
að hann þykknar eingöngu af grös-
unum. Grauturinn er borðaður heitur
eða kaldur með mjólk út á. Einnig er
hann ágætur saman við skyr i stað-
inn fyrir hafragraut, en Ijúffengara
er að skyrið sé súrt. Þessi grautur
er sérstaklega heppilegur handa
sjúklingum.
Kápa úr ullarefni.
Þessi kápa er úr grænu ullarefni,
með skinnkraga og skinnuppslögum.
Brjóstið og bakið og efri hluti erm-
anna er quiltað og skreytt með ör-
litlum hnöppum. Húfan er úr sama
græna efninu með skúf af samskonar
skinni.
(Helga Sigurðardóttir: Grænmeti
og ber allt árið. TJtg.: Isafoldar-
prentsmiðja h.f.).
Meðferð ungbarna.
Líkamsræsting.
Mikill fengur væri það fyrir heilsu
ungbamsins, ef móðirin mætti miðla
svo tíma sínum að hún gæti þvegið
því um kroppinn á hverjum degi upp
úr volgu vatni (30° C.) ef ekki er
líða neinu barni að þvo sér upp úr því.
skólpi, sem annað barn hefir áður
þvegið sér úr. Æskilegast væri
náttúrlega að þau gætu þvegið sér úr
rennandi vatni (undir krana, úr læk)
og sápu eiga þau að hafa (má vera
góð grænsápa) og læra sem allra
fyrst að nota naglabursta.
Það er segin saga, að það gengur
Telpa, 2V2 árs gömul, gerir sundæfingar á þurru. Á myndinni sést hvemig
bamið er bundið á bekkinn. Fyrst er bekkjarröndin látin nema við hand-
krikana, síðan er kroppurinn smám saman færður lengra fram á við, þar
til bekkjarröndin nemur við beltisstað. Bömum, sem vanin em á að liggja
á grúfu, verða þessar hreyfingar auðveldar og til ánægju og heilsubótar.
Andardráttarhreyfingar em sundtökimum samfara og bolsveigjur.
neitt sérlegt að því, er þessu væri til
fyrirstöðu. Á hvítvoðungum em þess-
ir daglegu þvottar sjálfsagðir. Slíkir
daglegir þvottar eru barninu fyrir
beztu. Það venst snemma hreinlætinu
og herðist beint við hömndsþvottinn.
Þá er þó ótalinn sá kosturinn, sem
ekki er minna verður: strax og bam-
ið fer eitthvað að geta langar það til
að gera þetta sjálft og stórhlakkar
til í hvert skipti; er þá hvorttveggja,
að barnið finnur hver hressing er að
þvottinum, og svo spillir hitt nú ekki
til, að mega gera það sjálfur. En
þess verður þó að gæta, að þurrka
baminu vandlega eftir þvottinn, og
það getur bamið ekki sjálft, að
minnsta kosti ekki framan af; það er
sem sé alls ekki nóg að þurrka
kroppinn svo að hann sé aðeins ekki
beint blautur, heldur á að þurrka
vandlega, í hvem krók og kima, og
nudda hömndið með þurrkunni þang-
að til roði færist í það og hiti. Þá
ætti það að taka dálitla skorpu í
einhýerjum leikjum eða aúðlærðum
likamsæfingum, og þykir flestum
bömum að þessu hin bezta skemmt-
un. Sé barninu ekki þurrkað nógu
vandlega og kroppurinn kannske hálf
þvalur þegar það er fært í fötin eftir
þvottinn, þá fer allt á verra veg: það
setur að barninu, það verður inn-
kulsa og veikist meira eða minna, og
svo er þvottinum kennt um allt sam-
an og hann lagður á hilluna upp frá
því, kannske æfilangt, og þá er sann-
arlega ver farið en heima setið. Þetta
má þvi aldrei koma fyrir.
Handaþvottur. Hvert einasta barn
á að læra sem allra fyrst að þvo sér
um hendumar áður en það fer að
borða. Það er nærri ótrúlegt hver
býsn af óhreinindum geta safnast á
hendur bama, sem náttúrlega fingra
margt og fara með sitt af hverju í
leikjum sínum og öllu því marga, sem
þau hafa fyrir stafni. En aldrei skyldi
„Arma krepp“. 3 ára telpa. Búin að
þvo sér um kroppinn og klæða sig.
Gerir nú fimleikaæfingar á eftir og
þykir gaman.
ekki hljóðalaust eða fyrirhafnarlaust
að koma á þessum hreinlætisvenjum.
Ber einkum tvent til: móðirin kemst
ekki til að sinna þessu sem skyldi,
og hefir máske heldur ekki verulega
trú á að það sé svo nauðsynlegt. Svo
er hitt: börnin eru sjálf ekki mikið
fyrir þetta nostur, síst í fyrstu, þykj-
ast ekki komast til þess fyrir öllum
önnum, og reyna því að koma sér hjá
því á allar lundir. En — þolinmæðin
þrautir vinnur allar, — og einnig
þessa: um að gera, að mæðumar gef-
ist ekki upp fyrstu vikurnar; eftir
þann tíma gengur allt þetta eins og
í sögu: börnin fara smátt og smátt
að skilja hver nauðsyn þetta er, ekki
síst er þau sjá það fyrir sér haft.
,,Sá kennir öðmm að aka, sem ekur
fyrir.“
(Davíð Scheving Thorsteinsson:
Barnið).