Vikan - 05.03.1942, Blaðsíða 3

VIKAN, nr. 5, 1942
3
Arndís Björnsdóttir,
leikkona.
Framhald af forsíðu.
ól,astaðri!), því að fjöldi „óskólagenginna" Islendinga hafa ekki
staðið ver í ístaðinu en hinir. En Arndís hefir ekki verið löt að
læra, hún hefir lesið allt, sem hún hefir náð í um leiklist. Þar
að auki hefir hún verið heppin í því, að hún hefir fengið margs-
konar. hlutverk til meðferðar — Kerlingin í Gullna hliðinu er 72.
hlutverkið hennar — og fjölbreytni í starfi er líka góður skóli,
ef hún er hagnýtt til hlítar.
Vér spurðum ungfrú Arndísi, hvaða hlutverk henni hefði
fundizt skemmtilegast.
„Mér þykir alltaf það síðasta skemmtilegast,“ svaraði hún
brosandi, — „ef á annað borð er nokkuð varið í það. En þau
eru fá, sem ég hefi elskað eins heitt og „Kerlinguna“.“ Síðan
nefnir hún frú Tabrett í Logan-
um helga, Hedvig í Villiöndinni,
Dótturina í Sex verur leita höf-
• undar og frú Midget í Á útleið.
Lesendur Vikunnar fýsir ef-
laust að fá að vita eitthvað um
yður sjálfa, segjum vér einnig
við ungfrú Arndísi.
„Það er ekkert um mig sjálfa
að segja,“ — en vér fáum þó að
vita, að hún er Reykvíkingur,
meira að segja í marga ættliði.
Foreldrar hennar voru Björn
Jensson, yfirkennari við latínu-
skólann (afi Arndísar var því
bróðir Jóns Sigurðssonar for-
seta) og Louise Svendsen.
Auguste, móðir Louise, átti
hannyrðaverzlun í Austurstræti
og hana rekur ungfrú Arndís.
Er ekki gaman að leika í Gullna hliðinu? spyrjum vér:
,-Yndislegt — þegar í húsinu eru þægilegir áheyrendur."
Já, vel á minnst, vér höfum heyrt það úr ýmsum áttum, að
það séu töluverð brögð að því stundum, að fólk hlæi, þegar leik-
in eru hin alvarlegustu atriði, t. d. farið með bæn á leiksviðinu
eða eitthvað á borð við slíkt. Þetta er auðvitað hin mesta smekk-
leysa, gerð í hugsunarleysi, en hlýtur að. hafa hin verstu áhrif á
leikendurna, sem lifa sig inn í hlutverkið og er ekki hlátur í
huga. Þessi ómenning hverfur vonandi fljótt, þegar almenning-
ur venst því að sækja leikhús og meta að verðleikum, það
Arndís sem
Réttvísin
Mary Duggan í
gegn Mary Duggan.
Amdís sem frú Midget í Á útleið.
Arndís sem Nan í samnefndu leikriti.
Arndís í skopleiknum Stubbur.
sem þar er flutt. — Er vér spurðum ungfrú Arndísi hvers virði leik-
starfsemin væri fyrir hana, svaraði hún: „Svo mikils virði, að ég
get ekki lýst því.“
Eitt er sameiginlegt með öllum þeim leikurum, sem Vikan hefir
átt tal við. Þeim er líkt farið og Cato hinum gamla, sem lauk öllum
ræðum sínum á hinu forna þingi Rómverja með þessum orðum:
„Præterea censeo Carthaginem esse delendam“ („Að endingu legg
ég til, að Karþagó verði
lögð í eyði“) — leikar-
arnir geta ekki orða
bundizt um það áhuga-
mál sitt, að þjóðleik-
húsmálið verði til lykta
leitt á viðunandi hátt.
Þörfin á betri og stærri
húsakynnum fyrir leik-
starfsemina er mjög
brýn. Það sjá ekki ein-
ungis þeir, sem næstir
standa, heldur og allir
aðrir, er nokkuð um
þessi mál hugsa. Arndís
Björnsdóttir leikkona á
vonandi eftir að þjóna
listinni lengi og fá sem
fyrst umhverfi, er hæfir
leik hennar.
Arndís sem Júlía í Draugalestinni.