Vikan - 21.05.1942, Síða 8

8
VIKAN, nr. 16, 1942
Gissur týnist!
Dóttirin: En — mamma, hvers vegna ertu að rífast í mér?
Ég hefi ekki séð pabba í allan dag.
Rasmína: Jaeja, en sittu ekki þama eins og glópur, reyndu
heldur að hjálpa mér til þess að finna hann.
Rasmína: Standið ekki eins og heymar- og
mállaust dýr — gerið eitthvað — við verðum að
finna herra Gissur.
Þjónninn: Fyrirgefið frú mín, en hvar haldið
þér, að ég ætti helzt að leita að herra Gissuri?
Rasmína: Ég ætla að hringja til Knalla. Ef
til vill er hann á kaffihúsinu hans, asninn sá
arna, ég er alveg að deyja af áhyggjum út
af honum.“
Knalli: Nei, frú, hann er ekki héma, vissulega, við skulum
leita að honum, já, frú, já, frú, það fer allur hópurinn að
leita að honum.
Lögregluþjónninn: Nei, við höfum ekki
séð hann, síðan hann kom hingað og gekk
í ábyrgð fyrir bróður Rasminu.
Lögreglustjórinn: Spurðu þá, hvort þeir
hafi séð bróður hennar, hann á að fara í
steininn aftur.
Gubbi: Gissur, hó, hæ!
Bommi: Halló, Gissur, komdu, hvar sem þú ert!
Knalli: Ég ætla bara að kíkja inn til þes sað vita,
hvort hann er þama. Ég þori ekki að fara inn, hann
Slagsmála-Jói er þama inni.
Snippi: Ég ætla að fara og vita, hvort hann er
þama í „Gula ijóninu".
Gilli: Heyrðu, Tommi, hefir þú nokkuð séð hann Gissur?
Ef svo er, máttu til að segja mér það, þú færð engar skamm-
ir fyrir.
Tommi: Nei, hann hefir ekki komið hingað, hann kemur
aðeins, þegar dansmeyjarnar sýná.
Lalli: Heyrðu, Tumi, mér er alveg sama,
hvernig þú hefir þaö, og það skiptir engu
máli, hvemig ég hefi það. Ég er bara að
leita að Gissuri og verð að finna hann!
Tumi: Ég hefi ekki séö hann síðan við
síðustu hnefaleikskeppni.
Herra Stuttháls: Ég hefi gert allt, sem í mínu valdi stendur,
ég skil ekki, hvar hann getur verið.
Lára: Stilltu þig, Rasmína, það stoðar ekkert að gráta.
Rasmína: Þetta er alveg hræðilegt.
Herra Snjólfur: Hann hefir nú aldreí gert neitt þessu
líkt áður.
Herra Stuttháls: Hvað, þama er hann þá kominn.
Herra Snjólfur: Hver þremillinn, hann er þá ekki dauður.
Herra Makalaus: Ég hefði gaman af að vita, hvað hann segir sér til afsökunar.
Lára: Þorpari!
Rasmína: Þama ertu þá! Veiztu, að þú missir næstum þvi að því að komast i blöðin á morgun?
Gissur: Ég var að ræða við herra Mánaberg til þess að komast að raun um, hvað hann vildi,
að ég gerði i dag. , .