Vikan - 21.05.1942, Síða 13

VIKAN, nr. 16, 1942
13
Fimleikasýning
Knaltspyrnufélags Reykjavíkur.
Fimleikasýning Knattspyrnufélags Reykjavíkur
í tilefni 30 ára afmælis Iþróttasambands Islands
fór fram þriðjudaginn 12. maí. Þrír flokkar sýndu.
1. flokkur drengja úr K.R. undir stjórn Jens
Magnússonar, stúlknaflokkur úr Gagnfræðaskóla
Reykjavíkur undir stjórn Vignis Andréssonar
og 1. flokkur karla úr K.R. undir stjórn Vignis
Andréssonar. Sýningin tókst ágætlega og vakti
athygli og aðdáun áhorfenda.
Fimm snjallir K.R.-ingar.
Drengjaflokkur K.R. og
stjómandi hans, Jens
Mágnússon.
-t 9
5 1
j Dægrastytting |
'* *'cM»imiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^
Orðaþraut.
ALDA
GILS
Á N A R
AGLI
S T A R
UNNI
Fyrir framan hvert þessara orða á að setja
einn staf, svo að ný orð myndist. Séu þeir stafir
lesnir að ofan og niður eftir, myndast nýtt orð,
sem táknar hernaðarlegt ástand.
Kýr með 10 fætur!
í>etta virðist kjánalegt, en sjáið þér nokkuð
vangt við það ?
Kýrin hefir fjóra fætur.
Engin kýr hefir sex fætur.
Leggjum við þetta saman, fáum við:
1 kýr hefir 4 fætur.
0 kýr hafa 6 fætur.
1 kýr hefir 10 fætur.
Hvað er athugavert við þetta ?
Nú skulum við sanna það, að 1 sé jafnt og 2.
a = b, þá er ab = a- og ab — a2 = b'- — a2 eða
a (b — a) = (b + a) (b — a) og deilum við því
með (b — a), fáum við, að a=b + a. En þar sem
a = b, þá. er a = 2a eða 1 = 2.
Niðurstaðan er alltaf 1089.
Takið þrjá tölustafi, mismunurinn á milli þess
fyrsta og síðasta verður að vera meiri en 1. Hafið
skipti á fyrsta og síðasta tölustafinum og dragið
síðan lægri töluna frá þeirri hærri. Hafið aftur
skipti á fyrsta og síðasta stafnum í þeirri tölu og
leggið síðan þá tölu, sem þá kemur fram, við
töluna, sem þér breyttuð. Niðurstaðan verður
alltaf 1089.
Dæmi:
Tökum 638 ......................... 638
Höfum skipti á fyrsta og síðasta tölu-
staf ............................, 836
Drögum hærri töluna frá þeirri lægri .. 198
Höfum skipti á fyrsta og síðasta tölustaf.. 891
1089
Þetta má nota við allar tölur frá 100 upp í
1000, nema þær, sem enda á 00 eða þær tölur,
sem hafa mismuninn 1 eða 0 á milli fyrsta og
síðasta tölustafsins. Reynið til dæmis: 736, 505,
978, 372, 666 og sjáið, hvernig gengur.
Takið svo aðrar tölur, þar sem meiri mismunur
er á milli fyrsta og síðasta tölustafsins og sjáið,
hvort ekki kemur alltaf út 1089, ef þér notið
þessa aðferð.
Sjá svör á bls. 14.
SKRÍTLUR.
Virðing t'yrir yfirmanninum.
Tfirmaður við kafbáts við sjóliðann, sem er á
verði: „Stýrið að hvíta sjómerkinu þama."
Sjóliðinn, sem reynir að halda niðri í sér hlátr-
inum: „Afsakið, en þetta er máfur en (?kki sjó-
merki."
Yfirforinginn æstur: „Yfirmaður yðar þekkir
líklega í sundur sjómerki og máf! Ég vona, að
þér séuð ekki i vafa um það!“
Sjóliðinn, eftir að hafa litið í sjónaukann: „Ég
bið afsökunar. Það var sjómerki, en nú flaug
þa*!“
*
Eldri ungfrú: Haldið þér, að mér geti orðið
meint við að fara á dansleik, herra læknir.
Læknirinn: Já, sannarlega. Þér eigið að hafa
mikla hreyfingu og hafið ekki gott af að sitja
mikið úm kyrrt.
Heimboðid.
Framh. af bls. 4.
Næst söng Árni þetta alkunna kvæði:
Nú er frost á manna fróni, frýs í æðum
manna blóð, kveður kulda-manna ljóð,
kári í jötun-manna móð o. s. frv. Og síðast
söng hann gamla og góða vísu, sem flestir
kunna. En ég kunni hana nú ekki svona
eins og hann hafði hana!
Einu sinni átti ég hest,
það var nú skrítinn foli,
Gott var að hann hafði’ ei horn,
því þá hefði það verið boli.
Var nú hætt söngnum, en hjónin komu og
settust aftur hjá okkur. Ég ætlaði að fara
að spyrja þau, hvort þau væru bæði orðin
snarvitlaus, en Árni greip strax fram í
fyrir mér og spurði, hvort við vildum ekki
þiggja kaffisopa, tókum.við því fegins-
hendi. Hulda gekk nú fram og kom að
vörmu spori inn aftur með bakka, sem
hlaðinn var allskyns kræsingum. Var borð-
inu nú snúið við, svo að bakkinn gæti stað-
ið á því. Hellti nú húsmóðirin í bollana
hjá okkur, og tók ég þá strax eftir því að
kaffið var ískalt. Ég var nú farinn að
halda, að hjónin væru bæði orðin geggjuð,
en sagði þó ekkert. Þau fóru að hnakk-
rífast um eitthvað smávægilegt, sem væri
frammi í eldhúsi, meðan við hrærðum i
bollunum. Ég tók mér nú sneið af smurða
brauðinu, sem á var svínsflesk, og beit í,
en ég tók hana fljótt út úr mér aftur, og
skoðaði hana vandlega, þótt slíkt þyki að
vísu lítil kurteisi, en þá kom í ljós að það,
sem mér hafði sýnst vera svínsflesk, var
í raun og veru rauðleitt strokleður, sem
hafði verið skorið í þunnar flísar. Ég
reyndi að láta á engu bera og fór nú að
bragða á kaffinu. En er ég var kominn
á miðja leið með bollann upp að munnin-
um á mér, datt haldið af honum og boll-
inn brotnaði í ótal parta á gólfinu milli
fótanna á mér. Það virtist enginn taka
eftir þessu, og ég sagði ekkert. Árni var
að byrja á nýrri sögu, en ég tók eftir því
að hjónin, sem höfðu komið með mér/voru
enn ekki farin að bragða á sínu kaffi. Ég
stóð því upp í skyndi og tilkynnti, að ég
væri að fara. Árni var í miðri sögu, en
liætti nú við söguna og sagði, að það væri
víst kominn háttatími. Fékk hann okk-
ur sitt umslagið hverju og bað okkur að
þiggja þetta af sér. Ég ætlaði að opna það
strax. En Árni sagði, að við skyldum opna
þau, er við kæmum heim. Við kvöddum í
skyndi og fórum út. Ég skildi við hjónin
úti fyrir húsinu og flýtti mér heim og
opnaði umslagið. Innan í því var.bréfmiði
og á hann hafði Árni skrifað: 1. apríl.