Vikan - 10.09.1942, Síða 10

10
u ir i 1 A m i i in.
nci III iii L 1 ii i
Matseðillinn.
Brúnkálssúpa.
% hvitkálehöfuð, 2 matskeiðar
smjör, 2 matskeiðar sykur, salt,
pipar, 2% 1. vatn eða soð.
Kálið er hreinsað, skorið smátt,
smjörið sett í heitan steikarpott og
brúnað vel. Kálið sett út í og þegar
það er brúnað, er sykrinum stráð
yfir. Svo er smátt og smátt bætt soði
við. Ef súpan er ekki vel brún, má
dekkja hana með matarlit. tJt í hana
má láta sundurskornar kartöflur,
smákjötbollur eða með henni ristað
brauð.
Steikt hjörtu.
Kindahjörtu eru hreinsuð, blóðið
þvegið vel úr, og æðaveggirnir skom-
ir úr. Hjartanu skipt í 3—4 parta.
f>erraðir á hreinu klæði, dýft í salt
og pipar. Brúnað í vel heitri feiti.
Þegar það er orðið brúnt, er ögn af
vatni bætt í og hlemmur settur á
pottinn. Plóaðri mjólk er nú smábætt
í pottinn og þetta látið vera við hæg-
an eld í 2—3 tíma. Sósan jöfnuð,
dekkt með matarlit, ef með þarf.
Maizena-búðingur.
75 gr. maizenamjöl, 7 dl. mjólk,
2 egg, 50 gr. sykur, möndlur.
Eggjarauðurnar eru hrærðar vel
saman við sykurinn. Mjölið, mjólk-
inni og nokkrar möndlur sett í. Þessu
brugðið yfir eld og s'töðugt hrært í,
helzt með eggjaþeytara, þangað til
suðan kemur upp og þykkna tekur
í pottinum. Stífþeyttum eggjahvít-
unum hrært saman við þetta. Síðan
hellt upp í vætta glerskál. Borðaður
kaldur með rauðri sósu eða ávaxta-
blendingi.
Húsráð.
Ef þér látið rúsínur út í grjóna-
grauta, þá þurfið þér síður á sykri
að halda í þá.
Til þess að fá gluggatjöld falleg,
er bezt að straua þau deig. Dreipið
á þau volgu vatni og vefjið þau inn-
an í hreint handklæði, áður en þau
eru strauuð og hafið þau þar um
klukkutíma.
Snotur kjóll.
Kjóll þessi er mjög hentugur fyrir
stúlkur, sem vinna á skrifstofum.
Efnið er dökkblátt ullartau. Kring-
um kragann er rykkt dálítil rönd af
efninu og nær hún alveg niður að
mitti. Pilsið er alveg slétt.
Betra er að geyma sykur í stórum
boxum, heldur en litlum bréfpokum.
Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
iiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
Sækið ekki
Bftir N.
ér segið: „Ég er ung, aðeins
tuttugu og fimm ára. Ég á allt
lífið framundan. Hversvegna ætti ég
ekki að binda enda á þetta ófarsæla
hjónaband mitt, á meðan enn er tími
til þess að gera eitthvað annað við
líf mitt? Hvers vegna ætti ég ekki
að sækja um skilnað á meðan ég er
ung?“
Gerið það ekki. Leysið ekki upp
hjónaband yðar vegna þess, að yður
virðist „allt ganga svo illa“. Það er
engin réttlæting fyrir skilnað.
Ung kona skilur ekki, að fyrsta
reynzla hennar í hjónabandinu er
sígild; að henni ber ekki að öfunda
vini sína. Hún hefir ekki lært, að
þetta er lífið, svona eru mennirnir,
og að allt í allt, er hún mjög heppin.
Hún veit ekki, að þetta getur orðið
eitt þeirra hamingjusömu hjóna-
banda, sem hún heyrir talað um.
Um daginn fannst mér ekki Jane
vera kjáni, þótt hún hlustaði þegj-
andi á það, að Ed segði, að hún væri
asni. Þótt einkennilegt megi virðast,
þá minnkaði það heldur ekki álit mitt
á Ed. Hann er í rauninni ágætur ná-
ungi, mjög hrifinn af Jane og enginn
veitti þessum atburði athygli.
En fyrir átta árum síðan, þegar
Bill sagði þessi sömu orð við mig, þá
svaraði ég honum reiðilega. Þetta
hafði í för með sér aðrar deilur,
heimskulegar og óréttlátar, sem
gerðu okkur bæði reið og fjarlægðu
okkur hvort frá öðru.
Gifting mín, þegar ég var tuttugu
og fjögurra ára, var eins og svo
margar aðrar, sem endað hafa fyrir
skilnaðarrétti. Allt stuðlaði að því,
að hjónabandið yrði farsæit — sama
menntun, sameiginlegir vinir og að-
staða í þjóðfélaginu. Við höfðum
verið saman í nokkur ár, og áttum
að meira eða minna leyti sömu
áhugamál, og þrátt fyrir tíðar smá-
deilur vorum við mjög ástfangin.
Bill hafði góða atvinnu, þegar við
giftumst. Skömmu síðar breytti hann
um atvinnu og reyndust það hrein-
ustu mistök. Ég missti samt ekki
trúna á honum. En sjálfsálit hans
varð fyrir hnekk. Hann varð þung-
búinn og mjög viðkvæmur. Hann
eignaðist kunningja, sem drukku of
mikið. Ég býst við að ég hafi nöldr-
að, þótt ég hugsaði ekkert út í það
þá. Bill varð enn þá gramari við mig.
Við settum skilmála til skiptis. Við
vorum alltaf á verði og rifumst, jafn-
vel eftir að úrslitin voru komin.
Án efa kveið Bill eins fyrir því að
koma heim eins og ég kveið komu
hans. 1 stað þess að reyna að hug-
hreysta hann og hugga, reyndi ég að
rökræða við hann hreinskilnislega.
Ég neitaði að leita til kvenlegra
bragða til þess að ná takmarki mínu;
mér fannst það of auðmýkjandi.
Mér láðist að gæta þess, að karl-
menn kæra sig ekki um kuldaleg rök
og skynsemi hjá konum sinum, held-
ur stöðuga samúð, skilning, hvatn-
ingu og þakklæti. Fyrir þetta launa
þeir ríkulega. Þetta skildi ég ekki
fyrir átta árum.
VIKAN, nr. 32, 1942
UM SKILNAÐ.
N. RUST
Aðeins sá, sem hefir búið við slik
rifrildi og deilur, veit, hvað það ger-
ir manni. Maður hatar sjálfan sig
fyrir það. Samt heldur maður því
áfram og lætur pýramida gremjunn-
ar vaxa, stein fyrir stein, eins og ég
gerði, í stað þess að nema staðar í
byrjun og hugsa skynsamlega. Eins
og hundruð annara kvenna, sagði ég
við sjálfa mig: „Hvers vegna sætti
ég mig við þetta líf? Ég þarf þess
ekki. Ég er enn þá ung.“
Ég sótti um skilnaðinn, sannfærð
um þ'að, að áður en ár væri liðið,
myndi ég hitta mann, sem hefði sömu
áhugaefni og ég, sem væri hugsunar-
samur og sanngjarn, sem væri
skemmtilegur og kynni að meta mig.
Hvar er þessi fyrirmyndarmaður, og
hefði ég þekkt hann, þótt ég hefði
mætt honum?
Ég bað ekki um og fékk ekki neitt
framfærslufé. Eftir úrskurðinn fór ég
heim til foreldra minna. Mig grun-
aði ekki, hve erfitt fyrirkomulag það
átti eftir að reynast. Það skiptir engu
máli, hve stutt hjónabandið hefir
verið, ég var búin að vera eiginkona
og réði yfir húsi mínu, með því frelsi
og ábyrgð, sem því fylgir. Það er
erfitt fyrir sjálfsálit manns og virð-
ingu að hverfa aftur að því að vera
ung stúlka í heimahúsi.
Ég fékk mér atvinnu, og tíminn
leið fljótt, allt of fljótt. Ég er nú
þrjátiu ára. Það er ekki svo, að karl-
mönnum finnist ég ekki aðlaðandi.
Ég er enn þá aðlaðandi og ungleg,
menn kynnast mér oft mjög fljótt.
Ég iðka íþróttir, er ekki illa gefin
og hefi gaman af góðri fyndni. Ég tel
þetta fram, svo þér haldið ekki, að
ég sé illa sett að því leyti, en það
þarf meira til.
Hvemig er ég stödd núna? Allir
vinir mínir eru giftir; flestir karl-
menn eldri en 35 ára eru sérvitrir
piparsveinar, flestir þeirra pilta, sem
ég var vön að skemmta mér með, eru
nú giftir, jafnvel þeir, sem einu sinni
báðu min. Og það, sem er öllu þýð-
ingarmeira, ég lít á fólkið með öðr-
um augum en fyrir tíu árum.
Vegna skorts á sameiginlegum
áhugamálum hefi ég nú fjarlægzt
hina gömlu vini mína, þar sem líf
Framhald á bls. 13.