Vikan - 17.02.1944, Blaðsíða 8

8
VTKAN, nr. 7, 1944
Rasmína býður heim
Rasmína: Gissur,
Heflrðu séð blaðið í
«2V/
komdu hingað eitt augnabnk.
dag?
*tv ) i
fw
Rasmína: Líttu á þennan dálk. Hér er talið
upp allt það fólk, sem ég hefi boðið til okkar í
kvöld!
Gissur: Það er betra, að lögreglan reki ekki
augun í hann.
Setberg: Nei, líttu á þetta. Gissurhjónin hafa lika
boðið Eyrlandshjónunum. Þá fer ég ekki. Mér heffc-
alltaf þótt þau svo leiðinleg.
Frú Setberg: Hvernig dettur þeim í hug að bjóða
okkur með þeim! Eg hringi að við komum ekki.
"Sl'
Dóttirin: Ég hitti áðan f rú Heklu. Hún sagðist ekki
toma, þar sem henni líkar ekki við frú Setberg.
R.asmina: Það vildi ég óska, að listinn hefði aldrei
.Wrzt í blaðinu!
Frú Hengill: Ef frú Rasmína heldur, að við Þjónninn: Ungfrú Sigurjóna sendi stúlkuna sína
verðum undir sama þaki og Hekluf jallið, þá hingað, og hún segist aldrei koma þangað, sem ung1-
skjátlast henni! frú Sveinu er lika boðið.
Hengill: Já, elskan mín! Rasmína: Ég gleymdi alveg, að þær eru upp á
kant!
Gissur: Hér er skeyti frá frú Hrútfjörð, hún kem- Njólan: Ég var, svei mér, heppinn aö sjá Gissur: Hérna er listi yfir þá, sem hafa hringt
ur ekki.' blaðið. og geta ekki komið.
Frú Njólan: Hún fer í taugarnar á mér, þessi Rasmína: Hjálpi mér nú allir heilagir!
Kfira Arason. Ég sima til Gissurs.
Rasmina: Veizlan er farin út um þúfur, og mat-
urinn skemmist. Ég fer heim til mömmu, hún aldrei hingað.
Stjáni blái: Ef þetta er konan mín, þá kem ég
huggar svo vel, ú, hú!
Gissur (hugsar): Þá geta strákarnir komið!!
Láki: Ekki heldur ég.
Kristján: Sæll Gissur! Ha? Ertu að spauga?
Gissur: Komið þið allir hingað. Rasmína er ekkl
heima, og nógur er maturinn.