Vikan - 17.02.1944, Blaðsíða 8

8
VIKAN, nr. 7, 1944
Rasmína: Gissur, komdu hingað eitt augnabuk.
Hefirðu séð blaðið í dag?
t.k...». - .
Dóttirin: Eg hitti áðan frú Heklu. Hún sagðist ekki
koma, þar sem henni líkar ekki við frú Setberg.
Rasmina: Það vildi ég óska, að listinn hefði aldrei
blrzt í blaðinu!
“'Gissur: Hér er skeyti frá frú Hrútfjörð, hún kem-
ur ekki.
Rasmina: Veizlan er farin út um þúfur, og mat-
urinn skemmist. Ég fer heim til mömmu, hún
huggar svo vel, ú, hú!
Gissur (hugsar): Þá geta strákamir komlð!!
Rasmína býður heim
Rasmína: Líttu á þennan dálk. Hér er talið
upp allt það fólk, sem ég hefi boðið til okkar í
kvöld!
Gissur: Það er betra, að lögreglan reki ek!:i
augun í hann.
f
Frú Hengill: Ef frú Rasmína heldur, að við
verðum undir sama þaki og Heklufjallið, þá
skjátlast henni!
Hengill: Já, elskan mín!
Setberg: Nei, líttu á þetta. Gissurhjónin hafa líka.
boðið Eyrlandshjónunum. Þá fer ég ekki. Mér hefir
alltaf þótt þau svo leiðinleg.
Frú Setberg: Hvernig dettur þeim í hug að bjóða
okkur með þeim! Eg hringi að við komum ekki.
Þjónninn: Ungfrú Sigurjóna sendi stúlkuna sína.
hingað, og hún segist aldrei koma þangað, sem ung-
frú Sveinu er líka boðið.
Rasmína: Ég gleymdi alveg, að þær eru upp á
kant!
Njólan: Ég var, svei mér, heppinn að sjá
blaðið.
Frú Njólan: Hún fer i taugamar á mér, þessi
Kára Arason. Ég síma til Gissurs.

Gissur: Héma er listi yfir þá, sem hafa hringt
og geta ekki komið.
Rasmína: Hjálpi mér nú allir heilagir!
Stjáni blái: Ef þetta er konan mín, þá kem ég
aldrei hingað.
Láki: Ekki heldur ég.
Kristján: Sæll Gissur! Ha? Ertu að spauga?
Gissur: Komið þið allir hingað. Rasmína er ekkl
heima, og nógur er maturinn.