Vikan - 10.05.1945, Qupperneq 4

4
VIKAN, nr. 19, 1945
Fyrstu vonbrigðin
/^eneviéve var tilbúin að fara út, og hún
vrskoðaði sig í stóra speglinum og lag-
færði dálítið svörtu lokkana, sem stóðu
framundan litla, fallega hattinum. Svo
gekk hún inn í stofu til föður síns.
Dhally var niðursokkin í sögulegar rann-
sóknir, sem hann hafði alveg helgað sig
eftir dauða konu sinnar fyrir átján árum.
Dóttir hans og þessar rannsóknir voru það
eina, sem hann hafði áhuga á í þessum
heimi.
Þegar Geneviéve kom inn ýtti hann gler-
augunum upp á ennið og brosti til hennar.
„Vertu sæll, pabbi, ég er nú að fara út.“
„Við sjáumst aftur mn kvöldverðinn,
telpan mín — kemur ekki unnusti þinn og
borðar með okkur?“
„Jú, hann gerir það. Ég ætla út með
Roger í eftirmiðdag, og svo kemur hann
með mér heim.“
„Það er ágætt. Sjáumst aftur í kvöld.“
Létt í spori gengur hún út úr stóru '
íbúðinni, þar sem hún hefir átt heima alla
ævi; fyrst sem bam, þegar ráðskonan
reyndi af beztu getu að ganga henni í móð-
ur stað, móður sína hafði Geneviéve aldrei
þekkt. Þegar hún var orðin fullorðin,,
stjórnaði hún heimilinu og sá vandlega
um föður sinn, sem hafði mikið dálæti á
henni. Hún gat ekki hugsað sér að yfir-
gefa hann, og eftir brúðkaupið ætluðu því
ungu hjónin að búa hjá honum.
Hún var hamingjusöm stúlka — ham-
ingjusöm af því að vera falleg og rík, en þó
mest af því að hún elskaði unnusta sinn og
hann hana.
Hún ætlaði að hitta Roger á skemmti-
stað nokkmm, þar sem átti að dansa, þau
ætluðu að skemmta sér saman, lífið var
dásamlegt!
Hún gekk hratt eftir götunni, sem lá
að neðanjarðarbrautinni; rykið hafði engin
áhrif á hana ... henni fannst allt-dásam-
legt.
„Ó, veslings gamla konan er komin aft-
ur,“ sagði hún allt í einu við sjálfa sig.
Við innganginn að neðanjarðarbraut-
inni stóð gömul, fátæk kona, sem var klædd
í tötralega kápu; andlit hennar var gul-
leitt, augun rauð, og hún var alveg tann-
laus, grátt hárið sást undan götóttri höfuð-
skýlu. Með aumkunarverðri röddu bauð
hún þeim, sem gengu fram hjá, skóreim-
ar.
Geneviéve, sem hafði séð hana í fyrsta
skipti fyrir einum mánuði, hafði þegar
margoft gefið henni ölmusu og talað vin-
gjarnlega við hana. Hún tók nú aftur
pening úr buddu sinni og gaf gömlu kon-
unni.
„Þakka yður fyrir, stúlka góð,“ sagði
sú gamla og snökti ámátlega.
„Hafið þér verið veikar, kona góð. Það
er langt síðan ég hefi séð yður þérna."
EFTIR
FRÉDÉRIC BOUTET.
„Ég fékk kvef, af því að ég dag nokk-
urn stóð fyrir neðan stigann og súginn frá
dyrunum lagði um mig alla.“
„Þér getið ekki staðið hérna í þessari
rigningu," sagði Geneviéve.
„Rigninguna óttast ég ekki, en súginn
þoli ég ekki . . . En ég er neydd til þess
að standa héma, ungfrú góð. Hvernig ætti
ég að fá eitthvað að borða, ef enginn keypti
af mér eða gæfi mér ölmusu ?“
„Það er hræðilegt . . . .“
Geneviéve gaf henni stóran pening í við-
bót, en mátti ekki tef jast lengur og gekk
niður tröppurnar að lestinni. Öll gleði henn-
ar var horfin, og hún skammaðist sín
næstum því fyrir hamingju sína. Hvernig
gat önnur eins eymd átt sér stað í menn-
ingarþ jóðfélagi ?
Allan eftirmiðdaginn gat hún ekki hætt
að hugsa um gömlu konuna með skóreim-
arnar, hún var með sting í hjartanu og
það var skuggi á gleði hennar yfir að vera
með unnusta sínum.
Roger tók eftir því, og á heimleiðinni
spurði hann imnustu sína, hvað gengi að
henni.
„Ég ætla einmitt að tala um það við
þig, Roger, því að þú verður að hjálpa mér.
Ég ætla að segja þér frá gamalli, fátækri
konu.“
Hún sagði honum frá öllu, hún sagði
honum frá meðaumkvun sinni með veslings
konunni og sagði svo að lokum:
„Það er ekki hægt að láta svona konu
líða þessa mestu neyð. Þar sem örlögin
hafa nú leitt okkur saman, ér það skylda
VET7TTT—?
1. Hverrar þjóðar var myndhögppvarinn
Rodin og hvenær var hann uppi?
2. Hvenær var Henrik Ibsen uppi ?
3. Hvenær missti Portúgal Brasilíu ?
4. Hvenær var Abraham Lincoln kjörinn
forseti Bandaríkjanna ?
5. Hvar og hvenær var mesta sjóorusta
milli flota Breta og Þjóðverja í heims-
styrjöldinní fyrri?
6. Úr hverju er Manillahampur unninn og
til hvers er hann notaður?
7. Hvar eru sítrónur mest ræktaðar?
8. Hvenær og hvar fæddist Napóleon
Bónaparte ?
9. Hvenær var Carlyle uppi?
þO. Hverrar þjóðar var skáldið Robert
Bums og hvenær dó hann?
Sjá svör á bls. 14.
mín að hjálpa henni á þýðingarmeiri hátt
en að gefa henni ölmusu einstöku sinnum,
sem er henni þó engin hjálp í erfiðleikum
hennar . . . Hvað finnst þér?“
„Mér finnst þú vera góð, Geneviéve —
eins góð og þú ert falleg. Ég er hreykinn
og hamingjusamur af því að eiga ást þína
og traust. Ég elska þig og vil hjálpa þér
eftir beztu getu, en hvað viltu að ég geri?“
„Þú veizt að pabbi, sem er alltaf upp-
tekinn af bókunum sínum, þekkir svo fáa
menn. Én pabbi þinn aftur,á móti, sem á
svo marga kunningja og hefir mikil áhrif
mundi áreiðanlega geta — ráðagerð mín
1 er tilbúin og auðvelt að framkvæma hana.“
Hún skýrði fyrir Roger, hvað hún hafði
’iugsað sér, og hann var alveg samþykkur
henni.
„Veslings konan skal ekki þola lengur
allar þessar kvalir,“ sagði Geneviéve að
lokum, „hún skal héðan í frá kynnast betra
lífi. Ég geri skyldu mína, og þú hjálpar
mér, Roger, og þegar við tvö leggjum
saman, þá hlýtur það að blessast á ein-
hvern hátt.“
Hún horfði mildum ástríkum augum á
hann, og hún var svo falleg, að hann átti
bágt með að stilla sig um að faðma hana
að sér í augsýn allra.
Þau fóru nú úr neðanjarðarbrautinni.
Það var orðið áliðið dags, og gamla konan
með skóreimarnar var þar ekki lengur, en
Roger fékk að vita, hvar hún væri vön að
standa, og næsta dag fór Roger strax að
ráðast í að framkvæma ráðagerð Genevi-
évu. v
Næstu daga hitti hún oft fátæku kon-
una á sama staðnum. Hún gaf henni ölm-
usu eins og venjulega, en sagði henni ekki
frá neinu.
Loksins dag nokkurn, þegar Geneviéve
hafði lengi talað við unnusta sinn í sím-
anum og ákveðið að hitta hann sama dag,
flýtti hún sér glöð og ánægð til stöðv-
arinnar þar sem gamla konan var vön að
vera, til þess að segja henni fréttina.
„ — Það er ekki sjúkrahús heldur hvíld-
arheimili. Þér fáið ágætt herbergi, ég hefi
séð það og bragðað á matnum, sem er
ágætur — þér fáið ljós, hjta og þvott —
ég ætla að gefa yður gott lín og hlý föt.
Þar eru gamlar konur, sem þér hefðuð
gaman af að vera með — þér getið farið
út, þegar yður sýnist, en annars er yndis-
légur, gamall garður fyrir íbúana — þér
þurfið aldrei að líða skort á neinu. Ég hefi
séð um þetta með unnusta mínum og er
mjög fegin því að hafa náð svona góðum
árangri."
Þegar Geneviéve hafði lokið við útskýr-
ingar sínar, beið hún eftir þvi, að gamla
konan segði eitthvað til þess að láta þakk-
læti sitt í ljós, en það brást. Það sást
hvorki gleði né þakklæti á gamla, föla and-
litinu.
„Nú skil ég hvers vegna þetta fólk kom
til dyravarðarkonunnar heima til þess að
fá upplýsingar hjá henni um mig,“ sagði
Pramhald á bls. 14.