Vikan - 10.05.1945, Blaðsíða 7

VIKAN, nr. 19, 1945
1
Þessi mynd er af rústum hins konunglega danska siglingaklúbbs, en félagsskapur danskra föður-
landssvikara unnu þessi skemmdarverk og var ætlun Þjóðverja að fá fólk til að trúa því, að föður-
landsvinir hefðu verið þar að verki. Hús klúbbsins eru við Löngulínu i Kaupmannahöfn.
„^SSatáfía
á)anm etkm’
Sýning í Listamannasálanum.
jyriÐVIKUDAGEVN 9. maí verður opnuð
merkileg sýning í Listamannaskálan-
um. Sýnir hún baráttu dönsku þjóðarinnar
á hernámsárunum. Sýning þessi er kölluð
„Barátta Danmerkur“. Hafa myndirnar
verið sýndar í Frakklandi, Englandi og
fleiri löndum og allsstaðar vakið mikla
eftirtekt. Sýningin verður opin frá 9.—
15. maí og rennur ágóði hennar til danskra
barna.
Ludvig Storr aðalræðismaður skýrði
blaðamönnum frá þessu á fundi, er hann
hélt með þeim á föstudaginn. Þar voru við-
staddir forystumenn félaga þeirra, sem
starfað hafa að því að koma sýningunni
á laggirnar. Voru það Kornerup-Hansen
(Danske Selskap), Henry Aaberg (Danne-
brog), Georg Nilsen (Frie Danske), Peter
Vigelund (Félag Færeyinga) o. fl.
Myndirnar, sem sýndar verða, eru um
150 og er þeim skipt í deildir. Þar eru
myndir, er sýna baráttu frelsisvina gegn
Þjóðverjum, lögregluna verja bústað kon-
ungs, Þjóðverja leysa upp dönsku lögregl-
una, skemmdarverk, sem unnin hafa verið
gegn nazistum, Grænland og stríðið, störf
verzlunarflota Danmerkur, danska sjálf-
boðaliða í herjum bandamanna, leyniblöð-
in, skáldið og þjóðhetjuna K. Munk o. m. fl.
Reykvíkingar ættu að f jölmenna á þessa
sýningu, sem að nokkru sýnir hina aðdá-
unarverðu og drengilegu baráttu Dana á
hinum miklu hörmungarárum.
Tschaikowsky.
Rússneska tónskáldið Peter Iljitsch
Tsehaikowsky var ekki „undrabarn“, eins
og Mozart og Mendelssohn. En snemma
höfðu þó tónarnir mikil áhrif á hann. Hann
reyndi að líkja eftir hljóðum klukkunnar,
sem stóð á hljóðfærinu. Æskuheimili hans
var gott og elskulegt, það var í Wotkinsk
í austur-Rússlandi, þar sem faðir hans
stjórnaði stórri verksmiðju.
Þegar foreldrar Tschaikowsky urðu vör
við, að hann var hneigður fyrir tónlist,
sáu þau um, að hann fengi kennslu í henni.
En það stóð ekki nema stuttan tíipa, því
að drengurinn var mjög taugaveiklaður og
þoldi í rauninni ekki tónlistina, hún hafði
of mikil áhrif á hann. Kvöld eitt, þegar
drengurinn hafði farið glaður og ánægður
í rúmið, var verið að spila og syngja mik-
ið á heimilinu. Barnfóstran kom og var
hann þá hágrátandi. Er hún spurði, hvað
að honum gengi, svaraði hann eitthvað á
þá leið, að tónarnir væru innan í höfðinu
á sér og bað um, að þeir yrðu teknir burt!
Þá var hann látinn hætta tónlistarnám-
inu og það var ekki fyrr en mörgum ár-
um síðar, sem hann byrjaði aftur að fást
við tónlistina, sem varð ævistarf hans.
Skrítlur.
Söngkennarinn: Þrjátíuárastríðið stóð i þrjátiu
ár, en það hefði kannske staðið mikið lerigur, ef
ekki hefði verið saminn friður í Múnster.
1. maður: Gekk dóttur yðar vel við tónlistar-
námið ?
2. maður: Afar vel! Hún g'iftist kennaranum.
Kennarinn (sem nýlega er búinn að predika
mildi og skýra það fyrir nemendunum, af hverju
þeir eigi ekki að vera hefnigjarnir): Jæja, Frans
litli, hvað mundir þú gera, ef drengur ræki þér
utanundir ?
Frans (hugsar sig um): Hvað stór er dreng-
urinn ?
1. kona: Hvemig líður manninum yðar?
2. kona: Ég hefi ekki séð hann í fimm ár. Ég
hlýt að hafa sagt eitthvað við hann, sem hefir
móðgað hann!
Það má heita furðulegt, hve mikið kemst oft fyrir af húsgögnum og drasli í litlum húsum.
Allt dótið, sem sefet á gangstéttinni, var borið út úr húsinu til vinstri á myndinni.
Frúiri: Mikið er það ánægjulegt,
hve þau 'eru prúð. Þarna hafa þau
setið langalengi og lesið blaðið og
dettur hvorki af þeim né drýpur. Það
mundu svei rilér ekki öll kærustupör
haga sér svona skikkanlega!
Maðurinn: Ég er hræddur um, að
mér hefði þótt það þunnur þrettándi
i mínu ungdæmi!