Vikan - 10.05.1945, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 19, 1945
FYRSTU VONBRIGÐIN.
(Framhald af bls. 4).
gamla konan með óánægðum hreim. „Þaó
hefði getað verið mér til mikils skaða, ef
við værum ekki vinkonur. En viðvíkjandi
þessvun stað, sem þér eruð að tala um, þá
skal ég segja yður að þar vil ég ekki búa
— fötunum tek ég við, þau er alltaf hægt
að nota — en allt hitt vil ég ekki blanda
mér í. Ég vil ekki breyta til —.“
„En vegna hvers?“ spurði Geneviéve,
sem skildi ekkert í þessu.
„Af því að ég vil nú einu sinni hafa það
svona. — Ég vil lifa eins og mér sýnist.
Ég er ekki að ásaka yður, en þér hefðuð
átt að spyrja mig fyrst. Það á aldrei að
veita mönnum þau gæði, sem þeir kæra
sig ekki um —.“
„Já, en það er heimskulegt."
„Ég vil það ekki. — Og fyrst þér viljið
endilega vita hvers vegna — þá skal ég
segja yður að ég er ekki ein — ég á
mann —.“
„Eigið þér mann?“ spurði Geneviéve.
„Já, finnst yður það undarlegt? Ég á
góðan mann — þeir kalla hann Hipolyte
gamla. Hann er daglaunamaður, stundum
fléttar hann strásæti; stundum selur hann
lyng á götunni eða happdrættismiða — þér
hafið ef til vill séð hann; hann er hár,
gamall maður með sítt, hvítt skegg. Við
búum í þessu hverfi í litlu herbergi — það
er hvorki fallegt né þægilegt, en okkur
þykir vænt um hvort annað. — Við erum
ánægð, þegar við hittumst á kvöldin, þá
búum við til mat, sem við borðum svo
saman. Mér þykir vænt um Hippolyte og
honum þykir vænt um mig. — Á yðar
aldri hefir maður kannske engan skilning
á tryggð; unga fólkið nú á tímum giftir
sig og skilur á skömmum tíma. En við
Hyppolyte minn höfum verið saman í heil-
an mannsaldur og við verðum saman og
þykir vænt um hvort annað þangað til
við deyjum . . . Ég yfirgef hann ekki . . .
Þér hafið sagt mér frá því, að þér eigið
unnusta . . . Ef einhver bæði yður um að
skilja við hann, munduð þér þá gera það?
. . . Það er eins með mig; ég fer ekki frá
manninum mínum . . . Mér þykir vænt um
hann eins og yður um yðar . . . Þér hljótið
að skilja það —.“
Konan talaði af innilegri sannfæringu og
með óvæntri virðingu. Hún skildi ekki alla
þá fyrirhöfn, sem Geneviéve hafði haft
til þess að veita henni allt, sem hún sjálf
áleit lífsins gæði. En gamla konan þekkti
aðeins fátæktina, kærði sig aðeins um að
selja skóreimarnar sínar og segja Hippo-
lyte frá því, sem hafði komið fyrir hana á
daginn.
Döpur í bragði fór Geneviéve aftur heim
til sín, og þannig fann Roger hana, þegar
hann kom og bjóst við því að hitta hana
í góðu skapi.
„Hvað gengur að Geneviéve litlu ?“
spurði hann áhyggjufullur. „Segðu mér
hvað er að þér, elskan mín!“
275.
KROSSGÁTA
Vikunnar
Lárétt skýring:
1. heímsláninu. — 13. ófær (áin).
— 14. áleitin. — 15. forríafn. -— 16.
dauði. — 18. gæfa. -— 20. kirtill. —
23. raftur. — 25. verkfæri. — 27.
barma sér. — 29. vafa. — 30. rúm.
— 31. vérkfæri. — 32. flaska. — 34.
gengur. •— 36. ósiéttu. — 37. dugði.
— 39. binda. — 41. ull. — 42. lykt.
— 44. pilt. — 46. ávörðun. — 49.
herði (róðurinn). — 51. baggi. — 53.
ýldi. — 55. drykkjustofa. -— 56. bráð.
- 57. missir. — 58. svall. — 60. bjór.
— 62. slagi. — 63. tilgerð. — 65. læt-
ur. — 67. spor. — 68. angan. — 70. tómir. 72.
álpast. — 75. spariskóna..
Lóðrétt skýring:
1. hætta. -— 2. friður. — 3. kvísl. — 4. vegur.
— 5. vökna. — 6. tenging. — 7. líta. — 8. styrkið.
— 9. mann. — 10. dyra. — 11. hreyfing. 12.
forsetning. — 17. óheppileg. — 18. sleifin. — 19.
bjástri. — 20. bitar. — 21. vekja máls á. 22.
fugl. — 24. orka. — 26. kver. — 28. úrræði.
33. samdi frið. — 34. gætni. -— 35. bletts. —
36. frænkur. — 38. í meltingarfærum. — 40. slæm.
— 43. skrækja. — 44. vopn (fomt). — 45. tengi
saman. — 46. uppnám. — 47. hagnýtir. — 48.
opnar munninn. — 50. hreiður. — 52. ekki inni.
— 54. verkur. — 59. heitin. — 60. lína. — 61.
einskis. — 62. svefnrof. — 64. sverðs. — 66. flýtir.
— 69. hæð. — 70. frumefni. — 71. ending. - 72.
forsetning. — 73. gein. — 74. tveir eins.
Lausn á 274. krossgátu Vikunnar
Lárétt: — 1. ginningarfíflin. — 13. kaðal. 14.
lásum. — 15. far. — 16. gal. — 18. innti. - 20.
harla. — 23. peli. — 25. andar. —- 27. ausa. —
29. rim. — 30. nær. — 31. mær. — 32. ekur. —
34. krimt. — 36. buga. — 37. ræfla. — 39. argar.
— 41. kró. — 42. úir. — 44. kjána. — 46. sinni.
49. kæra. — 51. aðrir. — 53. slór. — 55. ýra.
— 56. fáð. — 57. mæt. — 58. lifa. — 60. höfug.
— 62. fata. — 63. tugir. — 65. grein. — 67. mat.
— 68. eið. — 70. ókunn. — 72. linur. 75. klaufa-
skapurinn.
Lóðrétt: — 1. gá. — 2. n. k. — 3. nafni. 4.
iðan. - 5. narta. — 6. gl. — 7. rl. — 8. fágar.
— 9. ísar. — 1Ó. fulla. — 11. 1, rii. — 12: nú. —
17. sprek. — 18. ilmur. — 19. innra. — 20. harma.
— 21. aumur. — 22. varar. — 24. eik. —, 26. dæi.
— 28. sæg. — 33. rekja. — 34. klóna. — 35. trúir.
— 36. barns. — 38. frá. - 40. gin. — 43. skýli.
— 44: kraft. — 45. aðför. — 46. siðug. — 47.
ilman. -— 48. ártal. — 50. æri. — 52. ráf. — 54.
óæt. — 59. aumka. — 61. greip. — 62. fiður. —-
64. gauf. — 66. einu. — 69. ok. — 70. óa. — 71.
n. s. — 72. la. — 73. ri. — 74. en.
Grátandi sagði hún honum frá því, sem
konan hafði sagt, og hún hélt að þessi von-
brigði, sem hún hafði orðið fyrir, þegar
hún ætlaði í fyrsta skipti að gera góðverk
ásamt Roger, væru óheillamerki fyrir
framtíðarhamingju þeirra.
En það vildi Rogei1 ekki heyra; hann
sagði við Geneviéve, að þó að þessi fyrsta
tilraun hefði misheppnast, þá ættu þau
langt líf framundan og í heimínum væru
margir vesalingar, sem vildu þiggja hjálp
þeirra.
Þegar hann kvaddi hana og faðmaði
hana að sér var sorg fyrstu vonbrigðanna
gleymd.
Björn Ólafsson fiðluleikari.
(Framhald af bls. 3).
bjargar Jónsdóttur, Þorsteinssonar skálds
á Arnarvatni í Mývatnssveit.
Björn er einn af fremstu tónlistarmönn-
um okkar lands. Hann vinnur mikið menn-
ingarstarf með fiðluleik sínum, en starf
það sem hann vinnur í kyrþey í Tónlistar-
skólanum er einnig merkilegt og hefir
þegar borið góðan árangur, því undan
handarjaðri hans hafa komið góðir fiðlu-
leikarar, sem eru orðnir kunnir öllum bæj-
arbúum. Björn liggur ekki á liði sínu við
kennsluna og hefir hann jafnframt með
mannkostum sínum góð og bætandi áhrif á
nemendur sína. Það er gott að njóta slíkra
manna og heppni fyrir þjóðina, því að eins
og getið er um hér að framan, var það til-
viljun ein, sem réði því, að hann settist
að hér heima.
Svör við Veiztu—? á bls. 4:
1. Franskur, uppi 1840—1917.
2. 1828—1906.
3. 1822.
4. 1860.
5. Við Jótlandssíðu árið 1916.
6. Hann er unninn úr blaðtrefjum baoanateg-
undar, sem þrífst á Filippseyjum, og er not-
aður í kaðla.
7. Á. Italíu, Spáni og i Kalifomíu.
8. 1769, í Ajacclo á Korsiku.
9. 1795—1881.
10. Hann var Skoti, dó 1796.