Vikan - 26.09.1946, Blaðsíða 4

4
VIKAN, nr. 39, 1946
Hamingjusama kona —
SMÁBAGA EFTIR PHYLLIS DEHAM.
JENNY horfði út yfir setustofuna, sem
var búin yndislegum húsgögnum, og
leit síðan á húsmóðurina og fannst henni
að frú Meredith hlyti að hafa allt það,
sem hún gæti óskað sér í þessum heimi.
Jexmy furðaði sig stórkostlega á, hvers
vegna frú Meredith, kona forstjórans,
bauð henni, sem var gift einum af lægstu
starfsmönnunum, í te til sín. Þær höfðu
mætzt af tilviljun fyrir tveimur vikum,
þegar Bill hafði fengið flensu og Jenny
fór með einhver skjöl fyrir hann í skrif-
stofuna. Það hafði þá komið hellidemba og
frú Meredith, sem hafði ekið manni sín-
um til skrifstofunnar, hafði fengið með-
aumkun með henni og farið með hana í
bílnum til neðanjarðarjámbrautarstöðvar-
innar. Og þegar hún hafði fengið að vita,
að maður Jennyar var starfandi í skrif-
stofunni, hafði hún sagt:
„Þér megið til með að heimsækja mig
einhvem daginn.“
Jenny hafði ekki látið sér detta í hug,
að hún segði þetta í alvöru. En þegar Bill
var farinn á skrifstofuna í morgun, hafði
síminn hringt. Það var þá forstjórafrúin,
sem bauð Jenny að koma til sín í te seinni
part dagsins.
Jenny hafði haft mikið að gera allan
morguninn, til að koma húsverkunum af.
* Hún bjó til matinn og hljóp út til að biðja
frú Burton að gera sér þann greiða að gefa
bömunum mjólkina klukkan fjögur.
En nú sat hún að lokum ein með frú
Meredith, sem óð elginn um kjóla, perma-
ment, kokteilsamkvæmi, sumarleyfi í
París og vetraríþróttir í Sviss. Slétt, svart
hár frúarinnar gljáði eins og tinnuviður
við hliðina á eplagrænum silkikoddanum.
Jenny hlustaði á með eftirtekt og öfund.
Þetta var allt það, sem henni þótti mikil-
vægast í lífinu, áður en hún giftist Bill og
hin auðuga frænka hennar, sem hafði al-
ið hana upp, sneri við henni bakinu og
vildi ekkert hafa saman við hana að sælda.
Jenny hafði ekki hirt um það — ekki
þá. Hún var ung og sannfærð um, að Bill
myndi vinna sig upp og gefa henni heimili
eins og það, sem hún hafði alizt upp á.
En árin liðu og smátt og smátt varð henni
það ljóst að Bill, þótt hann væri góður
og umhyggjusamur, var hvorki atorku-
samur né duglegur að hafa sig áfram. Og
nú var Jenny búin að eignast þrjú börn,
sitt á hvoru árinu, og varð að hugsa ein
um heimilið og börnin.
„Þér vitið víst að maðurinn minn er
yngsti forstjóri, sem fyrirtækið hefir
haft,“ sagði frú Meredith, „ég er líka
hreykin af honum."
„Já, það hljótið þér að vera,“ muldraði
Jenny. Yngsti forstjórinn, sem fyrirtækið
hefir haft — og Bill hafði aðeins tvisvar
fengið launahækkun — tíu shillinga í fyrra
skiptið og eitt pund í það seinna.
Snotur þjónustustúlka bar inn teið —
silfurkönnur, þunna postulínsbolla og
margvíslegt smurt brauð og kökur. „Ná-
kvæmlega eins og það var vant að vera
hjá Maud frænku,“ hugsaði Jenny og
reyndi að gleyma samtíningnum í eldhús-
skápnum sínum heima.
„Þér eigið þrjú böm, er ekki svo, frú
Welles?“ spurði frú Meredith og rétti
henni súkkulaðikökur. „Það hlýtur að vera
hræðilega erfitt fyrir yður. Mér finnst nóg
um að hafa Edith og Sheilu. Hafið þér
barnfóstru?“
Jenny brosti biturt með sjálfri sér,
þegar henni varð hugsað til feitu, glað-
lyndu frú Burton með úfna hárið og í
prjónapeysunni, sem var allt of þröng.
„Nei, við höfum ekki efni á því. Ég —
ég fékk konu til að gæta þeirra núna, ann-
ars geri ég það sjálf.“
„Hvernig getið þér það? Ég myndi
deyja, ef ég hefði ekki Nannie.“
Þegar þær höf ðu drukkið teið, kom barn-
fóstran, stíf og fín í gulbrúnum einkennis-
búningi, inn með litlu stúlkurnar. Þær vom
í ljósbláum, útsaumuðum kjólum. Jenny
fékk sting í hjartað þegar hún sá þær. Ef
hún gæti klætt Raehel svona-----.
Barnfóstran fór óðara út aftur með litlu
stúlkurnar, þegar þær höfðu fengið súkku-
lagi úr „öskjunni hennar mömmu.“
„Ég held, að ég verði að fara núna,“
sagði Jenny og gerði sig líklega til að
standa á fætur.
VEIZTIJ — ?
1. Hvað er Grænland stórt?
2. Hvað heitir næst stærsta borg í Eng-
landi ?
3. Hvenær voru láns og leigulögin sam-
þykkt í Bandaríkjunum ?
4. Hve margir dagar eru á milli uppstign-
ingardags og hvítasunnu?
5. Hvað heitir lengsta á Noregs?
6. Hvar liggur Kap Froward?
7. Hvar myndast gallvökvinn?
8. Hvað er það, sem kallað er hundseyru
í bókum?
9. Hvað var Óðhrærir?
10. Hvað er skímamafn Jóns Trausta?
Sjá svör á bls. 14.
„Æ — verið þér —,“ byrjaði frú Mere-
dith, þegar síminn tók allt í einu að hringja
og frúin tók heyrnartólið og brosti um
leið afsakandi.
„Halló! Já, það er Naney. Ert það þú,
Arthur. En, ástin mín — aftur í dag. Ég
sem hafði einmitt pantað handa þér apri-
kósubúðing — og. Hvað var það — arm-
band. Auðvitað er ég glöð. Ég hringi í
Janet og fæ hana með mér í leikhúsið.
Bless.“
Hún lagði heyrnartólið á og sneri sér
að Jenny.
„Það var maðurinn minn — hann ætlar
á fund- og kemur seint heim. Það er það
versta við að vera gift forstjóra, að hann
er alltaf á fundum,“ sagði hún eins og
hún héldi að Jenny byggist við skýringu.
„Það er ekki svo að skilja að hann van-
ræki mig fyrir verzlunina,“ flýtti hún sér
að bæta við. „í hvert skipti sem honum
gengur vel í einhverjum viðskiptum gefur
hann mér eitthvað. Þennanliring fékk ég
um daginn — núna lofaði hann mér
demantsarmbandi.
„En hvað það hlýtur að vera yndislegt,"
tautaði Jenny. Henni fannst hún alltaf
hafa verið að stagast á þessari setningu.
„Hvað ætlaði konan að halda þessu lengi
áfram?“ hugsaði hún.
„En nú verð ég að fara,“ sagði hún
ákveðin. „Frú Burton bíður eftir mér.“
„Æ, það var leiðinlegt," sagði frú Mere-
dith. „Ég sem ætlaði að sýna yður sólar-
herbergi barnanna.“
„Þakka yður fyrir, en ég sé það seinna.
Það var elskulegt af yður að bjóða mér.“
Þegar hún gekk heim frá frú Meredith
fór allt í einn graut í höfðinu á henni,
Parísarferðir, einkennisbúnar barnfóstrur
og demantaarmbönd. Þótt hún elskaði Bill
og börnin innilega, gat hún ekki annað
en verið bitur út í lífið, fyrir að sumir
höfðu allt, sem þeir óskuðu sér, en aðrir
ekkert.
Þegar hún kom heim, réðust öll börnin
á hana með fagnaðarlátum. — „Mamma,
ég bjó til kú úr vaxi, og hafði hún sex
fætur.“ „Mamma, ég renndi mér niður
stigahandriðið. ‘ ‘
Jenny faðmaði þau öll að sér og var
þegar búin að gleyma frú Meredith og
demantsarmbandinu hennar. En þegar hún
var búin að koma börnunum í rúmið og
stóð ein í eldhúsinu og bjó út kvöldverð-
inn handa Bill, tóku leiðinlegar hugsanir
aftur að ásækja hana. Hún sá fyrir sér
ánægjusvip frú Meredith, þegar hún sagði
„yngsti forstjóri, sem fyrirtækið hefir
haft“. Auðvitað var Bill góður, en henni
var Ijóst að hann myndi aldrei komast
neitt lengra. Svona myndi það vera allt
lífið — hann myndi vinna fyrir daglegum
þörfum heimilisins, en ekki meir. Demants-
armband gæti hann aldrei gefið henni.
Allt í einu datt henni í hug að fara í
eina kvöldkjólinn, sem hún átti. „Það er
hægt að sjá á honum, að hann er orðinn
Framh. á bls. 14.