Vikan - 10.04.1947, Blaðsíða 8

8
VTKAN, nr. 15, 1947
Gissur og klukkan.
Teikning eftir George McManus.
Gissur: Ég ætla aö selja þessa gömlu klukku.
Hún gengur ekki nema stundum og þegar hún
gengur, þá gengur hún ekki rétt.
Gissur: Ég fékk tíu dollara fyrir hana, það kalla
ég gott!
Rasmína: Sjáðu klukkuna, sem ég keypti handa
þér, hún kostaði aðeins fjörutiu dóllara!
Gissur: Ég seldi þessa klukku í dag, Rasmína, hún
var í skrifstofunni hjá mér, ég var orðinn leiður á
henni, blessuð skilaðu henni aftur!
Gissur: Ja, þú ert slyngari en ég! Svo hann tók
hana aftur?
Rasmína: Og ekki nóg með það, hann lét mig
hafa fimm dollurum meira fyrir hana en ég fékk hjá
honum! Hann sagði, að klukkan væri forngripur!
Dóttirin: Sjáðu klukkuna, sem ég keypti handa þér,
pabbi, hún kostaði aðeins sjötíu og fimm dollara!
Rasmína: Farðu með hana, ég seldi hana fyrir fjöru-
tíu og fimm!
Rasmína: f>ú verður.að fá að skila henni
aftur, þú mátt ekki koma með hana til
baka!
Gissur: Hvað sem öðru líður, dóttir mín, |
þá máttu ekki láta mig sjá hana aftur!
Rasmína: Hver er þetta? Er það einhver, sem
vill tala við mig?
Gissur: Það er dóttirin — ha? Þú segir, að
hann hafi tekið klukkuna aftur og greitt fyrir
hana níutíu dollara?
Rasmína: C, hvað það er gott að vera nú laus við
þessa klukku!
Gissur: Hún sagði, að á meðan hún stóð við í
búðinni, hafi einhver bjáni komið og keypt hana
fyrir hundrað og fimmtíu dollara!
Þjónninn: Það er maður frá skrifstofunni frammi.
Skrifstofumaðurinn: Hvar er klukkan, sem þér
höfðuð á skrifborðinu yðar? Ég faldi sex hundruð
dollara í henni í gær, af því að ég gat ekki opnað
peningaskápinn. Hvar er klukkan? Fóruð þér með
hana heim ? s
Rasmina: Hvað segið þér?