Vikan - 08.04.1948, Blaðsíða 12

12
VIKAN, nr. 15, 1948
hafið þá hæfileika, sem til þess þurfa, — ég sá
myndina, sem var tekin af yður til reynslu."
„Ég vildi gjama fá tíma til að velta þessu fyrir
mér,“ sagði Anthony.
En það gat hann ekki, til þess vannst enginn
tími. Bums krafðist þess að Anthony kæmi strax,
ef hann ætlaði að gera það. Leikarinn, sem ráð-
inn hafði verið í þetta hlutverk var búinn að fá
veður af þvi sem var i bígerð, og hélt hann sig
alveg í tjaldi sínu, í illu skapi. Að vísu átti hann
að fá laun sín eftir sem áður og loforð um hlut-
verk í næstu mynd, en það var ekki óhætt að
sleppa hendi af honum, fyrr en vitað var með
vissu, hvort Anthony vildi taka að sér hlutverkið.
Anthony reis á fætur og horfði kuldálega á
rjóð andlit forstjóranna.
„Það gæti verið gaman að reyna,“ sagði hann
svo.
Morguninn eftir kom Anthony þangað sem
kvikmyndin var tekin. Var hann I fylgd með
eftirlitsmanni. Furðaði hann sig mjög á viltri
náttúrufegurð staðarins, sem lá svo nærri Holly-
wood. Að vísu hafði hann þurft að fara á fætur
klukkan fimm um morguninn til að ná í tæka
tíð þangað, en það hafði verið þess virði. Hann
hafði ekið svo hratt alla leiðina að eftirlitsmað-
urinn var dauðhræddur.
„Þama er ungfrú Chester," sagði maðurinn.
Anthony sá hana greinilega. Hún stóð innan
um fólk ög stappaði niður fótunum.
„Ég vil það ekki! Ég vil það ekki!“ æpti hún.
Anthony gekk hröðum skrefum heim að tjald-
búðinni. Hann sá að Cherry var steinþögnuð og
starði á hann eins og hún gæti ekki trúað sínum
eigin augum.
„Góðan daginn, ungfrú Chester," sagði hann.
„Það var gaman að hitta yður aftur!"
Cherry sneri við honum bakinu.
Burns, kófsveittur, þrýsti hönd Anthonys.
„Það gleður mig að þér skulið vera kominn,"
sagði hann. „Hafið þér lesið handritið? Hvað
álítið þér um tilsvörin? Þau em ekki mörg. Við
getum farið hægt yfir þau núna. Ungfrú Chester,"
.kallaði hann og sneri sér við.
En Cherry var horfin.
Lágvaxin, gæðaleg kona, sem stóð við hlið
Burns, horfði skarplega á Anthony.
„Svo að þér emð Anthony Amberton," sagði hún
hægt. Hún hafði árangurslaust beðið þess að
Bums myndi kynna þau. „Cherry hefir talað um
yður,“ sagði hún brosandi. „Ég er lagskona henn-
ar. Ég held að við höfum verið einu sinni ferðafé-
lagar frá San Francisko til New York. Cherry
sá yður ekki. Eða var það annars?" spurði hún
undrandi sjálfa sig.
Bums tók í Anthony og sýndi honum staðinn
með eins mikilli hreykni og ef hann sjálfur hefði
gróðursett alla pálmana og mnnana.
„Þetta hefði ekki orðið betra þótt við hefðum
farið í frumskóg," sagði hann glaður. Eigum við
að fá okkur sæti og fara yfir hlutverkið, Amber-
ton. Þetta mun ekki taka langan tíma. Við æfum
yður nokkmm sinnum og svo kvikmyndum við.“
„Ég er hræddur um að ungfrú Chester sé
þetta á móti skapi. Hún virtist ekki verða glöð
við að sjá mig.“
„Ég var að segja henni frá yður þegar þér
komuð," sagði Bums. Hann horfði á Anthony og
talaði nú við hann sem.jafningja sinn og gleymdi
allri auðmýkt. „Látið yður standa á sama með
stelpuna, hún er illa uppalin. Ég hefi einu sinni
áður þurft að fást við hana og það var illt starf.
Hún verður allt í einu bálvond, en núna til að
byrja með var hún ekkert nema blíðan og það
vom engin vandræði með hana, en svo varð hún
allt í einu vitlaus, fékk taugaáfall og núna —
já, lítið bara á hana!“
Anthony vildi gjaman mega horfa á hana, en
hún var hvergi sjáanleg. Hún var í tjaldi sínu,
stappaði niður fótunum, starði á Boycie og var
eins og nom í tötmm.
„Ef þú heldur að ég fáist til að leika á móti
þessum heimskingja —,“ sagði hún.
„Þetta virtist vera mjög aðlaðandi, ungur mað-
ur, að því sem ég get bezt séð," sagðf Bóycie.
„Cherry, nú hagarðu þér sæmilega!"
„Hann heldur að hann geti notað mynd mína,
sem auglýsingu fyrir heimskulega —,“ tók Cherry
laftur til máls.
„Reyndu nú að sansast," greip Boycie fram
í fyrir henni, þótt hún vissi vel að það myndi
Cherry aldrei gera. „Þetta er ekki hans uppá-
stunga, það hefir Bums sjálfur sagt þér. Vertu
skynsöm, annars fer maðurinn héðan aftur og
segir að þú hafir verið hrædd við að hann myndi
draga athyglina frá þér.“
Fimm mínútum síðar kom Cherry aftur út úr
tjaldinu — hún var lituð í framan og hárið ýft í
eina flókabendu.
„Ég er tilbúin,“ sagði hún stuttlega við Bums.
En það var Anthony auðsjáanlega ekki. Hann
var niðursokkinn við að athuga breytinguna,
sem varð á andliti hans við litunina. Skömmu
seinna klæddisrt hann fötum landkönnuðarins —
stuttum buxum og setti á sig sólhjálm og riffill
og svipa vom honum einnig fengin.
„Til hvers á ég að nota þetta?" spurði Anthony
brosandi. J
Eftir stutt samtal við Bums lagði hann svip-
una aftur frá sér. Anthony hélt því fram að hann
væri ekki vanur að lemja áfram burðarmenn
sina í ferðalögunum eða að dangla með svipu í
skottið á ljónum sem urðu á vegi hans!
Anthony fór yfir hlutverk sitt með Bums.
Það var ekki sérlega flókið. Landkönnuðurinn
hnaut um ungu stúlkuna, sem var magnþrota
eftir að hafa skreiðst áfram marga kílómetra.
Hannn krýpur niður, rekur upp óp og leitar hvort
ekki sé lífsmark með henni. Unga stúlkan hreyfir
sig. Landkönnuðurinn muldrar nokkur orð, tekur
stúlkuna í fang sér og gengur áleiðis til tjald-
búða sinna, sem ekki em það nærri, að þær
sjáist.
„Þá skulum við byrja," sagði Bums glaðlega.
Cherry var töfrandi fögur í fatadmslunum, það
sá Anthony óðara, og hann varð ofsareiður við
þá tilhugsun að hver stráksláni sem ætti nokkra
aura í vasanum gat fengið að sjá hana svona
hálfnakta í kvikmyndahúsunum á næstunni. „Ég
gæti lamið hana,“ hugsaði hann bitur og iðraðist
þess að hafa lagt frá sér svipuna. Þetta var þó
konan hans' og mál til komið fyrir hann að
aðhafast eitthvað.
Bums svitnaði. Þetta var síðasti þáttur myndar-
innar. Ef ekki þurfti að taka eitt atriðið að nýju
eða ef ekkert óvænt kom fyrir, væri þessu senn
lokið. Honum leizt vel á Amberton óg vildi gjarn-
an koma honum í aðalhlutverkið i einhverri mynd.
Maðurinn var auðsjáanlega mikilhæfur. Hann
þerraði svitann af enni sér. „Ef allt fer eins og
ætlað er getum við íarið heim í kvöld og at-
hugað myndina í heild," hugsaði -Bums.
„Ertu tilbúin að gera eina æfingu?" spurði
hann Cherry.
Cherry játti þvi. Hún varpaði sér til jarðar.
„Jæja, Amberton!" sagði Bums.
Anthony. kom gangandi eftir skógarstígnum.
Hann sá ekki stúlkuna en hnaut um hana.
„Ó," stundi Cherry og gleymdi að hún átti að
vera meðvitundarlaus. Anthony leit niður, rak
upp óp og kraup við hlið hennar. Hann lagði
höndina á grannan úlnlið hennar og með óbland-
inni ánægju þreifaði hann undir tötra hennar að
hjartastað hennar. Hún fékk öran hjartslátt
við þessa snertingu hans. Bums fannst þetta vera
allt eðlilegar leikið en hann hafði þorað að gera
sér vonir um. Anthony reis varlega á fætur með
Cherry í fanginu.
En nú raknaði Cherry við sér. Hún æpti, lamdi
hann og klóraði í framan. Anthony lagði hana
frá sér og strauk andlit sitt.
Hún brosti illgimislega til hans, þar sem hún
lá á jörðinni. Bums kom þjótandi.
„Þetta var ágætt, Amberton," sagði hann.
„Drottinn minn!" Hann horfði á blóðugt andlit
Ambertons. „Cherry, þetta máttu ekki gera,“
mótmælti hann af veikum mætti. Cherry reis á
fætur án þess að svará og flúði fram hjá þeim
inn í tjald sitt.
„Mér þykir þetta leitt,“ sagði Bums, „— hm,
hún lifir sig svo inn í hlutverk sitt."
„Það er engpi likara," svaraði Anthony kulda-
lega.
„Komið, við verðum að þvo blóðið af yður og
bera smyrsl yfir, svo a,ð rispumar sjáist ekki.“
Skömmu seinna var allt tilbúið til sjálfrar
myndatökunnar. Bums vildi ekki hafa fleiri æf-
ingar. Boycie hafði kallað hann afsiðis.
„Ef þetta á að takast, ráðlegg ég yður að
hafa hraðann á.“ Boycie lækkaði róminn. „Hún
virðist háfa fengið — viðbjóð á Amberton."
„Haldið þér að ég sjái það ekki!" svaraði Bums.
Nú var kvikmyndatökuvélinni komið fyrir pppi
í trjánum, — þaðan var hægt að ná góðri mynd
af Cherry, þar sem hún lá magnþrota.
Anthony kom aftur eftir stignum. Nú stóð
hann við hlið hennar, þreifaði á hjartastað henn-
ar — nú gekk hann burt með hana — og mynda-
MAGGI
OG
RAGGI
Teikning eftir
Wally Bishop.
Þessar myndir þurfa ekki skýringar við!