Vikan - 17.06.1948, Qupperneq 4

4
VIKAN, nr. 25, 1948
Varið yður á hundinum!
Smásaga eftir Roald Dahl
Hann hafði enn vald á Spitfire-flugvél-
inni, enda þótt hann gæti aðeins notað
hægri hendi og vinstri fót. Honum varð
litið niður á hægra fót sinn. Það var ekki
mikið eftir af honum, því að sprengikúl-
an hafði hæft hann, rétt fyrir ofan hnéð.
En hann fann ekki til sársauka. Það var
eins og fóturinn kæmi honum ekki við.
En að öðru leyti óx vanlíðan hans; hon-
um var flökurt og leið illa. Það ætlar að
líða yfir mig, hugsaði hann með sér.
Hann leit á hæðarmælinn. Tuttugu og
eitt þúsund. Hann reyndi að lesa hundr-
uðin líka, en það var eins og móða kæmi
á mælisskífuna. Hann vissi, að hann yrði
að varpa sér út í fallhlíf, og hann varð
að gera það strax, áður en hann missti
meðvitundina. Hann reyndi að ýta sætis-
hjálminum til hliðar með annarri hendi,
en það tókst ekki. Hann sleppti stýrinu
og reyndi það með báðum höndum, og þá
gat hann ýtt hjálminum. Kalt loftið
streymdi um hann og hressti hann við.
Hann andaði djúpt að sér úr súrefnis-
geyminum og leit til jarðar. En fyrir neð-
an var aðeins skýjaþykkni. Hann vissi
ekki, hvar hann var staddur.
Ég er líklega yfir Ermarsundi, hugs-
aði hann. Ég lendi áreiðanlega í sjónum.
Hann losaði sætisólarnar og beygði
snöggt til vinstri. Flugvélinni hvolfdi og
flugmaðurinn féll úr henni.
Hann opnaði augun og virti fyrir sér
herbergið. Hann leit á rúmið, sem hann
lá í, gráa veggina, græn gluggatjöldin og
borðið, sem stóð við rúmið. Það voru rós-
ir í blómakeri á borðinu. Á borðinu stóð
líka hvít þvottaskál og lítið lyfjaglas.
Þetta er sjúkrahús, hugsaði hann með
sér; ég er í sjúkrahúsi. En hann gat ekki
munað eftir neinu. Allt í einu tók hann
eftir flugu, sem var að skríða neðan á
, loftinu. Þá mundi hann allt. Hann mundi
eftir Spitfireflugvélinni og hæðarmælin-
um, sem sýndi tuttugu og eitt þúsund fet.
Hann mundi eftir þvi, þegar hann féll til
jarðar. Og hann mundi eftir fætinum.
Hann fór að þreifa eftir fótunum, en
fann aðeins annan; í stað hins var stúf-
ur, vafinn i sáraumbúðir.
Skyndilega opnuðust dyrnar og hjúkr-
unarkona kom inn.
— Þér eruð loksins vaknaður, sagði
hún.
Hún var ekki fríð, en snyrtileg. Hár
hennar var Ijóst.
— Hvar er ég?
— Þér voruð heppinn að koma niður
í skóginum við ströndina. Þér eruð í Brigh-
ton. Þeir komu með yður fyrir tveim dög-
um, og nú er búið að gera að sárum yðar.
Þér lítið ágætlega út.
— Ég hefi misst fótinn,“ sagði hann.
— Það er ekkert — þér fáið annan.
Farið þér nú að sofa. Læknirinn kemur
til yðar eftir klukkutíma.“ Hún tók þvotta-
skálina og glasið af borðinu og fór út. En
hann sofnaði ekki. —
Læknirinn var í einkennisbúriing her-
lækna og bar heiðursborða frá fyrra stríði
á brjóstinu. Hann var sköllóttur og lítill
vexti, en góðlegur og glaðlegur.
— Jæja, sagði hann. Svo þér eruð þá
loksins vaknaður. Hvernig er heilsan?
— Mér líður vel.
— Gott. Þér komizt bráðlega á fætur.
Læknirinn þreifaði á slagæðinni.
— Nokkrir af piltunum í flugsveit yð-
ar hringdu og spurðu um yður, sagði hann.
Þeir vildu fá að heimsækja yður, en ég
sagði þeim að biða í nokkra daga. Ég
sagði, að yður liði vel. Þér skuluð liggja
kyrr og vera rólegur.
Þegar læknirinn var farinn, fór hann
að horfa upp í loftið aftur. Allt í einu
barst flugvéladynur að eyrum hans. Hann
fór að velta því fyrir sér, hvaða flugvél-
artegund það mundi vera. Skyndilega
kippti hann til höfðinu. Allir, sem orðið
hafa fyrir loftárás, þekkja hljóðið í Junk-
ers 88, það er sérstaklega auðvelt að þekkja
hljóðið í þeim, því að það er eins og hreyfl-
arnir syngi tvísöng. Það er bassi og tenór,
iimiim ii 111111 n ii ■■■■ ii
I VEIZTU — ?
\ 1. Hvenær er söng- og leikkonan Ethel 1
Merman fædd og hverrar þjóðar er i
| hún ? =
= 2. Hvað var Ari fróði gamali, þá er Is- =
= leifur biskup andaðist ? =
| 3. Hvar stendur þetta og hver sagði það: =
i „Illt er að eggja óbilgjaman." ?
= 4. Hve há er íbúatala Uruguay?
1 5. Hvað heitir höfuðborg Tékkóslóvakíu ? =
= 6. Hver er frummerkingin í orðinu haus? 1
= 7. Milli hverra þjóða var Krímstríðið háð ? i
i 8. Hver var Francesco Crispi ? í
i 9. Hvert er syðsta ríki Bandaríkja Norð- =
= ur-Ameríku ? =
= 10. Hvað heitir myntin í Ecuador? í
Sjá svör á bls. 14. i
11 ................
og tenórinn er svo auðþekkjanlegur, að
það er ekki hægt að villast á honum.
Hann lá kyrr og hlustaði. Hann var
alveg viss um að heyra rétt. En hvar voru
loftvarnaflauturnar og byssurnar? Þessi
þýzki flugmaður var engin skræfa, að
hætta sér svona nálægt Brighton í björtu.
Nokkru seinna heyrði hann í annarri
þýzkri flugvél. Hann skildi ekkert í þessu.
Hann hringdi á hjúkrunarkonuna og spurði
hana, hvaða flugvélar þetta væru.
—- Ég veit það ekki. Ég heyrði ekki
til þeirra. Það eru sennilega orustuflug-
vélar eða sprengjuflugvélar, sem eru að
koma frá Frakklandi. Skiptir það nokkru
máli?
— Það voru Junkers 88. Ég er viss
um, að það voru Junkers 88. Ég þekki
hljóðið í hreyflunum. Hvað voru þær að
gera hér?
Hjúkrunarkonan gekk að rúminu og fór
að lagfæra sængurfötin.
— Guð komi til, hvað þér eruð ímynd-
unarveikur! Þér megið ekki vera að gera
yður rellu út’af svona löguðu. Viljið þér
ekki fá eitthvað að lesa?
— Nei, takk.
— Þeir koma ekki lengur í björtu, þér
vitið það. Þetta hafa sennilega verið Lan-
castervélar eða flugvirki.
— Hjúkrunarkona.
— Já;
— Get ég fengið sígarettu?
— Auðvitað.
Hún fór út og kom strax með pakka
af Players-sígarettum. Hún rétti honum
eina og kveikti í henni fyrir hann.
— Ef þér þurfið einhvers við, skuluð
þér hringja bjöllunni, sagði hún.
Um kvöldið, þegar hún kom til að þvo
honum, sagði hún:
— Jæja, ég vona, að þér óttist ekki
lengur loftárás. Þér lítið vel út. Aðgerð-
in hefir tekizt ágætlega. Ég á bróður í
konunglega flughernum.
— Ég gekk í skóla í Brighton, sagði
hann.
Hún leit snögglega upp. — Það er gam-
an, sagði hún, þér þekkið þá einhverja
hér í borginni.
— Já, nokkra.
Um nóttina gat hann ekki sofið, hann
var alltaf að hugsa um flugvélarnar. Hann
var viss um, að þær voru Junkers 88. En
það var þó ómögulegt, því að þær hefðu
ekki dirfzt að fljúga svona lágt að degi til.
Hann fór að halda, að hann væri ekki
með réttu ráði.
Hann vaknaði í- dögun og fór strax að
velta fyrir sér ráðgátunni með flugvél-
arnar. Hann minntist hjúkrunarkonunn-
ar og góðláta læknisins, og tortryggni kom
upp í huga hans.
Honum varð ljóst, að hann varð að haf-
ast eitthvað að — hann varð að komast
að raun um, hvort tortryggnin var á rök-
um byggð eða ekki. Bezta ráðið væri að
gægjast út um gluggann. En fóturinn?
Hann þreifaði á fótarstúfnum undir sæng-
Framhald á bls. 14.
iiiiii
11111111
iiiiiiiilik'?*