Vikan - 16.12.1948, Síða 11

JÓLABLAÐ VIKUNNAR 1948
11
Fjórar verðlaunaritsmíðar barna
Hallgrímur Jónsson, fyrrverandi
skólastjóri, stofnaði 1947 Verðlauna-
sjóð fullnaðarprófsbarna í Reykja-
vík. Hallgrímur hefur tvisvar síðan
veitt börnum verðlaun fyrir rit-
smíðar, án þess að skerða vexti
sjóðsins. Vikan hefur fengið leyfi til
að birta ritsmíðarnar, sem veitt var
verðlaun fyrir á þessu ári, ásamt
myndum af höfundunum. Er þessi
starfsemi og sjóðsstofnun Hallgríms
mjög mikils virði og sýnir enn, eins
og í áratuga starfi hans áður, ást
hans til barnanna og íslenzkrar
timgu. Blaðið leyfir sér að birta
gjafarbréfið orðrétt hér á eftir:
Gjafarbréf.
Undirritaður, fyrrverandi kennari,
yfirkennari og skólastjóri Miðbæjar-
skólans í Reykjavík, stofnar hér með
10 000 króna sjóð.
Skal .sjóður sá heita Verðlauna-
sjóður fullnaðarprófsbarna í Reykja-
vík.
Veita skal árlega þremur fullnaðar-
prófsbörnum verðlaun úr sjóði
þessum fyrir frábæra meðferð ís-
lendskrar tungu.
Verðlaunaritgerðirnar skulu bera
Árni Kristinsson
Árni Kristinn, 13 ára D. Miðb.skóla.
Minnisstætt atvik.
Snorri Sturluson er mikill og merk-
ur rithöfundur, langmerkasti rithöf-
undur, sem á Islandi hefur fæðzt.
Meðal þess merkasta, er hann hefur
ritað, er Heimskringla. Hún fjallar
um sögU Noregskónunga frá alda
öðli allt fram á hans daga. Norð-
menn eiga því Islendingum mikið
að þakka vegna þessa rits. Til að
sýrra það í verki gáfu þeir Islend-
ingum styttu mikla af Snorra, er
reisa skyldi árið Í941 á 7 aldá af-
mæli Snorra, en fórst fyrir vegna
styrjaldar, er þá geisaði um allar
álfur. Var ákveðið að reisa hana á
höfuðbóli Snorra, Reykholti, árið
1947. Hér verður aðeins stuttlega
sag;t frá hátíðinni, er var í tilefni
af afhjúpun styttunnar.
Þ. 20, júlí í sólfögru sumarveðri
lögðu gestir, er vera skyldu við há-
tíðina, af stað frá Reykjávík. Var
ferðinni heitið til Reykholts. Voru
mörg stórmenni. þar, í förinni, t. d.
forseti Islands, herra' Syeinn 'Björns-
son; rikisstjórn og alþingismenn Is-
lendinga; Olav ríkisarfi Norðmanna
og Snorranefndirnar, sú norska og
nokkurn vott um málvendni, leikni og
snilli.
Helmingi ársvaxta sjóðsins skal
verja til verðlaunanna, en hinn
helmingurinn leggist við höfuðstól-
inn.
Keyptar skulu bækur fyrir verð-
launapeningana. Séu þær ritaðar á
gullaldarmáli. Efni bókanna skal
vera sómasamlegt.
Skólastjóri þess skóla, sem barnið
er í, sem verðlaunin fær, riti nafn
barnsins á bók þess og geti um,
fyrir hvað verðlaunin séu veitt.
Islendskuprófdómarar barnaskól-
anna og vel ritfær málhreinsunar-
maður, sem fræðsluráð bendir á,
dæmi börnunum verðlaunin.
Ekki skal vikið frá þvi, sem hér
hefur skráð verið.
Reykjavík, Grundarstíg 17,
9. 5. 1947.
Hallgrímur Jónsson.
Þessir menn dæmdu ritgerðir fulln-
aðarprófsbarnanna: Andrés Björns-
son, cand. mag., Árni Kristjánsson,
cand. mag., Kristján Eldjárn, forn-
minjavörður og Hallgrímur Jónsson,
fvrrv. skólastjóri.
íslenzka, er höfðu unnið að undir-
búningi hátíðarinnar. Til Reykholts
komu gestirnir kl. um hálftólf á há-
degi og snæddu þar hádegisverð. Kl.
l, 30 hófst hátíðin. Fluttu þar ræður
m. a. Jónas Jónsson, formaður Isl.
Snorran.; formaður norsku Snorran.;
forseti Islands1 og áð lokum afhjúþ-
aði Olav ríkisarfi Norðmánna styttu
Snorra og flutti ræðu við það tæki-
færi. Er stytta þessi hin áferðarfal-
legasta, er Snorri þar með bók undir
hendi sinni og hefur hníf við belti
sér og er i venjulegum fornmanna-
búningi. Var dagskránni þá lokið
nema að þvi leyti, að Matthías Þórð-
arson fyrrv. þjóðminjavörður, flutti
fróðlega ræðu um staðinn og stóð
við Snorralaug. Á eftir dreifðist fjöld-
inn um vellina og naut sólarinnar.
Veður var dásamlegt þennan dag,
enda átti það ekki sízt þátt I að
gera mér þennan atburð minnisstæð-
an. Ég vildi svo klykkja út með því
að segja, að þetta sé einn skemmti-
legasti atburður, sem ég hef lifað.
r-t ■'ÍViÝ'i '•{(•! >j r, ' » i «
Helga Vjlfij^lmsdóttir
Helga VUhjálmsdöttir, 17/'6. ’34.
13 ára B. ! Wfelaskóla.
iR'/ iJ(f ttí&Z .:
fJaijðgþnir.^j^M/kjavík og vorjð. .
Nú er vorið loksins komið. Sólin
er farin að skína og dagarnir að
lengjast. Fuglarnir eru óðum að koma
og eru farnir að syngja sumarljóðin
sín. Skólarnir eru að hætta og börn-
in dreifast milli bæjanna í sveitinni.
Þar geta þau bezt notið sólarinnar
og sumarsins. Þegar grasið fer að
gróa í sveitinni, er skepnunum hleypt
út eftir langan og harðan veturinn.
Þær fagna vorinu mjög mikið. Þær
hoppa og stökkva út um grasi gróna
grundina og fagna frelsinu ákaflega.
Fólkið í Reykjavík fagnar líka
vorinu. Það veit vel að vorið er kom-
ið og fer þá að hugsa um garðana
sína. Skrúðgörðunum hér er nú óð-
um að fjölga. Það er fallegt að sjá
fallega og vel hirta garða kringum
húsin. Fólkið er nú farið að snyrta
til i görðum sínum. Það er farið að
stinga upp moldina og sá og setja
niður falleg sumarblóm og trjáplönt-
ur. Trén eru nú að byrja að laufg-
ast. Grasblettirnir eru að grænka og
bráðum teygja fyrstu fíflarnir og sól-
eyjarnar kollana upp úr þeim. Það
er fallegt að sjá garðana fyrst á
morgnana í góðu veðri. Döggin glitr-
ar eins og kristallsperlur í sólskininu.
Fuglarnir hoppa á trjánum grein af
grein og fagna vorinu, sem er fyrir-
boði sumarsins.
Sigríður Jónsdóttír
Sigríður Jónsd., 13 ára D. Miðb.skóla.
Minnistætt atvik.
Síðastliðið sumar fór ég til Dan-
merkur. Ég fór með Esju. 1 Dan-
mörku dvaldi ég tvo og hálfan mán-
uð, og var það mjög skemmtilegur
tími. Ég ætla nú að segja frá ferð
minni he'im til Islands, því að ég
flaug frá Danmörku til Islands. Við
lögðum af stað frá Kastrupflugvell-
inum í Kaupmannahöfn, kl. 9 um
morgun, í sólskini og blíðviðri. Eftir
nákvæma tollskoðún, settumst við inn
í vélina. Stuttu síðar voru allir hreyfl-
arnir settir í "gang, og vélin fór að
hreyfa sig á. vellinum. Hraði hennar
jókst og jókst og áður en ég vissi
af voru hún tekin að lyfta sér frá
jörðu. Það var undarleg tilfinning,
sem fór : um: mig, þegar vélin lyfti
sér. Þessivtilfinning var bæði.í senn,
blandinthrœðslu. og spenningi. Hærra
og hærrá fóruni við, húsin sýndust
minni og minni og brátfc -vorum yið
koinin ^vp. hátt að þg.u sýndust eins
og( htlir. e 1 dspýt^ystpkkar.. Það var
gamgji^ð tytiga yfir panmþrku. Þar
skiptast á akrar og græn engi, skóg-
ar og sums staðar vötn. Úr lofti
að sjá var eins og köflótt ábreiða
væri breidd fyrir neðan okkur. Nú
var Danmörk alveg að hverfa sjón-
um okkar, og vélin lyfti sér enn
hærra og hærra, og nú vorum við
bæði yfir hafinu og líka skýjunum.
Skýin sýndust eins og litlir baðmull-
arhnoðrar, sem svifu á hafinu. Það
var gaman að sjá. Eftir 5 tíma flug
komúm við til Prestvik i Skotlandi.
Þar átti vélin að hafa viðstöðu, og
farþegarriir að fara út og fá sér
hressingu.
Þegar vélin settist fór um mig lík
tilfinning eins og þegar hún hóf sig
til flugs. Það var fallegt þama í
Prestvik, grænir skógar falleg blóm
og margt fleira, en maturinn var
ekki góður, enda hafa Englendingar
nú lítið til hnífs og skeiðar.
Eftir tveggja tíma dvöl í Prest-
vig var aftur haldið af stað, og kom-
umst brátt aftur í sömu hæð og áður.
Ég sat við einn gluggann og virti
skýin fyrir mér. Þau breyttu oft um
lögun. Stundum var eins og manns-
mynd kæmi á þau. Stundum voru
þau lík einhverju dýri, t. d. hesti.
Svona sökkti ég mér niður í draum-
óra, það sem eftir var leiðarinnar.
Eftir 5—6 tíma flug, byrjaði vélin
að lækka sig, og brátt komum við
niður úr skýjunum. Þegár við svif-
um i gegn um þau, urðu gluggarnir
allir blautir, eins og komin væri helli-
rigning. Nú vorum við komin niður
fyrir skýin og þá blasti Island við
okkur. Því miður var rigning og
þokusúld á landinu, svo að útsýnið
var ekki mjög gott. En Reykjavík
sást vel, og var gaman að sjá hana
úr lofti. Nú sveif vélin yfir Reykja-
víkurflugvellinum og brátt settist
hún. Ég var nú fegin þegar ég steig
niður á jörðina, því að þrátt fyrir
allar dýrðir og dásemdir ferðarinn-
ar, er alltaf gott að vera komin heim.
Hver mundi hafa trúað því, að hægt
væri, sama daginn, að snæða morg-
unverð í Danmörku, en kvöldverð á
Islandi.
Sveinn Einarsson
Sveinn Einarsson, 18/9. ’34, 13 ára B.
Austurbæjarskóla.
Minnistætt atvik.
Við vorúm að koma úr skemmti-
ferðalagi að norðan, mamma, pabbi
og ég. Ég mun hafa verið sjö ára,
ér þetta gérðist, eða kannske var
Framhald á nœstu síðu.