Vikan - 16.12.1948, Síða 21

JÓLABLAÐ VIKUNNAR 1948
21
Lang-bezta jólagjöfin
BABNASAGA
Það hafði verið afarmikil jólahá-
tíð hjá tröllunum í Tröllhól. Þessi
veizla varð umræðuefni hvarvetna,
er til hennar spurðist.
Búálfarni komu í heimsókn næstu
daga, bæði á bóndabæi og í þorpin
í grenndinni. Þeir ákváðu þessa fram-
úrskarandi hátíð.
Og hátíðinni var haldið áfram i
marga daga.
En þó leið einu litlu tröllanna ekki
vel. Það tröll hét Tippe, og bjó í
heiðarbrún, sem var í töluverðri f jar-
lægð.
„Tippe er svo leiðinlegur,“ sögðu
skógartröllin og búálfarnir. „Hann
segir aldrei neitt skemmtilegt. Svo
stríðir hann aldrei mönnum né ger-
ir at.“
Vesalings Tippe sat æfinlega á ein-
hverjum stórum steini, sem var í
heiðarbrúninni og horfði út yfir heið-
ina. Þetta þótti honum bezta skemmt-
unin.
Það var sama hvort heiðin var
snævi þakin, eins og nú um jólin,
eða hún var græn og blómum skreytt,
eins og á sumrin.
En þó leiddist honum við og við,
og hann stundi þá þungan, og ósk-
aði þess að hann ætti vini. Hann
var einmana.
Næsti nágranni hans var Galdra-
Maren. Og hún var venjulega í illu
skapi og afundin.
Galdra-Maren var heima í litla
húsinu sinu og blés i glæðurnar, til
þess að lífga eldinn. Hún var ekki
ánægð.
Það voru jól, og enginn hafði
heimsótt hana, enginn gefið henni
jólagjöf. En hún hafði ekki gefið
neinum neitt heldur.
Það er eðlilegt að enginn maður
heimsæki mig, hugsaði Galdra-Maren.
Menn hafa fulla ástæðu til þess að
vera hræddir við mig. Ég hefi gert
þeim mikið illt. Það er ekki svo vel,
að tröllin heimsæki mig. Ég hafði þó
sagt þeim, að mig vanhagaði um eldi-
við.
Það kom enginn reykur upp um
reykháfinn á húsi hennar. Eldurinn
var svo lítill, að hún gat ekki soðið
súpuna sína við hann.
Uppi á heiðarbrúninni stóð Tippe
■og litaðist um. Hann horfði meðal
annars á hús Galdra-Marenar. Hann
sá engan reyk stíga upp frá því.
„Ætli hún sé eldiviðarlaus ?“ sagði
Tippe við sjálfan sig. Svo fékk hann
góða hugmynd.
„Ég ætla að færa Galdra-Marenu
dálítið af eldivið. Ef hún er í sæmi-
legu skapi, getum við talað saman
okkur til skemmtunar. Annars fer
ég þegar heim aftur."
„Hvað er þetta ? Ert það þú, Tippe?
Og kemur með eldivið handa mér,"
mælti Galdra-Maren forviða, er hún
sá smávaxna tröllið úr heiðarbrún-
inni koma inn til sín.
„Já, mér knm til hugar, að þig
vanhagaði, ef til vill, um eldivið,"
sagði Tippe.
Galdra-Maren svaraði: „Þú, einn
allra trölla, manst eftir mér. Þakka
þér fyrir. Ég er orðin gömul og baða
ekki í rósum."
Hún bætti á eldinn og sauð graut
handa sér og Tippe. Hún spurði Tippe,
hvort hann hefði skemmt sér vel á
jólunum.
„Mér hefir leiðzt," svaraði hann.
„Tröllin og búálfarnir eru svo vitur
og vita allt mögulegt. En ég er ein-
ungis heimskt heiðartröll og fáfrótt.
En ég er ekki að hugsa um jóla-
gjafir."
„En þú átt eftir að fá allra beztu
jólagjöfina," mælti Galdra-Maren á-
kveðin. „Bíddu rólegur. Þegar þú ferð
heim og kemur á heiðarbrúnina,
skaltu beygja til hægri hjá stóra
yllirunnanum. Gakktu svo áfram dá-
lítinn spöl, fram hjá þremur stóru
steinunum. Þá gerist eitthvað."
Tippe varð forvitinn eftir að vita
hvaða gjöf Galdra-Maren ætlaði hon-
um. Og er hann hélt heimleiðis, þá fór
hann að ráðum hennar.
Skyndilega staðnæmdist Tippe við
smugu eða holu, sem var í bakkann.
Uti fyrir holunni var Morten héri
og horfði eftir veginum.
Hann mælti: „Hefir Galdra-Maren
sent þig hingað?"
Tippe svaraði: „Já, hún sagði mér
að fara þessa leið. Ég heiti Tippe
og á heima í heiðarbrúninni. Ég er
tröll."
„Og ég er Morten héri. Ég bý hér
einn, og mér leiðist."
Tippe svaraði: „Mér leiðist einnig.
En ég get, þrátt fýri ' bað, ekki flutt
búferlum þaðan sem er og inn á
skógarásana."
Morten svaraði: „Ég skil það. Hér
er ekki átroðningurinn."
„Ég færði Galdra-Marenu nokkur
kálhöfuð til jólanna, og hún lofaði
að gefa mér hina allrabeztu jólagjöf.
En hún sagði að ég yrði að horfa
á veginn dag hvern."
Tippe sagði: „Ég færði henni dá-
lítið af eldivið, og hún lofaði mér
einnig jólagjöf."
Morten mælti: „Eigum við að leita
og vita hvort nokkuð er hér fólgið?"
Þeir leituðu báðir um stund, en
fundu ekkert. Skyndilega staðnæmd-
ist Tippe og horfði á Morten.
„Veiztu hvað mér kom til hugar?
Þú ert mín jólagjöf og ég þín!"
Morten svaraði: „Álíturðu, að
Galdra-Maren hafi viljað gefa okk-
ur báðum leikfélaga?"
Tippe mælti: „Það er mín skoðun.
Við vorum báðir svo einmana. Við
viljum ekki flytja af heiðarbrúninni,
þó að staðurinn sé afskekktur. — Við
gætum leikið okkur saman, og haft
mikla skemmtun hvor af öðrum."
Morten sagði: „Þetta er ágætt."
Hann hoppaði af ánægju. Svo tók
hann í hönd Tippe og mælti: „Komdu
inn, og ég mun sýna þér hve fín íbúð
mín er. Ég hefi allt I lagi til veizlu-
halds, ef einhver kemur."
Tippe fór inn með Morten.
1 íbúðinni var allt í röð og reglu.
Þar var dúkað borð með tei og in-
dælum kökum. Teið var búið til úr
lyngblómum, og var afbragðsgott.
Heiðarbúar fá ekki betra te.
Þeir félagarnir drukku teið og
borðuðu kökurnar. Að þvi búnu léku
þeir sér og skemmtu sér ágætlega.
Þeir ákváðu að verða vinir í fram-
tíðinni.
Og frá þessum degi heimsóttu þeir
hvor annan daglega. Báðir voru mjög
ánægðir.
En Galdra-Maren hló, néri saman
höndunum og var í góðu skapi.
Hún hafði gert góðverk, og jafnvel
gömul galdranorn getur glaðzt af þvi
að auka lífshamingju annarra.
pappír í 20 cm. langar og 2 cm.
breiðar ræmur og vefjið þeim þétt í
kringum einhvern sívalning, t. d.
pennastöng. Brúnirnar eiga að mæt-
ast í vafningunum. Eftir dálitinn
tíma verður ræman orðin gormlaga.
7. mynd: Ef konfektmolar eru í
fallegum, marglitum silkipappír er
hægt að nota þá sem skraut á jóla-
tréð með því að þræða þá saman.
Það verður gott að fá sér mola af
trénu öðru hverju. .
8. mynd. A, B og C: Búðu til polta
úr fallegum pappír, jafnaðu opið á
honum, svo að hann geti staðið.
Höfuðið er búið til úr bréfkúlu og
eldspýtu, sem svo er stungið ofan í
endann á pokanum (sjá myndirnar).
Hárið er gert úr gulum bréfræmum,
sem límdar eru á. Vængir og hand-
leggir klipptir úr pappír og limdir
á. Á höfuöið er teiknað andlit og
engillinn skreyttur eftir föngum.
—JKff:
■H
Jóla trésskra u t
1. mynd A og B: Þarna sjáið þið
hvemig búa má til ljómandi fallega
körfu úr glanspappír á jólatréð.
Pappírinn er límdur tvöfaldur saman
og fallegast er að hafa tvo liti. Teikn-
aður er hringur, um það bil 7 cm.
í þvermál og með fjórum endum,
tveimur löngum og tveimur stuttum.
Þetta er nú klippt út (mynd A),
lengri endarnir límdir saman í hand-
arhald á körfuna, en hliðarnar (sjá
mynd B) eru gerðar úr ræmu, sem
er jafnbreið styttri endunum og límd
í kring. Körfuna má svo skreyta með
gylltum stjörnum eða öðrum mynd-
um.
2. mynd A og B: Glanspappírinn
í þessa körfu er einnig notaður tvö-
faldur. Ræmurnar eru 12 cm. langar
og 2 cm. breiðar og límdar saman í
kross eins og mynd A sýnir. Að
ofan eru þær saumaðar saman og
lykkja sett í.
3. mynd A og B: Ræmur úr silki-
eða kreppappír, 8 cm. breiðar eru
límdar saman, ræman er nú brotin
fjórföld saman á lengdina, þannig að
breiddin verður 2 cm. 1 brúnirnar
eru nú klippt vik, ýmist í hægri
brúnina eða þá vinstri. Þegar ræman
er tekin úr brotunum lítur hún út
eins og mynd B sýnir.
4. mynd: 1 þessa stjörnukeðju
þurfið þið ekki annað en gylltan
pappír og dökkgrænan þráð. Stjörnu-
helmingarnir eru limdir sitt hvoru
megin við þráðinn.
5. mynd: 1 pappírskeðjuna er
fallegt að nota mismunandi græna
liti. í hvern hring fer 10 cm. löng
og 1 cm. breið ræma.
6. mynd. Klippið tvöfaldan glans-