Vikan


Vikan - 12.05.1949, Blaðsíða 13

Vikan - 12.05.1949, Blaðsíða 13
VIKAN, nr. 19, 1949 13 Dagur heilags Pacificos BAENASAGA Miguel var bóndi og bjó við Douró- fljótið í Portugal. Aðalatvinnuvegur hans var vínyrkja. En hann stundaði einnig aldinrækt, og átti t. d. epla- tré sem gáfu góðan hagnað. Miguel hafði brugðið sér til ná- granna. Og á meðan bóndinn var fjarverandi greip José, er var tólf ára, tækifærið til þess að stela eplum. José fyllti alla vasa sína, auk þess sem hann át. Hann hafði búist við að Miguel yrði ekki svo fljótur í ferðum og raun varð á. José hafði ekki tíma til þess að komast niður úr eplatrénu, og skjót- ast burt áður en bóndann bar að. Þó kom bóndinn ekki strax auga á eplaþjófinn. Hann hafði um annað að hugsa. Miguel settist á bekkinn, sem var hjá eplatrénu er José hafðist við í. Bóndinn var auðsjáanlega í vondu skapi. Hann mælti: „Þvílíkur óþokki og glæpamaður, svikari og lubbi. En honum mun refsað verða hinum meg- in. Það er áreiðanlegt." Þegar hann hafði þetta mælt leit hann til himins, og sá José uppi í trénu. En það var eklci nema fimm metra hátt. ,,Hvað sé ég? Ertu lika að stela frá mér litli prakkarinn ? Komdu strax niður svo þú getir meðtekið hina verðskulduðu hýðingu." ,,Vægð,“ sagði José. „Ég var bara að athuga hvort eplin væru fullþrosk- uð. Ég hefi ekkert af þeim tekið.“ „Komdu niður úr trénu," öskraði Miguel. „Að öðrum kosti kem ég upp og sæki þig.“ José mælti: „Kæri, herra Miguel, því ertu í svo vondu skapi í dag?“ Miguel svaraði: „Eg hefi fulla á- stæðu til þess. Ætti ég að vera á- nægður yfir því að vera svikinn og féflettur? Svo er mál með vexti, að ég lánaði Pedró nágranna mínum fimm hundrað escudos fyrir nokkru síðan. Þetta er mikil fjárhæð. Pedró gaf mér það skriflegt að hann mundi borga upphæð þessa á degi hins heilaga Pacificos. Hér í Portugal er mikill f jöldi daga helgaður minningu dýrlinga eins og þér er kunnugt, og við notum þessa daga stundum í stað mánaðardaga.“ José sagði: „Hvað gerðist svo?“ „Hvað gerðist?" svaraði Miguel. „Það var augljóst að Pedró er refur, lævís og afsleppur. Það er sem sé enginn dýrlingur til er heitir Paci- ficos, og þarafleiðandi enginn minn- ingardagur helgaður honum. Þegar ég rukka Pedró er alltaf sama svarið. „Bíddu þangað til á degi hins heilaga Pacificos, þá mun ég borga þér.“ Svo hlær hann og skeggið hristist. Hann veit að þessi dagur rennur aldrei upp.“ Biblíu myn dir 1. mynd. Og Hanna gjörði bæn sína og mælti: Hjarta mitt fagnar í Drottni . . . 2. mynd. Og Davíð orti þetta sorg- arkvæði eftir þá Sál og Jónatan son hans, það er ritað í bók hinna rétt- látu: Prýðin þín, Israel, liggur vegin á fjöllum þínum . . . 3. mynd. Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert bresta. Á grænum grundum lætur hann mig hvílast, leið- ir mig að vötnum, þar sem ég má -næðis njóta . . . 4. mynd. Og María sagði: Önd mín miklar Drottinn og andi minn hefur glaðst í Guði, frelsara minum því að hann hefur litið á lítilmótleik ambáttar sinnar, því sjá, héðan af munu allar kynslóðir mig sæla segja. José gat ekki haldið niðri í sér hlátrinum. Honum þótti þetta svo sniðug aðferð hjá Pedró til að féfletta nágranna sinn. En svo varð drengurinn alvarlegur á svip. Hann mælti: „Jæja, Miguel. Siepp ég við refsingu ef ég næ í pening- ana hjá Pedró?“ „Já,“ svaraði bóndinn, en þó dræmt. Drengurinn fór þá niður úr trénu í einu vetfangi. José sagði: „Þú verður að bíða i viku. Þá er fyrsti nóvember. Þann dag förum við báðir til Pedró, og mun hann þá borga skuldina." Að svo mæltu hló drengurinn, og fór sína leið. En vasar hans voru fullir með epli, sem fyrr er sagt. Miguel horfði á eftir drengnum og kom til hugar að hann væri bragðarefur eins og Pedró. En svo var ekki. Fyrsta nóvember kom José eins og hann hafði lofað. Miguel og José fóru þá báðir til Pedró. Er þangað kom sagði drengurinn kurteislega: „Miguel bóndi vill nú fá þessa fimm hundruð escudos er hann lánaði þér.“ „Já,“ svaraði Pedró brosandi. „Hann fær þá á degi hins heilaga Pacificos. En ekki fyrr.“ „Rétt er það,“ sagði José. „En dagur hins helga Pacificos er í dag.“ Pedró brá. Hann mælti: „Er það áreiðanlegt? Hvernig má það vera?“ José svaraði sigrihrósandi. „Það er ekki um að villast. 1 dag er fyrsti nóvember, og þann dag er allra heil- agra messa, og þvi einnig minningar- dagur heilags Pacificos. Greiddu skuldina. Að öðrum kosti verður mál- ið fengið í hendur réttvísinnar og dómaranna." Pedró gapti af undrun. Hann hafði fallið á sjálfs sín bragði. Honum var ekki undankomu auðið. Svipur hans var óhýr mjög er hann greiddi Miguel skuldina. En Miguel ljómaði af ánægju. Þegar José og Miguel komu heim til hins síðarnefnda mælti hann: „Þú ert ráðagóður og greindur strákur. Þú gekkst ekki á bak orða þinna, en komst og náðir peningum mínum úr klóm svikahrappsins. Þú mátt nú taka svo mörg epli sem þú vilt. Þú átt það sannarlega skilið. Nú eru eplin fullþroska." „Þau voru fullþroskuð um daginn," svaraði José og brosti. „Eplin eru ágæt.“ Svo fór drengurinn upp í tréð, og birgði sig af eplum. Nú hafði hann leyfi til þess. Og börn ættu aldrei að taka neitt i leyfisleysi. Veiztu þetta — ? Mynd t. v.: Koreubúar eru rólegir menn og æsingalausir. Þeir nota olíu- bornar pappírshúfur til þess að verja annan höfuðbúnað sinn vætu. Mynd að ofan: Kvenfálki er stærri en karlfuglinn. Mynd að neðan i miðju: Einu spendýrin, sem sjá liti, eru menn og apar. Mynd til hægri: Hvort þeinu stik- anna er lengra?

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.