Vikan - 06.10.1949, Page 8

8
VIKAN, nr. 40, 1949
Gissur fœr eftirlœtisréttinn
sinn.
Teikning eftir George McMansu.
Kasmína: Ég ætla ekki að búa til mat framar
— við borðum úti, þangað til ég fæ einhverja elda-
busku. Settu á þig hattinn! Flýttu þér!!
1
Þjónninn: Eruð þið búin að panta borð? Ekki?
Jæja, þá skulið þið bíða við barinn í nokkra daga
— Ég kalla á ykkur, þegar ég hef laust borð.
Rasmína: Ég er að kalla á yður núna!! Vitið þér,
við hvern þér talið?
Gissur: Varaðu þig! Ef til vill veit hann það!!
koma hingað inn. — Ég er banhungraður.
Rasmína: Þegiðu! Mundu, að ég er vönd að virð-
ingu minni. :Ég fer ekki inn á svona stað —
Rasmína: Ég ætlaði að fara inn í þetta veitinga-
hús, en ef svona fólk kemur þangað — þá förum
við annað!!
Frú Magnússon: Er þetta ekki þessi undarlegi
Gissur og kona hans? Ekki líta við strax!
Rasmína: Þetta er alveg agalegt! Nætur-
klúbburinr er lokaður. Þar var vanalega góður
matur.
Gissur: Og ágætis slagsmál, en hvar eigum við
að borða? Ég er að verða hungurmorða!
Rasmína: Hversvegna datt mér þetta ekki
í hug fyrr? Við erum svo nálægt mömmu —
við borðum hjá henni.
Gissur: Ef bróðir þinn er hjá henni, held
ég varla að við fáum mikið —
Móðir Rasmínu: Gaman, að þið skylduð koma! Ég á nóg
af káli og uxabringu — og það er gott. Komið!! Setjist niður
og fáið ykkur mat!!!
Gissur: Jæja, það gleður mig að sjá þig og heyra í þér
málróminn!!
Rasmína: Én það óæti!