Vikan - 20.10.1995, Blaðsíða 10

„Mér finnst þú vera gífurlega snjall," sagði Jane. „Ég skil ekki
hvernig þér tekst að búa til svona nöfn upp úr þurru. En Sir Herm-
an - sagðirðu ekki Herman? - notaði þetta sem nokkurs konar
helgarbústað fyrir sig og konuna. Og vitanlega vissi eiginkona
hans ekkert af þessu."
„Eins og oft vill vera,“ sagði Sir Henry.
„Og hann hafði gefið þessari leikkonu mikið af skartgripum, með-
al annars mjög fallega demanta."
„Nú dregur til tíðinda," sagði Lloyd læknir.
„Þessir skartgripir voru í húsinu, lokaðir niðri í skartgripaskríni.
Lögreglan sagði það hafa verið mjög kærulaust - hver sem er gæti
hafa tekið þá.“
„Hlustaðu nú á Dolly mín,“ sagði Bantry ofursti. „Er ég ekki alltaf
að segja þér þetta?"
„Mín reynsla,“ sagði frú Bantry, „er sú að ef maður er of varkár,
þá týnir maður hlutunum. Ég læsi skartgripina mína ekki ofan í
skartgripaskríni. Ég geymi þá í skúffu undir sokkabuxunum mínum.
Ég held að ef - hvað hét hún? - María Kerr, hefði gert það sama
og ég hefði hún aldrei lent í þessu.“
„Það er ekki rétt,“ sagði Jane. „Það var búið að opna allar skúff-
urnar og innihaldinu hafði verið kastað út um allt.“
„Þá hafa þeir ekki verið að leita að skartgripunum,“ sagði frú
Bantry. „Þeir hafa verið að leita að leyniskjölum. Það gerist alltaf í
skáldsögum."
„Ég veit ekki um nein leyniskjöl," sagði Jane efins. „Ég hef ekki
heyrt um neitt af því tagi.“
„Ekki láta Dolly rugla þig, ungfrú Helier," sagði Bantry ofursti. „Þú
mátt ekki taka þessar ævintýralegu flækjur hennar alvarlega."
„En hvað með innbrotið?" spurði Sir Henry.
„Já, lögreglan fékk upphringingu frá konu sem sagðist vera ung-
frú María Kerr. Hún sagði að brotist hefði verið inn í íbúðarhúsið og
lýsti ungum, rauðhærðum manni sem hafði komið f heimsókn
þennan morgun. Þjónustustúlkan hennar hafði haldið að það væri
eitthvað furðulegt við hann og því hafði hún bannað honum að
koma inn. Síðar höfðu þau svo séð hann fara út um glugga. Hún
VIKAN
8