Vikan - 20.10.1995, Síða 15

honum í klípu. Það lítur út fyrir það. En samt er það ekki nógu góð
lausn . . .“
„Þú hefur ekki sagt neitt læknir," sagði Jane. „Ég var búin að
gleyma þér.“
„Það man aldrei neinn eftir mér,“ sagði gráhærði læknirinn leiður.
„Ég hlýt að vera lítið áberandi persónuleiki."
„Nei, það er ekki satt!“ sagði Jane. „Segðu okkur nú þína tilgátu."
„Ég held að ég geti verið sammála ölium tilgátunum, en samt
engri. Ég hef sjálfur langsótta tilgátu sem er líklega röng. Ég held
að eiginkonan eigi þátt í þessu. Ég á við, eiginkona Sir Hermans.
Ég hef engan rökstuddan grun - en maður getur ekki ímyndað sér
hvað eiginkonu í hefndarhug getur dottið í hug að gera.“
„Ó, Lloyd læknir," sagði fröken Marple hátt. „En hvað þú ert
snjall. Og ég var alveg búin að gleyma frú Þebmarsh."
Jane starði á hana.
„Frú Pebmarsh? Hver er frú Pebmarsh?"
„Ja - „ fröken Marple hikaði. „Ég er ekki viss hvernig ég get tengt
hana þessu. Hún vinnur í þvottahúsi. Hún stal ópalnælu sem hafði
verið nælt í blússu, og setti hana i íbúð annarrar konu.“
Jane virtist alveg úti á þekju.
„Og þetta skýrir málið alveg fyrir þér, fröken Marple?“ sagði Sir
Henry með blik í augum.
En honum að óvörum hristi fröken Marple höfuðið.
„Nei, því miður er það ekki raunin. Ég verð að viðurkenna að ég
er engu nær. Það sem ég skil er að konur verða að standa saman
- í neyð ætti maður að styðja kynsystur sínar. Ég held að það sé
boðskapur sögunnar sem ungfrú Helier var að segja okkur."
„Ég verð að játa að ég tók ekki eftir þessari siðferðislegu hlið
ráðgátunnar," sagði Sir Henry alvarlega. „Ef til vill skil ég þetta bet-
ur eftir að ungfrú Helier segir okkur hver lausnin var.“
„Ha?“ sagði Jane ráðvillt.
„Ég held að við höfum, eins og börnin segja, gefist upp. Þér hef-
ur tekist að segja okkur frá mjög flókinni ráðgátu, sem ekki einu
sinrii fröken Marple getur leyst.“
„Gefist þið öll upp?“ spurði Jane.
13
VIKAN