Vikan - 20.10.1995, Blaðsíða 25

slasaðist. Þess vegna hætti ég. Og svo er ég orðinn eldri núna en
ég var þá.
Skiptir það nokkru máli?
Hann leit snöggt til hennar. Það var eins og hann hefði talað af
sér.
Nei, auðvitað er ég ekki svo mikið eldri, sagði hann. Ég hef enn
krafta í kögglum. Þú skalt ekki hafa áhyggjur af því.
Mér finnst svo skrítið að ég skuli sitja hérna við hliðina á þér, og
þú sem hefur hangið á köðlum í loftinu í margra metra hæð. Mér
finnst það æðislega spennandi.
Eg var líka kúreki í sirkusnum og sérgrein mín var að snara. . . .
Lili saup á glasi sínu og leit yfir glasbarminn til Als. Augu hennar
voru brún og barnsleg og full af fyrirheitum.
Honum þótti gott að hún skyldi dást að honum. En hann gerði
sér Ijóst að það mundi verða honum dýrt að vera með slíkri konu.
Og hann sem átti varla grænan eyri. Honum var Ijóst, að hún
mundi strax segja honum að fara norður og niður, nema því aðeins
að honum tækist að telja henni trú um að hann ætti miklu meiri
peninga en hann hafði nokkurn tíma þorað að láta sig dreyma um
að eignast.
Brent var góður á sinn hátt, sagði hún. En hann var lofthræddur
og hefði aldrei þorað að sveifla sér í köðlum.
Það var náið samband á milli ykkar, var það ekki?
Jú. En nú er því lokið. Nú vil ég miklu heldur hugsa um þig en
hann.
En þið voruð saman, var það ekki?
Við vorum að minnsta kosti trúnaðarvinir. Ég veit sitt af hverju
um hann. . . .
Hvað veistu?
Heilmikið.
Brent Morgan var stórtækur og áræðinn, sagði Al. Hann var mik-
ilmenni á sínu sviði, enda þótt hann sitji nú í fangelsi.
Hann er búinn að vera, sagði hún. Hann fær að dúsa í fangelsi
það sem eftir er ævinnar.
Al var sannfærður um að hún byggi yfir leyndarmálum sem hann
23
VIKAN