Vikan - 20.10.1995, Page 31

Hann sá að hún tók í gikkinn, en ekkert skot heyrðist. Hún varð
undrandi og skelfingu lostin, ýtti á gikkinn aftur og aftur en ekkert
gerðist.
Þér er óhætt að hætta þessu, Lili, hrópaði hann. Ég tók skotin úr
á meðan þú skrappst inn á salernið við bensíntankinn. Ég vildi ekki
taka of mikla áhættu.
Hún bölvaði, fleygði rifflinum frá sér og fálmaði eftir koffortinu.
Það má einu gilda, kallaði hún til hans. Þú deyrð hvort sem er
þarna uppi. Og þú ert ekki einn þarna. Þú skalt gægjast á bak við
stóra steininn.
Al gekk eitt skref til hliðar og gægðist á bak við stóra steininn.
Þar sá hann glottandi hauskúpu og beinagrind í fötum. Kringlótt gat
mitt í enni kúpunnar gaf til kynna dánarorsök mannsins.
En þá færðist bros yfir andlit Als. Hann sá svolítið annað. Kaðal-
hönk lá undir beinagrindinni. Hann þreif hana og gekk út á ystu
brún syllunnar.
Vertu blessaður, hrópaði Lili aftur og tók að burðast með koff-
ortið.
Al kastaði reipinu. það heyrðist hvinur í loftinu og síðan hringað-
ist reipið í hendingskasti utan um líkama Lili. Al togaði í reipið. Lili
missti koffortið. Smátt og smátt dró hann hana upp á sylluna til sín.
Ég sagði þér að ég hefði líka leikið kúreka í sirkusnum og sér-
grein mín hefði verið að snara.
Hróp hennar bergmáluðu um allan hellinn.
Hann leysti reipið af henni og hrinti henni að beinagrindinni.
Hún gerði ítrekaðar tilraunir til að koma í veg fyrir, að honum
tækist að komast aftur niður. Hún réðst á hann, beit hann og klór-
aði, en ekkert dugði. Fyrr en varði var hann kominn niður og lagður
af stað burt með koffortið góða.
En Lili var strandaglópur uppi á syllunni. Hennar biðu þau örlög
sem hún hafði ætlað honum.
29
VIKAN