Vikan - 20.10.1995, Qupperneq 26

suður af Pokhara á sléttuna
eða „Terai“ eins og hún er
kölluö. Þar er lítill bær sem
heitir Lamahi. Hann er við
þjóðveginn þannig að auð-
velt var að komast þangað
með rútu.
Ég kvaddi félaga minn og
hoppaði upp í eldgamla ind-
verska rútu sem brunaði á
ógnarhraða meðfram snar-
bröttum hlíðum fjallanna.
Nepalskir ökumenn eru
þekktir fyrir allt annað en aö
aka með gát og það var ekki
laust við að ég fyndi fyrir
hræðslu, enda mætti helst
líkja ferðalaginu við tíu tíma
akstur í rússíbana. Ég hent-
ist til og frá í sætinu þegar
bílstjórinn tók sínar skyndi-
legu beygjur.
Það var stoppað í hverju
þorpi sem ekið var í gegn-
um. Þó svo að hvert sæti I
rútunni væri þegar skipað
var haldið áfram að selja far-
miöa. Rútan varð fljótt troð-
full af fólki en þá voru slð-
ustu farþegarnir bara sendir
upp á þak því þar var nóg
pláss. Klukkan þrjú að nóttu
stoppaöi rútan I Lamahi. Ég
hafði haft áhyggjur af að
asna. Gistiheimili eru einnig
á hverju strái og í sumum
þeirra er jafnvei hægt að
horfa á heimsfréttirnar á
enskuSS
[ gegnum árin hefur aðal-
atvinnuvegurinn verið land-
búnaður. Landslagið getur
ekki talist það ákjósanleg-
asta en íbúarnir hafa fundið
leið til að rækta akra með
því að mynda eins konar
tröppur úr snarbröttum hlíð-
unum og rækta þar hrís-
grjón. Síðustu ár hafa þó
margir bændur hætt aö yrkja
jörðina og byggt tehús eða
gistiheimili í staðinn þar sem
það gefur betur af sér að
þjóna göngufólki.
í fimm daga nutum við
þess að vera I fersku fjalla-
loftinu og vakna upp á
morgnana með Annapurna-
tind blasandi við okkur. Svo
snerum við aftur til Pokhara
þar sem við ákváðum að
skilja að skiptum og gista I
tveimur mismunandi þorp-
um. Við settumst niður með
landakort og völdum af
handahófi þorp til að búa I
þá viku sem við áttum eftir I
Nepal. Ég ákvað að fara
Húsþök á
gangi.
Lítil stúlka
meö körfu
sem notuö er
til buröar.
26 VIKAN