Vikan - 31.07.1975, Blaðsíða 5

— Þakka yöur fyrir,
sagöi presturinn. — Þetta er
dásamlegur morgunn.
— Yndislegur, svaraöi Gloria.
— Þetta er llka yndislegt barn,
sagöi presturinn. — Hvaö heitir
hann?
— Guido, sagði hún, ljómandi
af ánægju yfir gullhömrunum,
sem sonur hennar fékk.
— Ég heiti James... Hann
hikaöi, en sagði svo: — James
Service.
— Ég heiti Gloria Grandi
Pontini. Hún hugleiddi hvort hann
heföi búist við einhverju ööru
nafni.
Þjónninn kom meö appelsínu-
safa handa þeim og Gloria greip
strax glas Guidos, sneri sér að
honum, en hikaði andartak.
— Fyrirgefiö mér faðir, tautaði
hún, en hann virtist ekki taka
eftir þvi. Hann hafði lokið viö
safann úr sinu glasi. Skyldi hann
hafa lotið höfði sem snöggvast,
áöur en hann renndi I botn? Þaö
skipti nú sennilega ekki svo miklu
máli. Ef hann hafði ekki sjálfur
framkróka til að biöja borðbænir,
þá hann um það.
— Það er yndislegt veður, frú
Abercrombie. Val dró tjöldin frá
kýraugunum. — Þér skuluð
ekkert vera að þvi að hreyfa yður
■strax. Við getum fengið morgun-
verðinn hingað til okkar.
— Það er óþarfi fyrir yður að
vera yfir mér, ég get bjargað mér
sjálf. Það er miklu skemmtilegra
fyrir yður að borða uppi i mat-
salnum. Flýtið yður bara góða
min.
— En ... Val fannst þetta freist-
andi.
— Allt i lagi, væna min. Frú
Abercrombie virti hana fyrir sér
og hrukkaði ennið.
— Hvers vegna eruð þér i
þessum einkennisbúningi? Það er
ekki nauðsynlegt min vegna.
— Ég skipti kannski slðar,
sagði Val, en var alls ekki viss
um, að henni þætti það þægilegra.
Henni fannst eitthvert skjól i
þesum búningi. Það litu ekki
margir oftar en einu sinni á
hjúkrunarkonu.
Hún fór fram á ganginn og i
þeim enda hans, sem var lengst I
burtu, kom hún auga'á einn yfir-
mann skipsins, sem gekk til móts
viö hana.
— Ungfrú Meadows?
— Já, það er ég. Hún horfði
ekki framan I hann en fann samt
að hann veittihenni athygli. Hann
var hugsandi. Gat það verið, að
hann væri að reyna að muna eftir
henni, að hann hefði séð einhverja
af þessum daufu myndum, sem
höfðu birst i blöðunum. — Ég er
með skeyti til yðar, ungfrú
Meadows. Hann rétti hanni sim-
skeyti.
— Þakka yður fyrir. Hún tók
við skeytinu og stakk þvi i
vasann, án þess að opna það.
Hafði Ralphie þá haft upp á
henni? Ef það væru nú einhverjar
hótanir? Skyldi þessi maður vita
hvað stóð i skeytinu?
Hún brosti til hans og gekk
áfram. Hann vék fyrir henni. Það
voru svo margir gylltir boröar á
ermum hans og það gat varla
verið að svona háttsettur maður
væri látinn reka erindi sendi-
sveins.
Hun fann augnaráð hans að
baki sér Svo sá hún stigann, sem
lá upp 1 borðsalinn og flýtti sér
þangað.Vondar fréttir gátu beðið
og henni var ekki borgað fyrir að
sinna slnum eigin erindum, sér-
staklega ekki þegar hún var ráðin
af manneskjum eins og þau
Augustus og Mildred voru, þau
greiddu engum kaup fyrir að
slæpast.
Það höfðu veríð augnabliksvið-
brögö, þegar hún svaraði aug-
lýsingunni i blaðinú. Hún hafði
hringt til Augustusar og hann bað
hana um að koma til viðræðna.
— Ó, já, sagði Augustus eftir
stuttar viðræður. — Já, þetta
hentar okkur ljómandi vel. Alicia
frænka hefur verið veik, -e- mjög
veik.
Val hafði látið i ljós samúð sina.
Hann hafði þá litið til systur
sinnar og það var hlýja i rödd
hans. — Mildred hefur hugsað vel
um hana, verið yfir henni nótt og
dag og það var upprunalega
meiningin, að hún færi með henni
I þetta ferðalag, en hún þarfnast
sjálf hvildar. Hann þagnaði sem
snöggvast en sagði svo: — Systir
min hefur lika við eigin vandræði
aö striða. Hún lenti i slæmu
hjónabandi. Maðurinn var ekkert
Sumarsaga 5
annaö en ævintýramaður og hafði
ekki áhuga á öðru en peningum
hennar. Nú stendur hún i skilnað-
armáli og getur ekki farið úr
landi, meðan á þvi stendur.
— Eg skii, sagði Val.
— Jæja, sagði Augustus, — þér
þurfiö aðeins að hjúkra henni
þangað til hún kemur til Menton.
Þar búa vinir hennar, sem hún
ætlar að dvelja hjá.
Susan Emery vaknaði við
hreyfingar skipsins. Hún hringdi
á skipsþjóninn og bað um
morgunverð, fór svo I slopp og lét
renna i baökerið. Þegar hún var
komið i baðið, leit hún á bækiaðan
fótlegginn. Og ennþá einu sinni sá
hún I anda ásjónu Erics, eins og
hún haföi verið þennan hræðilega
dag; hræðslulega ásjónu hans, en
samt eins og fagnandi.
„ÞaO er alit i lagi með þig,
Susan. Þú ert lifandi. Gráttu ekki,
Susan. Þeir ætla ekki að skjóta
þig, þeir ætia að skjóta Thunder-
bolt. Vertu óhrædd.”
Á þvi augnabliki heyrði hún
eitthvað einkennilegt við rödd
hans, einhverja iðrun og hafði
litið veröldina með augum hans.
Ef henni væri rutt úr vegi, átti
hann þetta allt saman, eöa myndi
eignast það; búgarðinn, hestana
og alla fjármunina. ,,Þú ert
ennþá á Hfi, Susan”.
Og ætla lika að lifa. Eric gat
stjórnað búgarðinum, en hún
ætlaði sér að eiga hann.
0
0
0
0
0
0
0
0
0
.0
0
0
0
0
0
0
Skógar
Húnavellir
Í31
Sumarhótelin
ymsæltl Verióvelkomin
m ■■■■■ “ 1111 “■—
J 3'......
■ ■■•■••■•
■ ■ II* ■ ■
■ ■
Menntaskólinn ó Akureyri
Húsmæðraskólinn Laugavatni
Eiðar.
Reykir Hrútafirði
Kirkjubæjarklaustur
Menntaskólinn Laugavatni
Reykholt
Feröaskrifstöfa rlkisins Reykjanesbraut 6
&
E3
G3
Ea
Ea
Eð
Ea
Ea
ö
Ea
E3
Ea
Eð
E3