Vikan - 31.07.1975, Blaðsíða 15

hvaö vih rödd hennar vakti óróa
hjá honum.
— ÞU ert óþekk frænka, þú ert
búin aö lifa allt of lengi. Mildred
og Augustus eru oröin þreytt á að
bfða eftir arfinum. Nú voru þau
komin alveg út á brún þilfarsins.
Með undarlegri hliöarsveiflu,
kom frú Abercrombie sér upp úr
hjólastólnum. Óp hennar köfnuðu
i hávaðanum frá hinu fólkinu.
Ofsaleg bræði greip Butler
Enginn hafði sagt honum að kerl-
ingin gæti gengið.
Hann sleppti hjólastólnum og
tók á rás eftir Aliciu Aber-
crombie. Hann greip um hand-
legg hennar, en hún var stöðugri
en hann hafði búist við.
Gegnum gluggana á aðal and-
dyrinu sá Butler að Eleanore
Duse nálgaðist með ofsahraða.
Það var annaðhvort nú eða
aldrei. Þetta gekk allt of seint.
Um leiö og Eleanore Duse væri
farin fram hjá myndu farþegarn-
ir dreifa sér um allt skipið. Hann
varð aö hafa hraðann á, annars
mistækist allt saman.
Frú Abercrombie hafði þrýst
sér upp að ytri veggnum að and-
dyrinu og mjakaði sér svo með-
fram honum. Butler greip til
hennar og dró hana út að borð-
stokknum.
Sjávarlöðrið frá Elanore Duse
skvettist yfir þilfarið á Beatrice
Cenci. Skipið ruggaði ofboðslega,
vegna þess aö hraði þess var svo
miklu hægari en á skipinu sem
kom á móti.
Aö neðan heyrðist hræðilegur
hávaði, farmurinn hafði færst svo
til, að Beatrice Cenci var eigin-
lega alveg komin á hliðina.
Butler missti fótfestu, greip
fram fyrir sig, til aö ná handfestu
á borðstokknum, en það var of
seint.
Eitthvað hafði skolliðá hnésbót-
um hans og kippt undan honum
fótunum. Hann missti lika af fórn-
ardýri slnu, um leið og hann féll.
Hann sá hvaö það var, rétt um
leiö og honum skolaði útbyrðis,
þaö var hjólastóll, sem rann sjálf-
krafa eftir þilfarinu.
Mikiö löskuð en samt á floti,
skreið Beatrice Cenci upp að
hafnarbakkanum, átján klukku-
tlmum slöar.
Eleanore Duse myndi komast
til New York á tilsettum tima.
Hún fengi storminn á eftir sér og
þaö kæmi I staöinn fyrir þann
tlma, sem skipið tafðist við að
blöa þess að Beatrice Cenci kæm-
ist alveg á réttan kjöl og gæti siglt
til hafnar án hjálpar.
Þeir á Eleanore Duse höfðu llka
sett út llfbáta, ef ske kynni aö ein-
hverjum þyrfti að bjarga og það
kom á daginn, aö þaö þurfti aö
leita að einum farþega, sem hafði
fallið fyrir borð. Maöurinn reynd-
istvera Richard Slade, leikfanga-
framleiðandi.
Síðar kom ung hjúkrunarkona
og bað um aö nokkrir yfirmenn á
Beatrice Cenci kæmu til viðtals
við sjúkling hennar, frú Aber-
cromMe, sem sagöi þeim alveg
furðulega sögu. Þegar gerð var
leit i farangri mannsins, fundust
skrifuð plögg I fóðrinu á tösku I
farangri hins drukknaða.
Það var þvl sennilegt að verðir
laganna fengju mál þetta til með-
ferðar og nokkrir aðilar sem
höfðu álitiö sig örugga og auðuga,
en sem höföu greitt fyrir þaö meö
llfi annars manns, yrðu að standa
fyrir máli sinu.
Susan sagði: — Kannski ég láti
veröa af þvi að bregða mér til
Feneyja, áöur en ég fer heim til
Englands.
— Það gleður mig, sagði Ben.
Susan hafði komist að þeirri
niöurstöðu, að þar sem hún hafði
boriö það hlýjar tilfinningar til
Bens á þessum stutta tima, sem
þau höfðu þekkst, að hún hafði
skrifað erfðaskrá sina honum i
hag, þá væri réttara að reyna aö
kynnast honum betur. Þaö gat
haft ýmislegt I för með sér, ef hún
yrði honum samferða til Fen-
eyja?
— Þetta er gott, þakka yður
kærlega fyrir! Þegar Gloria var
komin niður landganginn, sneri
hún sér við og tók við Guido úr
örmum prestsins.
— Er þá allt I lagi? spurði
presturinn.
— Já, fjölskylda min bíður eftir
mér.
Þaö var skrltiö að hún skyldi
búast viö þvi að hann messaði,
þar sem hann var mótmælandi.
Hverju öðru hafði hún búist við?
— Da-da! kallaði Guido.
— Nei, elskan, ég er alltaf að
segja þér að...
En þá hrópaði einhver á móti og
hún leit snögglega upp.
— Lorenzo!
Hann stóð þarna brosandi innan
um ættingja slna. Þetta var þá
það sem Lorenzo hafði verið að
ráðgera I laumi. Hann hafði þá
ekki sagt upp öllu fólkinu og sett
fyrirtækið á hausinn. Hann hafði
alltaf ætlaö sér aö fljúga hingaö
og taka á móti henni. Það var allt
og sumt.
Þegar allir farþegarnir voru
komnir I land, fóru þær Val og frú
Abercrombie frá borði I fylgd
með Angelo.
Val íhugaði hvort Mildred og
Augustus myndu fá þá refsingu,
sem þau áttu skiliö. Eftir þvi sem
hún þekkti til frú Abercrombie,
var hún viss um það.
• — Aaah, andvarpaði Angelo. —
Þetta var nú meiri ólukkan. Já
þetta var mjög leiöinlegt. Hann
var hugsandi á svip.og minntist
þess hve vel þetta hefði i raun og
veru gengið, hann mundi vel hver
viðbrögð áhafnarinnar höfðu ver-
ið, þegar neyðarbjöllurnar
glumdu og hann var ánægður
vegna þess að allir höfðu þeir
gert skyldu slna með karl-
mennsku og ró.
Val brosti. Hann má hugsa
hvað sem hann vill, hugsa um
hvaö kvöldið heföi getað borið i
skauti slnu.
— Nei, sagði frú Abercrombie.
Hún hafði numið staðar við end-
ann á landganginum, horft eftir
þilfarinu á Beatrice Cenci, eins og
hún saknaði þess. — Nei, ég held
að við höfum verið mjög heppin.
Viðkomumstá leiðarenda, er það
ekki?
Sögulok.
Sumarsaga 15
■5
Tunguhélsi 7 stmi 82700.
CLARION ©PHILIPS #hitachi
BLAUPUNKT
Otvörp,segulbönd,
loftnet,hátalarar.
Isetningar og öll
þjónusta á staðnum.
St aðreynd er,að
útvarpiö er oröiö
eitt af öryggis-
tælcjum bílsins og
segulbandið besta
barnaskemmtunin á
langferöum. Mikiö
úrval af tækjum
og öll þjónusta á
staðnum.
•í allar
tequndir
bila /