Vikan - 28.03.2000, Blaðsíða 45

hún. Ég trúi ekki á drauga og
skrímsli.“
Laura andvarpaði og slökkti
ljósið. Hún fékk kökk í háls-
inn þegar hún sá Donnu
standa frammi á gangi með
tárin í augunum. Hún hafði
greinilega heyrt allt sem
Nicholas sagði.
„Ég get ekkert að því gert
þótt ég sé myrkfælin, Laura
frænka. Stundum dreymir
mig bara svo illa um alls kyns
skrímsli og drauga. Þegar ég
vakna ímynda ég mér síðan
að skrímslin séu í felum und-
ir rúminu mínu eða inni í fata-
skáp.
Laura ákvað að faðma
Donnu ekki að sér þótt hana
langaði til þess. Stundum var
samúðin ekki besta leiðin.
Donna myndi bara fara að
gráta ef hún tæki hana í fang-
ið. I staðinn tók hún í hönd
Donnu og leiddi hana eftir
ganginum.
„Dreymir þig virkilega um
skrímsli?“ sagði Laura og
þóttist vera áhugasöm. „Mig
dreymir stundum líka en mín-
ir draumar eru ekki svona
skemmtilegir. Mig dreymir
aldrei um spennandi skrímsli.
Mínir draumar eru eiginlega
bara leiðinlegir. Kannski ætti
ég að horfa meira á teikni-
myndir og spila fleiri tölvu-
leiki. Þá dreymir mig kannski
um einhver skemmtileg
skrímsli.“
Laura brosti til Donnu sem
leit undrandi á Lauru. Hún
hafði greinilega aldrei hugsað
út í það að draumar hennar
gætu verið skemmtilegir.
„Þú ert nú bara mjög hepp-
in. Þig dreymir svo skemmti-
lega,“ bætti Laura við. „En þú
veist auðvitað að draumar
eru bara eins og teiknimynd-
irnar í sjónvarpinu og tölvu-
leikirnir. Bara ímyndun sem
getur ekki gert þér neitt mein.
Einhver býr teiknimyndirn-
ar til í tölvu og svo eru þær
sýndar í sjónvarpinu. Þegar
þú slekkur síðan á sjónvarp-
inu eru skrímslin farin. Því er
eins farið með draumana.
Um leið og þú vaknar eru
skrímslin farin.
Laura brosti aftur til Donnu.
Litla stelpan virtist vera ör-
Vikan 45