Vikan - 04.07.2000, Blaðsíða 4

Kæri lesand
Z7
tL\
Ig hefþá trú að for-
tíðarhyggjuköst séu
afhinu góða. Það
fylgir þeim viss
rómantík.
Þau verstu sem hvolfastyfir
mig eru yfirleitt tengd fjölmiðl-
um, sérstaklega útvarpi og
sjónvarpi. Það kemur oftfyrir
að ég sakna þess tíma þegar
minna framboð var á efni í
Ijósvakamiðlum en núna er.
Ekki vegna þess að ég hafi
neitt á móti nýjum fjölmiðlum,
síður en svo. Þeir eru að öllu
jöfnu mjög skemmtilegir og
þeim fylgja ferskur blœr og
nýjar hugmyndir. Nei, söknuð-
urinn stafar afþví að mér
finnst slœmt að geta ekki með-
Fjölmiðlar,
fótbolti og fleira
tekið allt sem í boði er og séð
og heyrt nákvœmlega það
sama og allir þeir sem ég tala
við. Mér finnst nefnilega helm-
ingurinn afþví að njóta Ijós-
vakamiðlanna það að geta tal-
að um efnið við aðra.
Helstu umrœður um dagskrá
sem ég heyri þessa dagana eru
hástemmdar kvartanir og bölv
„antisportista“ sem erufarnir
að hata Ríkisútvarpið eins og
pestina og núna get ég vel tekið
undir það. Mér fannst kasta
tólfunum þegar fótbolta-
kjaftœðið var látið rúlla áfram
á skjánum óáreitt meðan land-
ið hristist og skókst í hamför-
um. Hvað þarf eiginlega að
gerast á þessu landi til þess að
fótboltanum sé ýtt út?! Og
þetta neyðumst við til að
borga fyrir.
En ég á alveg einstaklega góð-
ar minningar frá fimmtudags-
leikritunum sem flutt voru í
gömlu góðu „gufiinni“ fyrir
löngu. Þarna sat maður límdur
niður í stólinn, skjálfandi á
beinunum yfir Huldum augum
eða einhverju álíka og prjónaði
það sem maður þurfti að klára
fyrir nœsta handavinnutíma,
skrifaði eða reiknaði. Maður
steingleymdi þvíað handavinn-
an eða reikningurinn vœru
leiðinleg kvöð, þökk sé leikrit-
unum.
Svona er þetta ekki lengur.
Ríkisútvarpinu tókst að eyði-
leggja leikritaáhuga í útvarpi
með því að fœra þau fram og
aftur í dagskránni, nokkuð sem
allir vita að er það vitlausasta
sem maður gerir, þ.e. að breyta
einhverju sem gengur vel. Og
ekki nóg með það, heldur eru
leikritin brytjuð í spað í þokka-
bót. Vœri ekki nœr að senda
leikritin út í heilu lagi á laugar-
dagskvöldum, t.d. þegar sum-
arbústaðafólk vildi gjarna
hlusta á eitthvað skemmtilegt í
stað þeirrar draugþungu og
hundleiðinlegu tónlistar sem á
að troða upp á landsmenn,
hvað sem tautar og raular, á
þessum tíma? Þá slekkur mað-
ur nú frekar!
En tími leikritanna er liðinn.
Flestir eru löngu hœttir að
hlusta á útvarp á kvöldin og
þess í stað situr fólk yfir mis-
góðri dagskrá sjónvarpsstöðv-
anna. Þá sjaldan að maður sér
fram á nœði til aðfylgjast með
sjónvarpi getur komið upp
mikið vandamál við að velja,
en ég set þó markið við eitt: Eg
horfi ekki á þœtti þar sem hleg-
ið erfyrir mig! Það finnst mér
vera hámark ömurleikans og
lágkúrunnar.
Og að lokum þetta: Ég legg til
að íslenska útvarpsfélagið sjái
að sér og loki MU TV sem ekki
einu sinni hörðustu fót-
boltaunnendur nenna að horfa
á og opni aftur Travel Channel.
Sú stöð er með fallegt, fjöl-
breytt og framandi efni um
fjarlœgar slóðir, hún höfðar til
mjög margra íslendinga og ég
veit um fjölda fólks sem síst
hefði viljað missa Travel úr
fjölmiðlaflórunni.
En eitt klikkar ekki, það er
Vikan...
Njóttu Vikunnar
Jóhanna Harðardóttir, ritstjóri
Ritstjórar: Jóhanna G. Harðardóttir og Hrund Hauksdóttir,
vikan@frodi.is. Útgefandi: Fróði hf. Seljavegi 2, sími: 515 5500
fax: 515 5599. Stjórnarformaður: Magnús Hreggviðsson.
Aðalritstjóri: Steinar J. Lúðvíksson, simi: 515 5515.
Framkvæmdastjóri: Halldóra Viktorsdóttir, simi: 515 5512.
Blaðamenn: Steingerður Steinarsdóttir, Gunnhildur Lily
Magnúsdóttir, Guðríður Haraldsdóttir og Margrét V. Helgadóttir.
Auglýsingastjórar: Ingunn B. Sigurjónsdóttir og Sigríður
Sigurjónsdóttir vikanaugl@frodi.is.
Grafískur hönnuður: Guðmundur Ragnar Steingrímsson.
Verð i lausasölu 459 kr. Verð i áskrift ef greitt er með greiðslukorti
344 kr. á eintak. Ef greitt er með gíróseðli 390 kr. á eintak.
Litgreining og myndvinnsla: Fróði hf. Unnið i Prentsmiðjunni
Odda hf. Úll réttindi áskilin varðandi efni og myndir.
Áskriftarsími: