Menntamál - 01.07.1927, Blaðsíða 12

92
MENTAMAL
þulunám. ViS náttúrufræSinám er þaö eitt a{ því, sem veitir
l>eztan ])roska, að bera saman líffæri og líkamsskapnaS viö lifn-
aSarhætti og umhverfi. Minnir þaS hvaS á annaS og varSveitir
skilningur svo þekkinguna. í anriari útgáfu fyrri heftanna
mætti fækka nokkuö dýrum, sem frá er sagt, t. d. einhverjum
rándýranna og setja í þess staö kafla um einkenni hverrar
tegundar í sambandi viS lifnaSarhættina. Yfirleitt er góSur
fengur aS dýrafræöi þessari, enda hafa börn gaman af henni,
og er hún tvimælalaust sú dýrafræSin, af þeim, sem viö nú
eigum, sem nota 1)er viS barnakenslu, ])ar sem þvi veröur
viö komiS.
Samlestrarbók. Útg. Steingr. Arason. Rvík 1926.
Af bók ])essari ber aS segja bæSi kost og löst, Hún er feng-
ur mikill barnaskólum vorum, eins og sakir standa nú, þar
sem naumast veröur annaS sagt, en aö gersamlega skorti hag-
anlegar og vel geröar lesbækur. Langbesti kostur bókarinnar
er samtölin. Þau hefir, alt aS þessu, vantaö tilfinnanlega í les-
bækur vorar. En vafalaust er þaö, aö samlestur eSa leiklestur
er vel til þess fallinn að glæöa áhuga og skerpa athygli barna.
Auk þess er hann ööru hæfari til þess aö æfa raddbrigSi og
áherzlur eftir efni ])ess, sen: lesiS er. Samtölin í Samlestrar-
l)ók eru góS, þótt galli sje nokkur, aö þau eru flest erlend aS
efni. En ])au eru ekki nægilega mikill hluti efnis bókarinnar
til þess, aS sagt veröi, aS hún beri nafn meS rjettu. HefSi bók-
in að skaölausu getaS veriS nokkru minni, ef slept heföi verið
ýmsu sagnasmælki, er safnandi hefir tínt úr ýmsum áttum.
Er suriit af ])vi veigalítiS, enda enginn hörgull á þessháttar.
Sá er meinlegastur galli Samlestrarbókar, aö mál á henni
er stórum gallaö, og setning greinarmerkja harla ábótavant.
Er slíkt lítt forsvaranlegt, þvi aö í lestrarstundum verSa nem-
endur aö læra aS viröa og' meta vandaS mál. Má sízt eiga sjer
staS, aS vitnaS veröi i sjálfar námsbækurnar til viövörunar
um málvöndun. Bætir eigi úr skák, þó aS slíkt sje engin ný-
lunda vor á meSal.