Menntamál - 01.01.1928, Blaðsíða 15

MENTAMÁL
29
málsins. Sagði hann margt, sem vekja mátti alvarlega um'-
hugsun um þessi mál hjer heima.
Ernst Vestberg umsjónarmaSur, talaiSi um rjettritun. Álit
hans var þaS, aS fyrst ætti aS kenna börnunum aö rita hvers-
dagsmáliö, eins og þaö er talaö. Síöar mætti venja þau viö
eldri og rjettari ritreglur, eftir því sem þekking barnsins eykst,
meö uppfræöslu, reynslu og þátttöku í daglegu lifi. Allmerki-
lega ræöu hjelt iíagnar Hollmérus, skólastjóri í Helsingifors,
um upplestraraöferöir og sálfræöiathuganir í því sambandi. „Aö
lesa er aö hugsa“ hefir veriö sagt. Takmark lestrarkenslunnar
taldi hann fyrst og fremst örugga, sjálfstæöa og hraöa tileink-
un efnisins. Ekki er vel lesiö, nema efniö hrífi hugann meö
sjer ; tilfinningamál veröa aö vekja samskonar tilfinningar hjá
þeim, sem les, annars er betur ólesiö. Annaö höfuöviöfangs-
efni kenslunnar áleit hann þroskun hæfileikans til aö setja
efniö fram með áhrifaþunga í orðum og látbragöi, nn.ö.o.undir-
stöðu atriöi lestrarlistarinnar. Síðan talaði hann um þrenns-
konar lestur; lestur í hljóöi, lestur i belg og' biöu, skeytingar-
lausan um efnisáherslur, og i þriðja lagi upplestur meö rjettum
áherslum og látbragði í samræmi við eínið. Skoöun hans var
sú, aö lestur í liljóöi hjeldi eftirtekt lesandans fastar viö efnið
en upplestur, og sýndi hann fram á það. Þá talaði hann um
lestrarhljóminn og þýöingu hans, bæði fyrir áheyrendur og
eigin eftirtekt. — Ekki er hjer ætlan mín að skýra frá öllu,
sem þessi merkilegi fyrirlestur haföi aö geyma, enda væri þaö
mikiö efni út af fyrir sig. Margir aðrir ágætir fyrirlestrar voru
haldnir, en þessir munu hafa vakið einna rnesta eftirtekt.
Sameiginlegar ferðir voru farnar flesta daga. Voru Sigtún
skoöuð mjög rækilega og umhverfið alt, einnig var ifariö til
Uppsala og borgin skoðuð, bæöi eldri og yngri hlutar hennar.
Föstudagskveldiö þann 13. ág. var svo haldin kveðjuhátíð.
Þess er eigi þörf, að skýra gerla frá öllum þeim þakkarorð-
um, er þar fjellu, bæði í garð Svíanna, er fyrir námsskeiðinu
stóöu, og hinna, er þaö sóttu. Voru þeim fyrnefndu þakkaöar
ágætar viötökur, en þeir þökkuöu aftur gestum sínum fyrir