Menntamál - 01.01.1928, Blaðsíða 14

28
MENTAMAL
kynningu milli kennara á Noröurlöndum, og aö þeir bæru sam-
an kensluaöferðir sínar og miöluöu hver öörum sem mest af
þeirri þekkingu og reynslu, sem bóknámið eitt getur ekki veitt.
Vonaöist rektorinn eftir aö mótiö bæri góöan árangur, enda
treysti hann því, að allir þátttakendur geröu þaö, sem í þeirra
vakli stæöi, til þess aö svo yrði.
Þetta var auðsjáanlega mælt af svo heilum hug, aö hver
og einn hinna lítilmótlegustu, sem þarna voru, fann til sinn-
ar skyldu, jafnframt því sem hreinskilnin og alúöin í viötök-
unum hitaði unt hjartarætur. Þessu næst fluttu fulltrúar frá
liinum ýmsu löndum ávarpsræöur, þökkuðu viðtökurnar og
lýstu g'leði sinni yfir þeim bróðurhug, sem andaði milli nor-
rænu þjóðanna á jjessu móti, þrátt fyrir alt stjórnarfarslegt.
reiptog, sem staöið heföi milli landanna. Meðan á þessum ræð-
unt stóð, hafði Langlet kennari starfað aö ]tví, að íflytja þátt-
takendur til í salnum, svo að enginn sæti hjá kunningja og
helst ekki samlanda. Þetta ráð náði tilgangi sinum. Allir reyndu
að tala við sessunauta sfna, ]tó aö stirt gengi í íyrstu. Brátt
varð glatt á hjalla, og mátti heyra blöndun af sænsku, dönsku,
norsku og finsku frá öllum hliðum. En íslenskan og finskan
þóttu lítt skiljanlegar, og voru þær því varla notaðar, nema
við hatiðleg tækifæri. En ]>á voru þær líka í hávegum hafð-
ar og hlýtt á með lotningu, ])ótt fæstir skildu nokkuð.
Fyrirlestrar voru aðallega haldnir á sænsku, mest um sænsk-
ar bókmentir og um lestrarkenslu og stílagerð í skólum. Æfin-
lega voru umræðúr eftir hvern fyrirlestur, og urðu þær stund-
um ákafar, en friðsamlegar þó. Þar eð meginið af fyrirlestr-
tinum var miðaö viö Svíþjóð og ])að, sem sænskt er, verður
hjer aðeins minst á efnið í helstu fyrirlestrunum.
Mikið þótti til koma fyrirlestra dr. Eriks Wellanders um
þróun sænskrar tugnu á síðari árum. Taldi hann, að þróunin
væri að mörgu leyti óeðlileg, og að það væri hlutverk móður-
málskenslunnar í skólunum að beina henni í æskilegri átt.
Með Ijósum dæmum sýndi hann fram á, að mikið þyrfti að
btéta um skýrleik, nákvæmni. einfaldleik, hreinleik og fegurð