Menntamál - 01.01.1928, Blaðsíða 5

MENTAMÁL
19
lítill, ef ekki er hugsaö fyrst og frenrst um kenslu eftir
fastri og skipulagsbundinni aöferö.
Oröiö söngkensla er samsett orö, en í reglugeröum og
stundaskrám er venjulega látinn nægja fyrri hluti orðsins —
söngur, námsgreinin heitir söngur. Sú skoðun er nokkuð al-
menn, að í söngtíma eigi ekki aö kenna á annan hátt en að
sungiö sje etftir hljóöfæri. Það á aö syngja og syngja, hver
sem betur getur, þar til lagið er komið inn i kollinn og situr
þar. Eftir þessu ætti letsrarkenslu aö vera þannig háttað, aö
barninu væri kendar sögur og ljóð utan að, þangað til þau
kynnu það í runu. En hver myndi láta sjer detta i lmg, aö
þau kynnu að lesa fyrir því ?
Lögin seni veriö er aö syngja, veröa aðalatriðið fyrir kenn-
aranum, en ekki nemandinn. Nemandinn verður að leggja
fram sína litlu krafta, eins og hann hefir bezt vit á, svo að
söngurinn verði sem Ireztur, hann er að eins í þjónustu söngs-
ins. — En á þennan hátt lærir enginn að syngja, og því sið-
ur að hafa yndi af söng.
Nei, það er siðari hluti orðsins, k en s 1 a, sem leggja verð-
ur alla áherzlu á, eins og í öðrum námsgreinum, ef fara á
eftir þörfum nemandans og tilgangi skólanna.
Gleymum því ekki, að í barnaskóla höfum við fyrir okkur
óþroskaðar sálir með miklum möguleikum, en vantandi þekk-
ingu og leikni á öllum sviðum.
Alt verður að kenna með orðum, dæmum og athöfnum. Ef
kennari vanrækir að kenna, þá þarf ekki að gera ráð fyrir
árangri, a'f hvað miklum ákafa sem unnið er.
Það er í raun og veru undarlegt, að söngurinn skuli hafa
fengið þessa sjerstöðu meðal námsgreina skólanna. í reikningi,
skrift og teikningu er ekki heimtuð vinna frá hálfu nemand-
ans, fyr en honum hefir verið gert ljóst með dæmum og at-
höfnum, hvað og hvernig; í leikfimi sömuleiðis. Þau haifa
þó stæltan skrokk, geta hlaupið og klifrað, löngu áður en
þau koma í skólann. Það er ekki nóg, að eitthvað sje gert,
fyrir þá, sem eiga að læra og mentast af verkefninu, skiftir