Menntamál - 01.11.1944, Blaðsíða 12

158
MENNTAMAL
í sólskinið ofar skýjum. Fljúga hálían dag í himinblíðu.
Undir er Maríuullin, hvítir skýjabólstrar svo þétt að
hvergi grisjar á milli, en yfir önnur ský, sem sólin stafar
í gegn um. Máske himnarnir séu sjö ef farið er nógu hátt.
Svo fara að koma vakir í skýjabreiðuna. Það glitti í hafs-
flötinn, og einhver undrablóm með mjallhvíta krónu og
smaragðsgrænar rætur. Fjarlægðin málar fleira en fjöll-
in. Við erum komnir á Nýfundnalandsbanka, svona var
borgarísinn, sem ,,Titanic“ fórst á. Brátt dimmir og við
sofnum; það er engin hætta á ferðum á himnum. Innan
stundar líður svefnhöfginn frá. Dökkblátt rökkrið verður
að svartri nótt. En á jörð niðri kvikna bjartir ljósflákar.
Það eru bústaðir milljónanna, fyrst Boston, hin stolta
borg Pílagrímsfeðranna. Þá kemur hin mikla ljósbreiða
New-Yorkborgar. Þar er hin mikla Babýlon allra kyn-
kvísla og þjóðtungna. Hin löngu stræti eru eins og lýsandi
köngurlóarvefur og eftir þeim skríða gljásvört skorkvik-
indi. Sú borg sefur aldrei. Úr því slitnar ljósrákin ekki
þar til lent er í Washington um miðnætti. Flugan hnitar
nokkra hringa og sezt. Hraðinn og hávaðinn breytist í
kyrrð og þögn.
— Margt segir þú. En hví er þér þetta svo ríkt í huga?
— Vegna þess að þetta er örlagaríkasta breytingin,
sem orðið hefur fyrir þjóð okkar á minni ævi. Flugið hef-
ur flutt okkur inn á vígvöllinn og alþjóðasamgöngur eftir
stríð. Einangrunin er horfin. Fyrir allan almenning stend-
ur nú breyting þessi fyrir dyrum. I ófriðarlok opnast leið-
irnar aftur og eru þá margfallt styttri. Sólarhringurinn
breytist í klukkustund.
— Þetta þykir mér góð tíðindi fyrir kennarana. Þeir
þurfa víða að fara til menntunar og frama og gera sem
mest úr hinni hraðfleygu stund. En nú er tími minn á
þrotum og máske rúmið líka. En ég kem aftur á þinn
fund til að ræða umskiptin á fleiri sviðum.
— Vertu velkominn!