Menntamál - 01.11.1944, Blaðsíða 28

174
MENNTAMÁL
evnið: „Hví er F0roya Fólkaháskúli ikki meira kendur
og umr0ddur mannamillum?"
Songurin: „Prúða land“ var sungin, og Z. S0rensen,
yvirlærari, flutti r0ðu um evnið: „Ungdómurin fyri 30
árum síðani og ungdómurin nú á dögum“.
Aftaná hesa r0ðu sungu skúlagenturnar nakrar 4-radd-
aðar sangir, m. a. „Norr0na mál“, „Þú ljúfa sönglist“ til
eitt týskt tjóðlag og n0kur íslendsk songl0g.“
Kennaraskólanemendur höfðu það fyrir venju, að koma
í alþýðuskólann á hverju laugardagskvöldi „til samfund-
ar“.....„Tá ið vetrarskeiðið endaði, h0vdu vit sam-
komu við borðhaldi, og har vóru læraraskúlanæmingarnir
við, og n0kur onnur fóllc. Har var samsongur, og næm-
ingakórið sang eftir taktpinninum hjá Mouritsi. Heðin
Brú, skald, læs upp ógvuliga áhugavert brot úr s0gu,
sum hann hevur í gerð. R. Rasmussen treiv í aftur s0gu-
brotið, har frás0gn um skrúðgongu við Merki á odda
kemur fyri. Hann segði so næmingunum n0kur orð, sum
teir neyvan munu gloyma aftur, so væl vóru tey s0gd,
og so vælvald. Hann talaði um Merkið, flagg okkara, og
bendi teim á, að tað, ið meira varði um, enn at bera
Merkið í skrúðgongu, var at kenna á sær ta ábyrgd, sum
tað gevur, at hava egið Merkið, egið flagg, so at vit
ongatíð vanvirða tað í orðum, verki og atburði, burtur
ella heima. Og tað vil siga, at vit ongatíð í atburði okkara
skikka okkum so, at tað kann vera flaggi okkara til van-
virðingar, tað veri seg við drykkjuskapi ella á annan hátt,
men at vit altíð, og íkki minst, tá ið vit eru burturstaddir
í 0ðrum londum, vísa ein atburð, sum er S0muligur, og sum
er sovorðin, at teir fremmandu mugu síggja, at har ferðast
mentaðir menn, at undir Merkinum ferðast ein tjóð, sum
er álítandi, ein tjóð, sum er verd at hava viðskifti við.“
Nemendur fóru í nokkrar smáferðir um eyjarnar, eink-
um um sumarið. „Vit minnast, hvussu frálíkur julimán-
aður var í fj0r; í fleiri vikur sól og hiti allan dagin